ΚΕΙΜΕΝΟ
“Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Σεῖς λοιπόν κατ’ἀντίθεσιν πρός τούς ἐθνικούς πρέπει νά προσεύχεσθε κατά τόν ἀκόλουθον τρόπον· Πατέρα μας, πού εἶσαι πανταχοῦ παρών, ἀλλ’ ἐξαιρετικά εἰς τούς οὐρανούς δεικνύεις τήν παρουσίαν σου, ἄς ἀναγνωρισθῇ ἡ ἁγιότης σου, ὥστε νά δοξασθῇ καί νά λατρευθῇ ἀξίως τό Ὄνομά σου. Εἴθε νά ἔλθῃ ἡ βασιλεία σου διά τῆς ἐλευθέρας καί προθύμου ὑποταγῆς πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰς σέ, ὥστε διά τῆς ὑπακοῆς των εἰς τά προστάγματά σου νά γίνουν οὗτοι πραγματικοί καί ἐξ ὁλοκλήρου ἀφωσιωμένοι ὑπήκοοί σου. Εἴθε νά γίνῃ τό θέλημά σου καί ἐπί τῆς γῆς ἀπό τούς ἀνθρώπους,ὅπως γίνεται τοῦτο εἰς τόν οὐρανόν ἀπό τούς ἀγγέλους καί ἁγίους. Τόν ἄρτον μας, τόν καθημερινόν καί ἀναγκαῖον διά τήν συντήρησιν τῆς οὐσίας καί ὑπάρξεώς μας, δός μας τον σήμερα. Καί συγχώρησέ μας ὅσα σοῦ χρεωστοῦμεν λόγῳ τῶν ἀναριθμήτων ἁμαρτιῶν μας, καθώς καί ἡμεῖς συγχωροῦμεν ἐκείνους, πού μᾶς εἶναι χρεῶσται λόγῳ ἀδικημάτων πού μᾶς ἔκαμαν. Καί μή ἐπιτρέψῃς νά πέσωμεν εἰς πειρασμόν, ἀλλά γλύτωσέ μας ἀπό τόν πονηρόν, πού μᾶς πολεμεῖ. Ζητοῦμεν δέ αὐτά ἀπό Σέ, διότι ἰδική σου εἶναι εἶναι ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας. Ἀμήν” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Β´(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Ἀπὸ τὰ ὅσα εἴπαμε ἔγινε ἀναμφιβόλως φανερὴ ἡ μεγάλη σημασία ποὺ ἔχει τὸ νὰ ἐφαρμόζεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ γῆ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως αὐτὸ ἐφαρμόζεται στὸν οὐρανὸ ἀπὸ τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἀγγέλους. Ἀπομένει τώρα νὰ μιλήσουμε καὶ γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μπορεῖ αὐτὸ νὰ πραγματοποιηθῇ. Καὶ βέβαια εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ εἶναι τὸ νὰ ἐφαρμόζεται αὐτὸ στὴ ζωὴ τοῦ καθενός μας.
Μέ ποιὸν τρόπο θὰ γίνῃ αὐτό, τί δηλαδὴ ὀφείλουμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς, γιὰ νὰ πραγματοποιῆται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας; α) Πρωτίστως ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε τὴ διάθεσι νὰ γνωρίζουμε καὶ νὰ ἐφαρμόζουμε τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ νὰ τὸ κάνουμε αὐτὸ παντοῦ καὶ πάντοτε καὶ ὄχι ἐπιλεκτικά. Πῶς ὅμως μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Πῶς μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Θεὸς καὶ μᾶς φανερώνει τὸ θέλημά του, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε; Χωρὶς ἀμφιβολία τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ βρίσκουμε διατυπωμένο στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ σὲ σχετικὰ βιβλία ποὺ τὴν ἑρμηνεύουν. Ἄλλοτε πάλι ὁ Θεὸς μᾶς ὁμιλεῖ μὲ τὶς διάφορες περιστάσεις, μὲ γεγονότα εὐχάριστα ἢ δυσάρεστα, μὲ τὸ στὸμα τῶν πνευματικῶν μας πατέρων, μὲ ἄλλα πρόσωπα ποὺ ἔχει βάλει κοντά μας ἢ τὰ παρουσιάζει ἐκτάκτως. •«ὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γιὰ νὰ φανερώσῃ ὁ Θεὸς τὸ θέλημά του εἶναι τὸ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴ διάθεσι νὰ τὸ δεχθοῦμε καὶ νὰ τὸ ζητοῦμε μὲ πίστι ἀπὸ τὸν Κύριο. Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει ὅτι γιὰ ὅλα τὰ θέματά μας θὰ καταφεύγουμε μὲ προσευχὴ θερμὴ στὸν Θεό μας καὶ θὰ Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς ἀποκαλύπτῃ τὸ θέλημά του. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο μυστικὸ τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, ὅπως πολὺ χαρακτηριστικὰ τὸ βεβαιώνει ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος, λέγοντας ὅτι «ἡ σύνεσις τῶν ἁγίων αὕτη ἐστί, τὸ ἐπιγνῶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ». Καὶ βέβαια ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία αὐτὸ νὰ τὸ κάνουμε πάντοτε καὶ ὄχι σὲ μερικὲς μόνο περιπτώσεις. Γιὰ νὰ μὴν ἐφαρμόζουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καθὼς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ἐξ ἡμισείας», ἀλλὰ ὅπως οἱ ἄγγελοι στὸν οὐρανό. Οἱ ὁποῖοι, τονίζει ὁ ἅγιος, δὲν ὑπακούουν σὲ μερικὰ καὶ σὲ ἄλλα παρακούουν, ἀλλὰ πείθονται καὶ ὑπακούουν σὲ ὅλα. (Χρυσοστόμου, Εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον ὁμιλ. ιθ΄, P.G. 57, 279-280).
β) Ἀκόμη ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀποφασιστικοὶ στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀποφασιστικοὶ πρωτίστως στὸ νὰ ἀπαρνούμαστε τὰ δικά μας θελήματα. Δηλαδὴ ὄχι νὰ προσευχώμαστε στὸν Θεὸ λέγοντας «γενηθήτω τὸ θέλημά σου» καὶ στὴ συνέχεια νὰ ζητοῦμε «γενηθήτω τὸ θέλημά μου», ἀπαιτῶντας κατὰ κάποιο τρόπο ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνῃ ὄχι τὸ δικό του ἀλλὰ τὸ δικό μας θέλημα. «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου» σημαίνει ἄρνησι τοῦ δικοῦ μας θελήματος. Ὁ Κύριος μᾶς τὸ ἐδίδαξε αὐτὸ ὄχι μόνο θεωρητικῶς ἀλλὰ καὶ ἐμπράκτως, ὅταν στὴ Γεθσημανῆ ἔλεγε ὡς ἄνθρωπος πρὸς τὸν Πατέρα· «μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω» (Λουκ. κβ΄ 42). Ἀποφασιστικοὶ ὅμως ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Βεβαίως μὲ τὶς δικές μας μόνον δυνάμεις εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐφαρμόσουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ποὺ μᾶς ἐνισχύει καὶ μᾶς κάνει ἱκανοὺς νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Ὅμως ἡ δική μας διάθεσι πρέπει νὰ εἶναι ἀπολύτως ἀποφασιστική. Μὴν ξεκινᾶμε μὲ τὴ σκέψι «βλέποντας καὶ κάνοντας», διότι ἔτσι δὲν θὰ κάνουμε τίποτε. Ἡ σκέψι μας πρέπει νὰ εἶναι «ἀγώνας μέχρι θανάτου» καὶ τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς ἐνισχύσῃ γιὰ νὰ τὸ κατορθώσουμε.
Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ζωή μας, ἡ σωτηρία μας, ἡ πραγματοποίησι τοῦ τελικοῦ προορισμοῦ μας. Ἀντίθετα τὸ θέλημα τοῦ διαβόλου εἶναι θάνατος καὶ καταστροφὴ αἰώνια. Ἀνάμεσα στὰ δύο αὐτὰ θελήματα στέκει τὸ δικό μας θέλημα, ποὺ δὲν εἶναι οὔτε ζωὴ οὔτε θάνατος, ἀλλὰ ποὺ μπορεῖ νὰ γίνῃ εἴτε τὸ ἕνα εἴτε τὸ ἄλλο, ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπιλογὴ ποὺ θὰ κάνουμε. Ἂς κάνουμε λοιπὸν τὸ «γενηθήτω τὸ θέλημά σου» τρόπο ζωῆς, φρόνημα ἀποφασιστικὸ καὶ ἀμετακίνητο, καὶ πρᾶξι καθημερινὴ ὅλης τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὰ πάντα, τὴν παμπόθητη βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
