ΚΕΙΜΕΝΟ
“Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε”
ΕΡΜΗΝΕΙA
“Τήν ἄλλην ἡμέραν ἀπεφάσισεν ὁ Ἰησοῦς νά ἀναχωρήσῃ εἰς τήν Γαλιλαίαν· καί εὑρίσκει τόν Φίλιππον καί τοῦ λέγει· Ἀκολούθησέ με εἰς τό ταξίδιον, τό ὁποῖον πρόκειται νά κάμω. Ἦτο δέ ὁ Φίλιππος ἀπό τήν Βηθσαϊδά, ἀπό τήν πατρίδα τοῦ Ἀνδρέου καί τοῦ Πέτρου. Εὑρίσκει ἐν τῷμεταξύ ὁ Φίλιππος τόν Ναθαναήλ καί εἶπε πρός αὐτόν· Ἐκεῖνον, διά τόν ὁποῖον ἔγραψεν ὀ Μωϋσῆς εἰς τόν νόμον καί τόν ὁποῖον προανήγγειλαν οἱ προφῆται, τόν εὑρήκαμεν. Καί αὐτός εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ υἱός τοῦ Ἰωσήφ, καί κατάγεται ἀπό τήν Ναζαρέτ. Ἀλλ’ ὁ Ναθαναήλ εἶπε πρός αὐτόν· Ἀπό τήν Ναζαρέτ τό κακό καί ἄσημον αὐτό χωριό, μπορεῖ νά βγῆ τίποτε καλόν; Λέγει πρός αὐτόν ὁ Φίλιππος· Ἔλα καί ὅταν τόν ἴδῃς μέ τά μάτια σου, θά πεισθῇς” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
Ἂς δοῦμε λοιπὸν πρῶτα ποιά εἶναι πνευματικῶς ἡ κατάστασι τοῦ κόσμου σήμερα; Βρισκόμαστε πραγματικὰ σὲ μιὰ ἐκρηκτικὴ αὔξησι καὶ ἐξάπλωσι τοῦ κακοῦ. Παντοῦ σχεδὸν ἐπικρατεῖ ἀδιαφορία γιὰ τὴν πίστι. Πολλοὶ νέοι γονεῖς δὲν ἐκκλησιάζονται οὔτε ἐνδιαφέρονται νὰ δώσουν ἐκκλησιαστικὴ ἀγωγὴ στὰ παιδιά τους. Ἔτσι τὰ παιδιὰ μεγαλώνουν μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα καθαρὰ ὑλιστική, ποὺ τὰ στρέφει πρὸς τὶς ἀχαλίνωτες ἀπολαύσεις, τὰ ναρκωτικά, τὸ εὔκολο καὶ ἀνέντιμο κέρδος καὶ τὴν ὀκνηρία. Αὐτὸ εἶναι ἡ μία πλευρὰ τοῦ κακοῦ.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἄλλη χειρότερη ἀκόμα. Εἶναι ἡ στροφὴ ἀρκετῶν ἀνθρώπων πρὸς καταστροφικὲς ἰδεολογίες καὶ ἡ ἀντίδρασί τους πρὸς κάθε τι τὸ χριστιανικό. Ἀσχολοῦνται μὲ τὴ μαγεία, τραγουδοῦν τραγούδια μὲ ρυθμὸ καὶ περιεχόμενο ἄγριο καὶ δαιμονικό, πολεμοῦν τὴν πίστι, χλευάζουν τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, εἰρωνεύονται τὴν εὐσέβεια, τὴ ζωὴ τῆς ἁγνότητος, τῆς τιμιότητος, τοῦ ἁγιασμοῦ.
Ἀκόμη θλιβερώτερη εἶναι ἡ κατάστασι ποὺ ἔχει ἐπιβληθῆ καὶ ἐπικρατεῖ στὰ σχολεῖα. Δὲν εἶναι μόνο ἡ ἀσυδοσία καὶ ἡ προκλητικότητα τῶν μαθητῶν καὶ πιὸ πολὺ τῶν φοιτητῶν, εἶναι παραπάνω ἀπὸ ὅλα τὸ περιεχόμενο τῶν μαθημάτων. Διαστρέφεται ἡ ἱστορία, παραγκωνίζεται ἡ διδασκαλία τῆς χριστιανικῆς πίστεως, διδάσκονται οἱ πλάνες τῶν ἀθέων καὶ ὑλιστῶν, καὶ μεταβάλλονται ἔτσι τὰ παιδιὰ σὲ πειραματόζωα τῶν ποικίλων ἀρρωστημένων θεωριῶν καὶ καταστροφικῶν ἰδεολογιῶν.
Ἡ κατάστασι αὐτὴ εἶναι τραγικὴ καὶ οἱ ἐπιπτώσεις της καταστροφικὲς γιὰ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ καὶ κυρίως γιὰ τὴν οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένεια περνάει σήμερα τὴ χειρότερη κρίσι της. Ὑπάρχουν περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος, ὅπου ἕνας στοὺς δύο γάμους καταλήγει σὲ διαζύγιο καὶ ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους οἱ περισσότεροι σχεδὸν εἶναι προβληματικοί. Ἐλεύθερες συμβιώσεις, ἀμβλώσεις καὶ ἀπάτες ἔχουν κάνει τὴν οἰκογενειακὴ ζωὴ ἀγνώριστη.
Δυστυχῶς ἡ ἀρνητική αὐτή κατάσταση ἐπηρεάζει καί τούς πιστούς. Πρῶτον, διότι μᾶς κάνει καὶ ἐμᾶς ὑποχωρητικοὺς στὸ κακό. Μᾶς κάνει χαλαροὺς ἢ μᾶλλον χλιαρούς, ὅπως λέγει στὴν Ἀποκάλυψι ὁ Κύριος στὸν ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Λαοδικείας. Οὔτε κρύος εἶσαι, τοῦ λέγει, οὔτε ζεστός. Γι’ αὐτὸ μοῦ εἶσαι τόσο ἀηδής, ποὺ θὰ σὲ ξεράσω ἀπὸ τὸ στόμα μου (Ἀποκ. γ΄15-16). Δεύτερον, μᾶς ἔχει ἐπηρεάσει στὸ ζῆλο καὶ τὴν ἀγωνιστικότητά μας. Μᾶς ἔχει κάνει δειλούς, ἄτολμους, φοβισμένους. Ἀρκετοὶ βλέπουν τὴν κατάστασι αὐτὴ καὶ γεμίζουν ἀπογοήτευσι, μελαγχολοῦν, ἀποθαρρύνονται. Ἄλλοι πάλι σχηματίζουν τὴν ἐντύπωσι ὅτι τὸ κακὸ ἔχει μεγαλύτερη δύναμι ἀπὸ τὸ καλό, ὅτι ὁ διάβολος ἔχει κερδίσει τὴ μάχη καὶ ἐξουσιάζει ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι φθάνουμε πολλοὶ σὲ κατάστασι ἀδιαφορίας καὶ ραθυμίας· διστάζουμε νὰ μιλήσουμε, φοβόμαστε νὰ ὁμολογήσουμε τὴν πίστι μας, δὲν ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ παρακινήσουμε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους νὰ ἐκκλησιάζωνται, νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ προσεύχωνται, νὰ μελετοῦν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀποφεύγουν τὸ κακό.
