ΚΕΙΜΕΝΟ
“Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι χρηματίζοντα, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ’ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Σεῖς λοιπόν πού ἀξιώθητε νά άπολαύσετε τά θαυμαστά αὐτά, προσέχετε νά μή ἀρνηθῆτε καί ἀπειθήσετε πρός τόν Θεόν, πού σᾶς λαλεῖ. Διότι, ἐάν δέν διέφυγαν τήν τιμωρίαν ἐκεῖνοι, πού ἠπείθησαν εἰς τόν Μωϋσῆν, ὁ ὁποῖος τούς ἐφανέρωσε θείας ἐντολάς ἐπί τῆς γῆς, πολύ περισσότερον δέν θά ξεφύγωμεν ἡμεῖς, πού ἀποστρέφομεθα τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁμιλεῖ ἀπό τόν οὐρανόν” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Γ΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Πῶς λοιπὸν πρέπει νὰ μετέχουμε οἱ πιστοὶ στὸ μεγάλο καὶ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, τὴ θεία Λειτουργία; α) Πρωτίστως μὲ εὐλάβεια καὶ φόβο. Δὲν εἶναι συνηθισμένο γεγονὸς ἡ θεία Λειτουργία. Εἶναι τὸ συγκλονιστικώτερο γεγονὸς τοῦ κόσμου. Ἑπομένως πρέπει νὰ συγκλονιζώμαστε καὶ ἐμεῖς. Βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τοῦ Βασιλέως τῶν βασιλευόντων καὶ Κυρίου τῶν κυριευόντων. Νὰ σκεπτώμαστε ἀκόμη διαρκῶς ὅτι γύρω μας βρίσκονται Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι. Αὐτὸ δὲν εἶναι μιὰ ψευδαίσθησι, εἶναι ἡ πραγματικότητα. Ἂς μὴν τοὺς βλέπουμε μὲ τὰ σωματικά μας μάτια. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι βρίσκονται ἐκεῖ μαζί μας, συλλειτουργοῦν μὲ τὸν ἱερέα καὶ συμψάλλουν μὲ τοὺς ἱεροψάλτες μας καὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς. Νὰ κινούμαστε μὲ ἡσυχία καὶ συστολὴ μέσα στὸ χῶρο τοῦ ναοῦ καὶ νὰ στεκώμαστε μὲ τάξι, χωριστὰ οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες, ὅπως εἶναι ἡ μακραίωνη καὶ ἀποστολικὴ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὴ ἡ σημερινὴ ἀταξία καὶ τὸ ἀνακάτεμα εἶναι δεῖγμα φοβερῆς καταπτώσεως καὶ ἀπομακρύνσεώς μας ἀπὸ τὴν τάξι ποὺ ὁ Κύριος ἐθέσπισε καὶ οἱ Ἀπόστολοι παρέδωσαν στὴν ἁγία Ἐκκλησία. Τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Νικοδήμου ἂς μὴ μᾶς φανοῦν αὐστηρά. Δὲν εἶναι νοητὸ μία τάξι ποὺ ἔφθασε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους μέχρις ἐμᾶς, νὰ χαθῇ τώρα τόσο ἐπιπόλαια. Καὶ βέβαια ἀκόμη καὶ ἡ ἐνδυμασία μας νὰ εἶναι ἀνάλογη. Ἐπιμελημένη ἀλλὰ καὶ σεμνή. Διότι «εἴωθε τοῖς ἔξωθεν σχήμασι συνδιατυποῦσθαι ἡ ψυχή»‧ ἡ ψυχὴ συνηθίζει νὰ ἐξομοιώνεται μὲ τὴν ἐξωτερική μας στάσι καὶ ἐμφάνισι (ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος).
β) Καὶ ἀκόμη ὀφείλουμε νὰ μετέχουμε στὴ θεία Λειτουργία μὲ προθυμία καὶ φλόγα ψυχῆς. Δὲν πᾶμε γιὰ ξεκούρασι στὴ θεία Λατρεία. Ἑπομένως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μετέχουμε σ’ αὐτὴν βαρεῖς, νυσταλέοι καὶ ἄτονοι. Ὀφείλουμε μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη τῆς ψυχῆς μας νὰ λατρεύουμε τὸν Κύριο. Νὰ συμμετέχουμε στὰ ψαλλόμενα καὶ νὰ συμψάλλουμε ἀκόμη ὅπου αὐτὸ εἶναι δυνατό. «Λειτουργία σημαίνει ΄΄προσφορὰ ὅλου τοῦ λαοῦ΄΄. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως προσφέρουν καὶ συνεισφέρουν κάτι στὴν Λατρεία. Ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὴν θέσι καὶ τὶς ἱκανότητές του. Ἡ λειτουργικὴ ὑμνωδία βασίζεται στὴν κοινὴ αὐτὴ προσφορὰ τοῦ λαοῦ. Τὸ πλήρωμα ψάλλει καὶ αἰνεῖ. Ἐὰν δὲν ψάλλει, τότε ἡ ἀκολουθία δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ζῶσα, πλήρης, λειτουργική» (Μητροπολίτης Σηλυβρίας Αἰμιλιανὸς Τιμιάδης).
Ἀσύλληπτο τὸ μέγεθος αὐτῶν ποὺ πραγματοποιοῦνται κατὰ τὴν τέλεσι τῆς θείας Λειτουργίας. Ὁ Θεὸς κατεβαίνει αἰσθητότερα στὴ γῆ καὶ προσφέρεται στοὺς πιστοὺς ὡς τροφὴ ὑπερουράνιος, θεϊκή. Οἱ Ἄγγελοι συμμετέχουν ὁλόψυχα στὰ τελούμενα μὲ ὕμνους καὶ δοξολογίες, ἀλλὰ καὶ ἐκστατικοὶ καὶ ἔκθαμβοι γιὰ τὴν ἄπειρη συγκατάβασι τοῦ ἀπείρου Θεοῦ. Ἂς μᾶς συγκλονίσῃ καὶ ἐμᾶς αὐτὸ τὸ γεγονός. Καὶ ἂς συμμετέχουμε μὲ φόβο καὶ κατάνυξι καὶ μὲ ὁλόψυχη ἀφοσίωσι στὴν κορυφαία πρᾶξι τοῦ κόσμου, στὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων ‒ τὴν θεία Λειτουργία!
