ΚΕΙΜΕΝΟ
“Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν” (στ.28)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Καί ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τό δωμάτιόν της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὀποία ἔχχεις λάβει πολλάς καί ἐξαιρετικάς χάριτας ἀπό τόν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καί αὐτός σέ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῇ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπό τάς γυναῖκας” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Β΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Στό σημερινό μας ἀνάγνωσμα νά θυμηθοῦμε τὴν προστασία τῆς Παναγίας κατὰ τὴ σκλαβιὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπανάστασι τοῦ 1821. Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι καθωρίστηκε ἡ ἔναρξι τῆς Ἐπαναστάσεως τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ φανερώνει πόσο οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες εἶχαν στηρίξει τὴν ἐλπίδα τους στὴν Παναγία. Σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς σκλαβιᾶς κοντά της ἔβρισκαν παρηγοριά. Πόσο συγκινητικὴ εἶναι ἡ θερμὴ ἐκείνη προσευχὴ πρὸς τὴν Παναγία, ποὺ ἀπηύθυνε τὴν 25η Μαρτίου τοῦ ἔτους 1688 στὴ Βενετία ὁ μόλις 19 ἐτῶν, φοιτητὴς τότε, μετέπειτα λαμπρὸς ἐκκλησιαστικὸς ρήτορας, Ἠλίας Μηνιάτης!
«Ἕως πότε, πανακήρατε Κόρη, τὸ τρισάθλιον γένος τῶν Ἑλλήνων ἔχει νὰ εὑρίσκεται εἰς τὰ δεσμὰ μιᾶς ἀνυποφέρτου δουλείας;… Ἄχ, Παρθένε! Ἐνθυμήσου πὼς εἰς τὴν Ἑλλάδα πρότερον, παρὰ εἰς ἄλλον τόπον, ἔλαμψε τὸ ζωηφόρον φῶς τῆς ἀληθινῆς πίστεως· τὸ ἑλληνικὸν γένος ἐστάθη τὸ πρῶτον, ὁποὺ ἄνοιξε τὰς ἀγκάλας καὶ ἐδέχθη τὸ θεῖον Εὐαγγέλιον τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τὸ πρῶτον ὁποὺ σὲ ἐγνώρισε διὰ ἀληθινὴν Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Λόγου…
Λοιπόν, εὔσπλαγχνε Μαριάμ, παρακαλοῦμεν σε διὰ τὸ ΄΄Χαῖρε΄΄ ἐκεῖνο ὁποὺ μᾶς ἐπροξένησε τὴν χαράν· διὰ τὸν ἀγγελι-κὸν ἐκεῖνον Εὐαγγελισμόν, ὁποὺ ἐστάθη τῆς σωτηρίας μας τὸ προοίμιον. Χάρισέ του τὴν προτέραν τιμήν. Σήκωσέ το ἀπὸ τὴν κοπρίαν τῆς δουλείας εἰς τὸν θρόνον τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος… Καὶ ἂν ἐτοῦταί μας αἱ φωναὶ δὲν σὲ παρακινοῦσιν εἰς σπλάγχνος, ἂς σὲ παρακινήσωσιν ἐτοῦτα τὰ πικρὰ δάκρυα, ὁποὺ μᾶς πέφτουσιν ἀπὸ τὰ ὀμμάτια. Ἀλλ’ ἀνίσως καὶ τοῦτα δὲν φθάνουσιν, ἂς σὲ παρακινήσωσιν αἱ φωναὶ καὶ αἱ παρακλήσεις τῶν ἁγίων σου, ὁποὺ ἀκαταπαύστως φωνάζουσιν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς τρισαθλίου Ἑλλάδος. Φωνάζει ὁ Ἀνδρέας ἀπὸ τὴν Κρήτην. Φωνάζει ὁ Σπυρίδων ἀπὸ τὴν Κύπρον. Φωνάζει ὁ Ἰωάννης ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν. Φωνάζει ὁ Διονύσιος ἀπὸ τὰς Ἀθήνας. Φωνάζει ὁ Πολύκαρπος ἀπὸ τὴν Σμύρνην. Φωνάζει ἡ Αἰκατερίνη ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρειαν. Φωνάζει ὁ Χρυσόστομος ἀπὸ τὴν Βασιλεύουσαν πόλιν καί, δείχνοντάς σου τὴν σκληροτάτην τυραννίδα τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, ἐλπίζουσιν ἀπὸ τὴν ἄκραν σου εὐσπλαγχνίαν τοῦ ἑλληνικοῦ γένους τὴν ἀπολύτρωσιν. Ἀποδέξου λοιπόν, Παναγία Παρθένε, τὰ δάκρυά μας…».
Ἔτσι τῆς μιλοῦσαν οἱ σκλαβωμένοι πιστοί. Καὶ τώρα ποὺ παίρνουν τὰ ὅπλα, πάλι στὴν Παναγία ἀναθέτουν τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἀγῶνα τους. Καὶ ὁ Κολοκοτρώνης στὴν πιὸ δύσκολη στιγμή, τότε ποὺ εἶχε μείνει μόνος, στὸ ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας στὸ Χρυσοβίτσι κατέφυγε καὶ τὴν παρεκάλεσε θερμὰ μὲ αὐτὰ τὰ λόγια: «Παναγία μου! Βοήθησε καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ ἐμψυχωθοῦν»!
γ) Ἀνάλογα εἶναι τά θαύματα τῆς παρουσίας καί προστασίας τῆς Παναγίας μας στόν ἀγώνα τοῦ 1940. Τί συγκλονιστικὸ θαῦμα ἔγινε τότε ἀπὸ τὴν Παναγία μας στὰ Ἠπειρωτικὰ βουνὰ καὶ ἐδόξασε τὴν πατρίδα μας σὲ ὅλο τὸν κόσμο!
