Κυριακή 3 Ἰουλίου 2011 Ματθ. ια΄ 28

ΚΕΙΜΕΝΟ 

                                                 “Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς.”

ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

“Θέλει δέ ὁ υἱός νά καταστήση γνωστόν τόν Πατέρα Του εἰς ὅλους, ὅσοι ἔχουν εἰλικρινῆ πόθον νά λάβουν τήν γνῶσιν αὐτήν. Καί δι’ αὐτό σᾶς προσκαλεῖ: Ἔλθετε πρός ἐμέ ὅλοι, ὅσοι εἶσθε κοπιασμένοι καί φορτωμένοι ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί τῶν θλίψεων καί ἀπό τό φόρτωμα τῶν φαρισαϊκῶν παραδόσεων, μέ τάς  ὁποίας ὁ θεόπνευστος νόμος μετεβλήθη εἰς φορτίον δυσβάστακτον. Ἔλθετε πρός ἐμέ, καί ἐγώ θά σᾶς ἀναπαύσω” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ  μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).

ΣΧΟΛΙΟ

Οἱ ἐπιστήμονες ποὺ μελετοῦν τὸ ἔδαφος καὶ τὸ κλῖμα τῆς γῆς (γεωλόγοι καὶ μετεωρολόγοι) ἔχουν παρατηρήσει ὅτι πρὶν ἀπὸ ἀρκετὲς χιλιάδες χρόνια οἱ πάγοι εἶχαν καλύψει σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Ἦταν, ὅπως τὴν ὀνομάζουν, ἡ ἐποχὴ τῶν παγετώνων. Τώρα, καθὼς παρατηροῦν τὴν δραματικὴ μεταβολὴ τοῦ κλίματος στὶς μέρες μας, προειδοποιοῦν ὅτι δὲν ἀποκλείεται σύντομα νὰ βρεθοῦμε σὲ νέα ἐποχὴ παγετώνων. Ἂν καὶ πότε θὰ ἔλθῃ νέα ἐποχὴ καταστροφικῶν παγετώνων δὲν μποροῦμε νὰ τὸ γνωρίζουμε. Μποροῦμε ὅμως νὰ βεβαιώσουμε ὅτι ἤδη ἔχει ἀρχίσει μιὰ φρικτὴ ἐποχὴ πνευματικῶν παγετώνων. Μιὰ ἐποχὴ στὴν ὁποία οἱ πάγοι τοῦ κακοῦ ἔχουν καλύψει ὅλη σχεδὸν τὴ γῆ, ἔχουν παγώσει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, τοὺς ἔχουν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεό. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι μιὰ ἀπέραντη δυστυχία ὑλικὴ καὶ πνευματική.

Γιὰ τὴν τραγικότητα αὐτῆς τῆς καταστάσεως καὶ τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεώς της θὰ μιλήσουμε σήμερα.

Πρῶτα θά δοῦμε τί  προκαλεῖ τὴν δυστυχία καὶ ὁδηγεῖ σὲ ἀπελπισία τὸν κόσμο μας σήμερα.

 Εἶναι πρῶτα-πρῶτα γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ μάλιστα σὲ κάποιες περιοχὲς τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀφρικῆς ἡ πεῖνα, ἡ στέρησι καὶ τῶν πιὸ στοιχειωδῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὅπως τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερό. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ ὑποφέρουν φρικτά. Ἀνήμποροι, σκελετωμένοι ψάχνουν μὲ ἀγωνία νὰ ἐξασφαλίσουν λίγη τροφὴ γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ κυρίως γιὰ τὰ βασανισμένα παιδιά τους. Ἡ πεῖνα τοὺς ἐξαντλεῖ, οἱ ἀρρώστιες τοὺς θερίζουν, οἱ πόλεμοι, οἱ σεισμοὶ καὶ οἱ τυφῶνες τοὺς ἀφανίζουν. Ἔτσι ταλαιπωρημένοι καὶ ἀβοήθητοι ἀντιμετωπίζουν καθημερινὰ τὸν θάνατο καὶ χρειάζεται νὰ ἀγωνίζωνται μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις γιὰ νὰ κερδίσουν τὴ ζωή. Φυσικὰ ἄνθρωποι ποὺ πεινοῦν καὶ βρίσκονται σὲ μεγάλη δυστυχία δὲν ὑπάρχουν μόνο στὴν Ἀσία, τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Λατινικὴ Ἀμερική. Ὑπάρχουν καὶ δίπλα μας, κοντά μας, στὴν ἴδια τὴν πατρίδα μας. Ἡ διαφορὰ εἶναι μόνο στὴν ποσότητα. Ἐκεῖ ἡ δυστυχία εἶναι γενικὸ φαινόμενο. Ἐδῶ εἶναι πιὸ περιωρισμένο.

 Αὐτὸ ὅμως ποὺ κυρίως προκαλεῖ δυστυχία καὶ ὁδηγεῖ σὲ ἀπελπισία τὸν κόσμο σήμερα εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας. Αὐτὸ δὲ τὸ διαπιστώνουμε ὅλοι κάθε μέρα καὶ περισσότερο. Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ γύρω μας καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο ὑποφέρουν σήμερα φρικτά, παρόλο ποὺ ὄχι μόνο δὲν στεροῦνται τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἀλλὰ καὶ τὰ ἔχουν σὲ μεγάλη ἀφθονία. Τὰ ψυγεῖα εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ κάθε λογῆς τρόφιμα, τὰ αὐτοκίνητα καὶ οἱ τηλεοράσεις σὲ κάθε σπίτι διπλᾶ, ροῦχα πολυτελῆ, ταξίδια, ἐκδρομές, διασκεδάσεις ἄφθονα… ἀλλὰ ἡ χαρὰ ἀνύπαρκτη ἢ σπάνια πολύ. Μόλις τὸν περασμένο Σεπτέμβριο ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας ἀνακοίνωσε ὅτι ἕνα ἑκατομμύριο ἄνθρωποι αὐτοκτονοῦν κάθε χρόνο σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἐνῶ αὐτοὶ ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ αὐτοκτονήσουν ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέρνουν κυμαίνονται ἀπὸ 20 μέχρι 60 ἑκατομμύρια ἀνάλογα μὲ τὸν χρόνο. Στὴν Κίνα μόνο αὐτοκτονοῦν 250.000 κάθε χρόνο, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι νέοι 15 μέχρι 34 ἐτῶν. Τὰ ὑψηλότερα δὲ ποσοστὰ αὐτοκτονιῶν παρατηροῦνται στὶς πλουσιώτερες χῶρες, στὴ Σουηδία, τὴν Ἀμερικὴ καὶ ἄλλες. Περίπου τὸ ἕνα τέταρτο τῶν φοιτητῶν τῶν Πανεπιστημίων ὑποφέρει ἀπὸ κατάθλιψι, μιὰ διαταραχὴ ποὺ διαδίδεται ταχύτατα καὶ κατὰ τοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας μέχρι τὸ 2020 θὰ φθάσῃ νὰ ἀποτελῇ τὴν δεύτερη συχνότερη μορφὴ ἀναπηρίας μετὰ τὶς καρδιοπάθειες. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ἀκόμη φωνάζουν ὅτι χωρὶς τὸν Θεὸ οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη κι ἂν κολυμποῦν στὸ γάλα, θὰ εἶναι ἀπέραντα δυστυχισμένοι, βαθύτατα θλιμμένοι καὶ μέχρι θανάτου ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν ζωή. Διότι δὲν χορταίνει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ τὶς ἀπολαύσεις.