ΚΕΙΜΕΝΟ
“Καὶ αὕτη ἡ γραφὴ ἐντεταγμένη· μανή, θεκέλ, φάρες”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἡ γραφή λοιπόν, πού ἐχαράχθη εἰς τόν τοῖχον, λέγει:”μανή, θεκέλ, φάρες”. (Ἀπό τήν “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τόμος 20ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ Β΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Τὸ συγκλονιστικὸ αὐτὸ περιστατικὸ τῆς τιμωρίας τοῦ Βαλτάσαρ τί σημασία ἔχει γιὰ μᾶς; Γιὰ τὴν ἐποχή μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν καθένα μας; α) Καὶ ὁ κόσμος μας θὰ τιμωρηθῇ κάποτε γιὰ τὴν ἀσέβειά του. Διότι ἐκδηλώνει παρόμοια ἀσέβεια. Στὶς μέρες μας αὐτὴ ἡ ἀσέβεια ἔχει φθάσει σὲ ἀπίστευτη θρασύτητα. Πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες τὰ ἀθεϊστικὰ καθεστῶτα κάποιων χωρῶν γκρέμιζαν ναούς, τοὺς βεβήλωναν μετατρέποντάς τους σὲ στάβλους, σὲ ἀποθῆκες, σὲ γυμναστήρια, σὲ κέντρα διασκεδάσεως, ἀκόμη καὶ σὲ χώρους σωματικῆς ἀνάγκης. Εἴδαμε ὅμως πῶς κατέρρευσαν ὅλα αὐτὰ σὰν χάρτινος πύργος μέσα σὲ μιὰ νύχτα. Λίγο νωρίτερα εἶχε ἀσεβήσει μὲ φρικτὸ τρόπο καὶ ὁ παράφρων Χίτλερ, ποὺ στὴ διάρκεια τῆς ἐξουσίας του ἡ Γερμανία εἶχε ἐπιχειρήσει νὰ ξαναζωντανέψῃ τὴν ἀρχαία εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τῶν Γερμανῶν. Καὶ ὁ Χίτλερ τιμωρήθηκε παραδειγματικά.
Σήμερα ἔχουμε, ὅπως εἴπαμε, φοβερὲς ἐκδηλώσεις ἀσεβείας σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ στὴν Ἑλλάδα. Ἀπαίσιες διαστροφὲς νομιμοποιοῦνται καὶ προβάλλονται ποικιλοτρόπως. Τὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων πνίγει στὸ αἷμα ὅλο τὸν πλανήτη. Ἡ διαφθορὰ ἐξαπλώνεται παντοῦ. Ἡ Ἐκκλησία γελοιοποιεῖται καὶ ὑβρίζεται. Ἡ σεμνότητα καὶ ἡ ἁγνότητα διακωμωδοῦνται καὶ χλευάζονται μὲ τρόπο χυδαῖο καὶ θρασύ. Οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὸν Δημιουργό τους καὶ καταφεύγουν σὲ μάγους, μέντιουμς, ἀστρολόγους, ἀκόμη καὶ στὸν σατανισμό. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ὁ σατανισμὸς καθιερώνεται ὡς ἀναγνωρισμένη θρησκεία μὲ ἱερατεῖο, ἀρχιερεῖς καὶ τὸν λεγόμενο μαῦρο πάπα ἐπικεφαλῆς ὅλων. Στὸν τόπο μας κάποιοι ἐπιχειροῦν νὰ ἐπαναφέρουν τὴν ἀρχαία θρησκεία μὲ τοὺς 12 θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου. Τὸ κράτος τοὺς ἀναγνώρισε ὡς κανονικὴ θρησκεία καὶ τοὺς δίνει τὴν ἄδεια νὰ τελοῦν λατρεία σὲ ἀρχαίους ναούς, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας. Αὐτοὶ δὲ στὰ ἔντυπά τους καὶ στὶς ἱστοσελίδες τους στὸ Διαδίκτυο ἐκδηλώνουν ἀπίστευτο μῖσος γιὰ κάθε τι τὸ χριστιανικό. Ὑβρίζουν χυδαῖα, συκοφαντοῦν ἀσύστολα, ἐπιτίθενται μὲ μανία πρωτοφανῆ.
Εἶναι λυπηρὸ ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα εἶναι ὁλοφάνερο. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἐπέλθῃ τιμωρητικὴ καταστροφή. Ὁ Θεὸς ζυγίζει αὐτὸν τὸν καιρὸ τὸν κόσμο καὶ τὸν βρίσκει λειψό, πολὺ λειψό. Ἂν εἴχαμε μάτια προφητικά, θὰ βλέπαμε τὸ κομμένο χέρι νὰ γράφῃ στὸ θόλο τοῦ οὐρανοῦ Μανή, Θεκέλ, Φάρες ξανά. Ὁ κόσμος ὅλος κινδυνεύει νὰ ὑποστῇ πρωτοφανῆ καταστροφή, ἀποτέλεσμα τῆς μεγάλης του ἀποστασίας.
β) Κινδυνεύει ὅμως καὶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς. Ὁ Θεὸς ζυγίζει τώρα καὶ τὸν καθένα μας. Ἀλήθεια τί δείχνει ἡ ἀλάνθαστη θεϊκὴ ζυγαριὰ ἀκριβείας γιὰ μᾶς; Ἀσφαλῶς οἱ πιστοὶ δὲν ἐκδηλώνουμε ἀσέβεια σὰν αὐτὴ τοῦ Βαλτάσαρ καὶ τοῦ ἀποστατημένου κόσμου μας. Μήπως ὅμως ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὴ γενικὴ νοοτροπία καὶ κάνουμε συμβιβασμοὺς ἀνεπίτρεπτους στὴ ζωή μας; Μήπως ζοῦμε ξεχασμένοι στὶς φανταχτερὲς βιτρίνες αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ λησμονοῦμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ πόλεμο καὶ ὁ «διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8); Μήπως χαλαρώνουμε στὶς ἀρχές μας, στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ὑποχωροῦμε στὰ ἤθη, τὴν ἐμφάνισι καὶ τὴν ὅλη συμπεριφορά μας; Μήπως οἱ παγωμένοι ἄνεμοι τοῦ ἀποστατημένου κόσμου ἔχουν παγώσει καὶ τὴ δική μας καρδιὰ καὶ ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Θεὸ τρεμοσβήνει;
Νά τὰ ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα ὀφείλει ὁ καθένας μας νὰ ἐξετάσῃ τὸν ἑαυτό του. Νὰ τὸν ἐξετάσουμε καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρουμε στὸ σωστὸ δρόμο πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά. Διότι ἡ θεϊκὴ ζυγαριὰ μᾶς ζυγίζει καί, ἂν μᾶς βρῇ πολὺ λειψούς, τὸ χέρι θὰ γράψῃ στοὺς τοίχους τῆς καρδιᾶς μας: Μανή, Θεκέλ, Φάρες!
Στὴ Βαβυλῶνα ἡ ἀσέβεια τοῦ Βαλτάσαρ ὑπῆρξε φοβερή. Ἀλλὰ καὶ ἡ τιμωρία του παραδειγματική. Στὴν ἐποχή μας ἡ ἀσέβεια δείχνει νὰ εἶναι ἀκόμη φοβερώτερη. Ἀλλὰ ἡ τιμωρία δὲν ἔχει ἐπέλθει ἀκόμη. Ὁ Θεὸς δίνει περιθώρια μετανοίας. Ὁ ἀγαθὸς Πατέρας περιμένει τὰ ἄσωτα παιδιά του νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἀγκαλιά του, στὸ πατρικό τους σπίτι, στὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Μᾶς περιμένει καὶ ἐμᾶς. Περιμένει τὸν καθένα μας. Νὰ ἐπιστρέψουμε λοιπόν. Πρὶν τὸ κομμένο χέρι ξαναγράψῃ: Μανή, Θεκέλ, Φάρες!
