ΚΕΙΜΕΝΟ
“Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἀλλά πῶς εἶναι δυνατόν νά πιστεύσετε, σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκετε νά λαμβάνετε δόξαν ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον καί δέν ζητεῖτε τήν δόξαν, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τόν ἕνα καί μόνον Θεόν;” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
Ἕνα γνωστὸ γνωμικὸ λέγει ὅτι «τὸν πλοῦτον πολλοὶ ἐμίσησαν, τὴν δόξαν ὅμως οὐδείς». Φανερώνει αὐτὸ πόσο σημαντικὸ πρᾶγμα θεωροῦμε οἱ ἄνθρωποι τὴ δόξα. Τῆς δίνουμε πρώτη προτεραιότητα στὴ ζωή μας. Ἂν σκεφθοῦμε πόση μανία καταλαμβάνει τοὺς πιὸ πολλοὺς στὸ νὰ πλουτίσουν, καταλαβαίνουμε πόσο πολὺ μεγαλύτερη εἶναι ἡ μανιώδης ἐπιθυμία τῶν πολλῶν στὸ νὰ ἀποκτήσουν τὴ δόξα.
Εἶναι ἆραγε κακὸ αὐτό; Ἔχει θέσι ἡ δόξα στὴ ζωὴ τῶν πιστῶν; Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ θέσι;
Ἂς δοῦμε τώρα ποιὰ εἶναι ἡ δόξα ποὺ ἀπολαμβάνουμε ἐδῶ καὶ ποιὰ αὐτὴ ποὺ περιμένουμε νὰ ἀπολαύσουμε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; α) Ἡ ἐπίγεια δόξα τῶν πιστῶν εἶναι οἱ μεγάλες δωρεὲς ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Θεὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία του. Τὸ ἄρθρο περιγράφει ἀρκετὲς πλευρὲς αὐτῆς τῆς δόξας. Πρῶτα-πρῶτα τὸ ὅτι μὲ τὸ Βάπτισμά μας καὶ τὸ ἅγιο Χρῖσμα γίναμε μέλη τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἑπομένως δὲν εἴμαστε πιὰ ξένοι καὶ περαστικοὶ μέσα σ’ αὐτὴν ἀλλά, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. β΄ 19). Ἀνήκουμε ἑπομένως στὴ μεγάλη οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ καὶ μποροῦμε ὄχι μόνο νὰ ὀνομάζουμε πατέρα μας τὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν νιώθουμε κοντά μας καὶ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν πατρική του πρόνοια, στοργὴ καὶ φροντίδα. Ὡραῖα τὸ λέγει τὸ ἄρθρο ὅτι εἴμαστε πρίγκιπες, βασιλόπουλα. Μπορεῖ κάποτε νὰ μᾶς κάνῃ ἐντύπωσι ἡ εὐγενικὴ καταγωγὴ κάποιων ἀνθρώπων, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἔχει εὐγενέστερη καταγωγὴ ἀπὸ τὸν πιστὸ ποὺ ἔχει πατέρα του τὸν ἴδιο τὸν Δημιουργὸ τῶν πάντων, τὸν Θεό.
Καὶ δὲν εἶναι μόνον αὐτό. Ὅπως σημειώνει τὸ ἄρθρο, ὁ πιστὸς ὄχι μόνο ἔχει πατέρα τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ γίνεται ναὸς καὶ κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Θαῦμα θαυμάτων! Μέσα στὸ χωματένιο σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ὁ ἴδιος ὁ ἐν Τριάδι Θεός. Ἀσύλληπτη ἡ τιμή, ἀπερίγραπτη ἡ δόξα, ὑπερθαύμαστο τὸ γεγονός! «Ὃν οὐ χωροῦσιν οὐρανοί, οὗτος εἰς ψυχὴν εἰσέρχεται ζῶσαν ἐν προσευχαῖς» (Χρυσ., Περὶ Προσευχῆς, P.G. 50, 783)‧ ὁ Θεὸς ποὺ δὲν Τὸν χωράει ὅλο τὸ σύμπαν, ἔρχεται νὰ κατοικήσῃ στὴν καρδιὰ τοῦ προσευχόμενου μικροῦ καὶ χωματένιου ἀνθρώπου.
Καὶ πῶς γίνεται αὐτὸ αἰσθητότερα; Αἰσθητότερα πραγματοποιεῖται αὐτὸ μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ πιστοῦ στὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἡ θεία Εὐχαριστία δὲν εἶναι ἁπλῶς κάτι ἅγιο καὶ ἱερό. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μας, ποὺ ἔρχεται καὶ μένει μέσα μας καὶ ἑνώνεται μαζί μας, γίνεται ἕνα μὲ μᾶς. Ἂς καταλάβουμε ποιῶν θαυμαστῶν πραγμάτων ἀξιωθήκαμε, λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἡμεῖς καὶ ὁ Χριστὸς ἕν ἐσμεν… καὶ τῶν αὐτῶν μετέχομεν ὧν καὶ ὁ Χριστός» (Εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους, στ΄, P.G. 63, 58).
Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ οἱ πιστοί, ναοὶ τοῦ Θεοῦ, μέλη τοῦ Χριστοῦ… προνόμια ἀσύλληπτα, μοναδικὰ καὶ ὑπερθαύμαστα, θησαυροὶ ἀτίμητοι.
Καὶ γιὰ νὰ διαφυλαχθοῦν αὐτοὶ οἱ θησαυροί, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κλέψουν οἱ ἐχθροὶ τῆς σωτηρίας μας, ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει δώσει οὐράνια φρουρά, προστατευτικὴ καὶ τιμητικὴ συγχρόνως, τοὺς ἀγγέλους του καὶ εἰδικὰ τὸν φύλακά μας ἄγγελο. Ἀλήθεια, τί θά ’βλεπαν τὰ μάτια μας, ἂν ἔβλεπαν πραγματικά! Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ ἐπίγεια τιμὴ καὶ δόξα τῶν πιστῶν.
β) Μᾶς περιμένει ὅμως καὶ ἡ ἄπειρη δόξα τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ ἐπίγεια δόξα τῶν πιστῶν δὲν εἶναι παρὰ μιὰ μικρή, ἐλάχιστη πρόγευσι τῆς τελικῆς δόξας, τῆς δόξας τοῦ οὐρανοῦ. Εἶναι ὁ ἀρραβώνας ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς βεβαιώσῃ γιὰ τὴ μεγάλη δόξα ποὺ μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει γιὰ πάντα, γιὰ ὅλη τὴν αἰωνιότητα στὴ Βασιλεία του.
Ποιὰ θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ δόξα τῆς θείας Βασιλείας; Δὲν ὑπάρχουν λέξεις γιὰ νὰ τὴν περιγράψουν, οὔτε ἔχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις γιὰ νὰ τὴν κατανοήσουμε. Γνωρίζουμε ὅμως ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ὅτι θὰ εἶναι κάτι πάρα πολὺ μεγάλο καὶ λαμπρό. Γνωρίζουμε ἀκόμη ὅτι αὐτὸ τὸ πολὺ μεγάλο τὸ περιμένει μὲ ἀγωνία ὅλο τὸ σύμπαν. Ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἡ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται» (Ρωμ. η΄ 19). Ὅλη ἡ δημιουργία προσμένει μὲ λαχτάρα τὴ μεγάλη καὶ ὁλόλαμπρη ἐκείνη ἡμέρα ποὺ οἱ λυτρωμένοι πιστοί, τὰ βασιλόπουλα τοῦ οὐρανοῦ, θὰ ἀνεβοῦν στὸν βασιλικὸ θρόνο τοῦ Πατέρα τους, τὸν θρόνο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ ὡς κατὰ χάριν θεοί. Στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὁ Κύριος τὸ βεβαιώνει αὐτὸ κατηγορηματικά: «Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ’ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου» (Ἀποκ. γ΄ 21). Δόξα πραγματικὰ ἀπερίγραπτη. Ἐκεῖ καὶ ὁ τελευταῖος πιστός, αὐτὸς ποὺ θὰ βρίσκεται στὴν τελευταία θέσι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, θὰ ἀποκτήσῃ ἀπείρως περισσότερη δόξα καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ δοξασμένο ἄνθρωπο στὴ γῆ.
