ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν ὄρει καὶ πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ, καὶ μυριάσιν ἀγγέλων, πανηγύρει καὶ ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων, καὶ κριτῇ Θεῷ πάντων, καὶ πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων, καὶ διαθήκης νέας μεσίτῃ Ἰησοῦ, καὶ αἵματι ραντισμοῦ κρεῖττον λαλοῦντι παρὰ τὸν Ἄβελ.”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Δέν ἀντικρύσατε λοιπόν τά τόσον φοβερά καί τρομακτικά περιστατικά , ὑπό τά ὁποῖα ἔγινεν ἡ Παλαιά Διαθήκη . Ἀλλ’ἔχετε προσέλθει εἰς τό ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιών καί εἰς τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ, εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδας ἀγγέλων, πού πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν καί ὄχι τρόμον. Ἔχετε προσέλθη καί εἰς τήν σύναξιν τῶν ἐκλεκτῶν καί προσφιλῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν καταγραφῆ πολῖται εἰς τούς οὐρανούς. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος εἶναι κριτής ὅλων, ἐ΄πλησιάσατε καί εἰς τά πνεύματα τῶν δικαίων πού ἔχουν γίνει τέλειοι” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Β΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἕνωσι τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Πραγματικὰ αὐτὸ συμβαίνει. Ἀφοῦ, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, τὴν θεία Λειτουργία οὐσιαστικὰ τὴν τελεῖ ὁ Κύριος, εἶναι φανερὸ ὅτι αὐτὴ δὲν εἶναι μόνον ἕνα ἐπίγειο γεγονός, ἀλλὰ καὶ ἐπίγειο καὶ οὐράνιο. Εἶναι ἕνωσι τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴ γῆ. Εἶναι ἄνοδος τῆς γῆς στὸν οὐρανὸ καὶ κάθοδος τοῦ οὐρανοῦ στὴ γῆ. Δὲν ἔχει σημασία τὸ γεγονὸς ὅτι τελεῖται σὲ πολλοὺς ναοὺς καὶ σὲ διάφορα μέρη τῆς γῆς. Ὅπου κι ἂν τελῆται, ἑνώνεται μὲ τὸ ὑπερουράνιο Θυσιαστήριο, μὲ τὴν ὑπέρτατη Λειτουργία ποὺ προσφέρεται ἐκεῖ συνεχῶς ἀπὸ τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ καὶ αἰώνιο Ἀρχιερέα, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ τὴν ὥρα τῆς τελέσεώς της δὲν εἴμαστε μόνον ἐμεῖς οἱ πιστοὶ μέσα στὸ ναό. Εἶναι παρὼν ἐκεῖ ὁ ἐν Τριάδι Θεός. Εἶναι ἐπίσης παρὼν καὶ ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος: οἱ ἄγγελοι, οἱ ἅγιοι, οἱ κεκοιμημένοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μας.
Πρόκειται πράγματι γιὰ κάτι συγκλονιστικό! Ὅταν τελῆται ἡ θεία Λειτουργία, ἀκόμη κι ἂν εἶναι μόνοι ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ ψάλτης, ὁ ναὸς δὲν εἶναι ποτὲ ἄδειος. Εἶναι ἀσφυκτικὰ γεμᾶτος, κατάμεστος. Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι καὶ πλήθη ἁγίων καὶ κεκοιμημένων πιστῶν περιστοιχίζουν τὸν λειτουργὸ ἱερέα. Ὁ Χερουβικὸς ὕμνος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου τὸ λέγει πολὺ παραστατικά: «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία, καὶ στήτω μετὰ φόβου καὶ τρόμου, καὶ μηδὲν γήινον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθω, ὁ γὰρ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων, καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, προσέρχεται σφαγιασθῆναι, καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς, προηγοῦνται δὲ τούτου, οἱ χοροὶ τῶν Ἀγγέλων, μετὰ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, τὰ πολυόμματα Χερουβίμ, καὶ τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, τὰς ὄψεις καλύπτοντα, καὶ βοῶντα τὸν ὕμνον. Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα».
Χοροὶ Ἀγγέλων, Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ, Ἀρχὲς καὶ Ἐξουσίες ἀγγελικὲς πλημμυρίζουν τοὺς ναούς μας. Καὶ δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι ἔβλεπαν κατὰ τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας τοὺς ἀγγέλους νὰ συλλειτουργοῦν μὲ τὸν ἱερέα. Τοὺς ἔβλεπε ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ἅγιος Εὐθύμιος καὶ πλῆθος ἄλλοι.
