ΚΕΙΜΕΝΟ
“Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Τήν ἄλλην ἡμέραν ἀπεφάσισεν ὁ Ἰησοῦς νά ἀναχωρήσῃ εἰς τήν Γαλιλαίαν· καί εὑρίσκει τόν Φίλιππον καί τοῦ λέγει· Ἀκολούθησέ με εἰς τό ταξίδιον, τό ὁποῖον πρόκειται νά κάμω. Ἦτο δέ ὁ Φίλιππος ἀπό τήν Βηθσαϊδά, ἀπό τήν πατρίδα τοῦ Ἀνδρέου καί τοῦ Πέτρου. Εὑρίσκει ἐν τῷμεταξύ ὁ Φίλιππος τόν Ναθαναήλ καί εἶπε πρός αὐτόν· Ἐκεῖνον, διά τόν ὁποῖον ἔγραψεν ὀ Μωϋσῆς εἰς τόν νόμον καί τόν ὁποῖον προανήγγειλαν οἱ προφῆται, τόν εὑρήκαμεν. Καί αὐτός εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ υἱός τοῦ Ἰωσήφ, καί κατάγεται ἀπό τήν Ναζαρέτ. Ἀλλ’ ὁ Ναθαναήλ εἶπε πρός αὐτόν· Ἀπό τήν Ναζαρέτ τό κακό καί ἄσημον αὐτό χωριό, μπορεῖ νά βγῆ τίποτε καλόν; Λέγει πρός αὐτόν ὁ Φίλιππος· Ἔλα καί ὅταν τόν ἴδῃς μέ τά μάτια σου, θά πεισθῇς” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Β΄ (συνέχεια ἀπό τό χθεσινό)
Ὑπάρχει ἆραγε κάποιος σπουδαῖος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς τὴν κυριαρχία τοῦ κακοῦ στὸν κόσμο σήμερα γιά κάποιο σπουδαῖο λόγο. τήν ἐπιτρέπει διότι ἔτσι πραγματοποιεῖται τὸ σχέδιό του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Μέσα ἀπὸ τὴν καταστροφικὴ ἐξάπλωσι τοῦ κακοῦ ὁ Θεὸς ἑτοιμάζει κάτι πολὺ μεγάλο. Μὴ νομίζουμε ὅτι τὸ κακὸ θὰ ἐπικρατήσῃ γιὰ πάντα. Πρόσκαιρη εἶναι ἡ ἐπικράτησί του. Τὴν ἐπιτρέπει ὁ Θεός, διότι αὐτὴ θὰ συντελέσῃ στὸ νὰ ἐπικρατήσῃ τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Οὐσιαστικὰ τώρα τὸ κακὸ ὀργώνει τὸ χωράφι τοῦ κόσμου στὸ ὁποῖο θὰ σπαρῇ ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ διάβολος χωρὶς νὰ τὸ ξέρῃ, χωρὶς νὰ τὸ θέλῃ καὶ χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιῇ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐπικράτησι τοῦ Εὐαγγελίου, ὑπηρετεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου ὅλου. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος κυρίαρχος καὶ ρυθμιστὴς τῶν πάντων. Ἑπομένως τὸ δικό μας χρέος εἶναι νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι τώρα εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα νὰ ἐργαστοῦμε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Τώρα! Τώρα ποὺ τὸ κακὸ ἐξελίσσεται ραγδαῖα εἶναι ἡ μεγάλη εὐκαιρία μας. Ὅπως σημειώνει τὸ ἄρθρο ἀναπτύσσοντας τὸν λόγο τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, τὸ ὠργωμένο χωράφι πρέπει νὰ ποτισθῇ μὲ τὸν ζωογόνο καὶ παντοδύναμο λόγο τοῦ Θεοῦ. Νὰ ποτισθῇ μέχρι ποὺ νὰ μεθύσῃ. Αὐτὸ δὲ εἶναι καὶ δική μας ὑπόθεσι. Εἶναι προνόμιο, εἶναι τιμή, εἶναι καὶ εὐθύνη ὅλων μας. Εἶναι τὸ σπουδαιότερο ἔργο μας, ἡ κορυφαία ἀρετή! Ἀρετὴ ἀνώτερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν προσευχή. «Μείζων ἀγάπη προσευχῆς», λέγουν οἱ ἅγιοι πατέρες. Ρώτησε κάποιος μοναχὸς τὸν ἀββᾶ Ποιμένα τὸν μέγα: «Καλὸν τὸ προσεύχεσθαι;». Καὶ ὁ ἀββᾶς Ποιμήν, χωρὶς βέβαια νὰ μειώσῃ τὴν ἀξία τῆς προσευχῆς, ἀπάντησε: «Εἶπεν ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος ὅτι ἡ φωνὴ αὕτη ἐκπορεύεται ἐκ προσώπου Κυρίου λέγουσα· Παρακαλεῖτε τὸν λαόν μου, λέγει Κύριος· παρακαλεῖτε». Δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ κυρίως ζητάει ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους εἶναι τὸ νὰ παρηγοροῦν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὸν λαό του, ὅπως τὸ διατυπώνει ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τὸν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός» (Ἡσ. μ΄1).
Πνευματικὴ ἐλεημοσύνη τὸ ὀνομάζει αὐτὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ λέγει ὅτι εἶναι πολὺ ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ὑλικὴ ἐλεημοσύνη: «ὥστε κἂν μυρία δῷς χρήματα πένησιν οὐδὲν τοσοῦτον ἐργάσῃ, οἷον ὁ μίαν ἐπιστρέφων ψυχήν» (P.G. 63, 609)· ἀκόμα κι ἂν προσφέρῃς τεράστια χρηματικὰ ποσὰ στοὺς φτωχούς, δὲν θὰ κάνῃς τίποτε τόσο μεγάλο, ὅσο αὐτὸ ποὺ κάνει ἐκεῖνος ποὺ συντελεῖ στὸ νὰ ἐπιστρέψῃ στὸν Κύριο ἔστω καὶ μία ψυχή!
Νὰ ἀποβάλουμε ἑπομένως κάθε δισταγμὸ καὶ δειλία καὶ φόβο, καὶ νὰ κινηθοῦμε μὲ ἔμπνευσι, μὲ τόλμη, μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ κυρίως μὲ πίστι πολλὴ καὶ προσευχή. Ἂς βάλουμε στόχο μας νὰ φθάσῃ σὲ κάθε σπίτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ καλὸ βιβλίο, κάποιο Ὀρθόδοξο περιοδικό.
Ἰδιαιτέρως ἂς προσπαθήσουμε αὐτὸ τὸ διάστημα νὰ προσφέρουμε τὸ περιοδικὸ «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀπὸ τὸ ὁποῖο συνήθως παίρνουμε καὶ τὰ θέματα τῶν συγκεντρώσεών μας. Θὰ εἶναι αὐτὸ πρᾶξι ἀγάπης γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ βρίσκονται δίπλα μας, κοντά μας καὶ εἶναι ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν φρικτὴ κατάστασι τοῦ κόσμου. Φίλους, γνωστούς, συγγενεῖς, συναδέλφους ἂς τοὺς παρακινήσουμε νὰ παίρνουν τὸ περιοδικὸ στὸ σπίτι τους, ὥστε νὰ τοὺς εἶναι στήριγμα στὶς δύσκολες ὧρες καὶ πηγὴ δυνάμεως στὸν καθημερινό τους ἀγῶνα. Ἂς ἀπευθύνουμε καὶ ἐμεῖς πρὸς κάθε ἄνθρωπο τὸν λόγο τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Φιλίππου: «Ἔρχου καὶ ἴδε».
Προνόμιο, τιμὴ καὶ εὐθύνη ὅλων μας εἶναι ἡ διάδοσι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Εὐθύνη, διότι εἴμαστε εὐεργετημένοι ὡς μέλη τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τιμή, διότι τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι τὸ ὕψιστο πάνω στὴ γῆ. Ἀλλὰ καὶ προνόμιο, διότι ἡ ἐποχή μας ἀποτελεῖ πρόκλησι γιὰ τὴν ἐργασία αὐτή. Τὸ χωράφι εἶναι σκαμμένο. Ἂς τὸ ποτίσουμε ὅλοι μας, γιὰ νὰ ριζώσῃ βαθιὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ καρποφορήσῃ πλούσια.
