ΚΕΙΜΕΝΟ
“…κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“… ἄς παρακολουθῶμεν καί ἄς παρατηρῶμεν προσεκτικά ὁ ἕνας τόν ἄλλον, διά νά παρακινούμεθα καί διεγειρώμεθα μεταξύ μας εἰς ἀγάπην καί καλά ἔργα” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Β΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
᾿Αφοῦ λοιπὸν στό χθεσινό μας ἀνάγνωσμα περιγράψαμε τὸ πρόβλημα καὶ τὶς αἰτίες τῆς ἐμφανίσεώς του, σήμερα θά δοῦμε τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε.
Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ θεραπεία τοῦ κακοῦ βρίσκεται στὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὶς κακίες ποὺ τὸ προκαλοῦν. ῾Η προκατάληψι θεραπεύεται μὲ τὴν ἀγάπη καὶ ὁ ἐγωισμὸς μὲ τὴν ταπείνωσι.
α) Τὸ πρῶτο λοιπὸν εἶναι ἡ ἀγάπη. Τὸ ἱερὸ κείμενο τῆς πρὸς ῾Εβραίους ἐπιστολῆς τὸ ἐπισημαίνει πολὺ δυνατὰ μὲ μιὰ ἔκφρασι μοναδική. Μᾶς παρακινεῖ νὰ στρέφουμε τὴν προσοχή μας ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον, νὰ ἐνδιαφερώμαστε πολὺ ὁ ἔνας γιὰ τὸν ἄλλον «εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης», μὲ σκοπὸ νὰ αὐξηθῇ πολὺ ἡ μεταξύ μας ἀγάπη, νὰ γίνῃ παροξυσμὸς ἀγάπης, νὰ φθάσῃ ἡ ἀγάπη στὸν ὕψιστο βαθμό. «᾿Αλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς», μᾶς παρακινεῖ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος (Α´ Πέτρ. α´ 22). Αὐτὸ τὸ «ἐκτενῶς» τὰ λέγει ὅλα. ῎Αλλωστε ἡ ἀγάπη μεταξύ μας εἶναι ἡ δεύτερη καὶ ἴση μὲ τὴν πρώτη μεγάλη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. ῍Ας ἀντικρύζουμε λοιπὸν μὲ ἀγάπη ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ τότε θὰ φθάνουμε στὴν κατανόησι, θὰ καταλαβαίνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ θὰ συμμετέχουμε στὰ προβλήματα καὶ τὶς ποικίλες δυσκολίες τοῦ ἄλλου. ᾿Αλλὰ μὴν περιμένουμε μόνο νὰ μᾶς βλέπουν οἱ ἄλλοι μὲ ἀγάπη καὶ ἐμπιστοσύνη. ῍Ας κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα ἐμεῖς. Νὰ ζητοῦμε τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ γεμίζουμε τὴν καρδιά μας μὲ κατανόησι καὶ συμπάθεια. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πράγματα ποὺ οὔτε κἂν τὰ ὑποψιαζόμαστε προηγουμένως. Θὰ δοῦμε δηλαδὴ στὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἄλλου πολλὰ δικαιολογητικά· αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ τὸν ἔκαναν νὰ λέγῃ· «δὲν μὲ καταλαβαίνουν» καὶ τὰ ὁποῖα ἐξηγοῦν ἐν μέρει ἢ καὶ ἐξ ὁλοκλήρου τὴ δύσκολη συμπεριφορά του.
β) Τὸ δεύτερο εἶναι ἀσφαλῶς ἡ ταπείνωσι. ῾Η δὲ ταπείνωσι εἶναι φάρμακο ποὺ θεραπεύει ὅλες τὶς πνευματικὲς ἀσθένειες. ῞Οπου λοιπὸν ὑπάρχει πρόβλημα ἀσυνεννοησίας, εἶναι φανερὸ ὅτι ἀπουσιάζει ἡ ταπείνωσι. ᾿Απουσιάζει δὲ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές. Διότι, ἔστω καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ἂν εἶχε ταπεινωθῆ, τὸ πρόβλημα θὰ εἶχε λυθῆ. Τὸ ὅτι παραμένει τὸ πρόβλημα φανερώνει ὅτι κανένας δὲν εἶναι ταπεινός. ῾Ο λαός μας τὸ λέει αὐτὸ πολὺ σοφά· «μονὸς καυγὰς δὲν γίνεται». Καὶ ἀναμφιβόλως ἔτσι ἔχει τὸ πρᾶγμα. ῞Οπου ἐπιμένει νὰ ὑπάρχῃ ἕνα πρόβλημα ἀσυνεννοησίας, αὐτὸ συνήθως εἶναι σημάδι ὅτι καὶ οἱ δύο πλευρὲς φταῖνε καὶ ὅτι ἑπομένως εἶναι ἀνάγκη τουλάχιστον ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο νὰ ταπεινωθῇ καὶ νὰ σηκώσῃ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη τὸ σφάλμα τοῦ ἄλλου. ῍Αν ἀρχίσουμε νὰ λέμε, «αὐτὸς νὰ ὑποχωρήσῃ πρῶτος», δὲν κάνουμε τίποτε. Στὴν πνευματικὴ ζωὴ δὲν πρέπει νὰ περιμένουμε νὰ διορθωθῇ πρῶτα ὁ ἄλλος. ᾿Οφείλουμε νὰ σπεύδουμε. Νὰ προλαβαίνουμε τὸν ἄλλο. Ρωτήθηκε ἕνας ὅσιος ἀσκητής· «Τί ἐστι ταπείνωσις»; Καὶ ἀπάντησε· Τὸ νὰ συγχωρήσῃς τὸν ἀδελφό σου «πρὸ τοῦ μετανοῆσαι σοι»· πρὶν προλάβῃ αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ σοῦ ζητήσῃ συγχώρησι.
Αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν ἀλληλοκατανόησι. Χωρὶς αὐτὴ ἡ ζωὴ μέσα στὴν οἰκογένεια καὶ σὲ ὁποιουσδήποτε ἄλλους χώρους γίνεται κόλασι. Μὲ τὴν ἀλληλοκατανόησι, δηλαδὴ μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν ἀγάπη, μπορεῖ νὰ γίνῃ παράδεισος. Καὶ εἶναι κρῖμα, ἐνῶ μποροῦμε νὰ χαιρώμαστε ἕνα παράδεισο, νὰ τὸν ἀνταλλάσσουμε μὲ ἕνα μαρτύριο κολάσεως μόνο καὶ μόνο ἐξ αἰτίας ἐνὸς ἐγωισμοῦ.
