Κυριακή 31 Ἰουλίου 2011 Λουκ. α΄ 26-38

ΚΕΙΜΕΝΟ

“Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν” (στ.28)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

“Καί ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τό δωμάτιόν της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὀποία ἔχχεις λάβει πολλάς καί ἐξαιρετικάς χάριτας ἀπό τόν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καί αὐτός σέ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῇ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπό τάς γυναῖκας” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).

ΣΧΟΛΙΟ Γ΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε στό χθεσιμνό ἀνάγνωσμα, βγάζουμε τό συμπέρασμα ὅτι ἡ Παναγία εἶναι στοργικὴ Μητέρα καὶ προστάτις ὅλων μας. ῾Η Παναγία μας ἐβάστασε στὰ σπλάγχνα της τὸν Κύριο, τὸν Θεό, τόν Δημιουργό τοῦ σύμπαντος. ῾Υπῆρξε ἡ εὐλογημένη μεταξὺ τῶν γυναικῶν ὅλων τῶν αἰώνων. ῾Η μόνη ἀξία νὰ γίνῃ Μητέρα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ.

Γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ἔλαβε τὴν χάρι καὶ τὸ προνόμιο ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ εἶναι Μητέρα ὄχι μόνο δική Του, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν πραγματικῶν πιστῶν Του – Μητέρα ὅλων μας! Ἀπὸ τότε ἡ Παναγία, φιλόστοργη, μᾶς βαστάζει ὅλους. ᾿Ανοίγει τὴν μεγάλη ἀγκάλη της καὶ μᾶς περικλείει ἐκεῖ μὲ ἀπέραντη ἀγάπη. Μᾶς περικλείει καὶ μᾶς προστατεύει καὶ μᾶς σκεπάζει ἀπὸ ἀναρίθμητους κινδύνους.

Μᾶς βαστάζει ἀναμφιβόλως καὶ μᾶς προστατεύει. ᾿Αρκεῖ βεβαίως καὶ ἐμεῖς νὰ καταφεύγουμε σ᾿ αὐτὴν μὲ πίστι μεγάλη καὶ ἀφοσίωσι ψυχῆς. Νὰ καταφεύγουμε ὄχι μόνο γιὰ νὰ ζητήσουμε τὴν προστασία της, ἀλλὰ καὶ πρωτίστως γιὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας πρὸς αὐτήν.

Διπλῆ, ἢ μᾶλλον πολλαπλῆ, εὐγνωμοσύνη. Εὐγνωμοσύνη, διότι ἔγινε ὄργανο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν προστασία της στὸ Ἔθνος μας. Εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴ στοργὴ καὶ τὴ φροντίδα της γιὰ τὸν καθένα μας. Καθὼς μετέχουμε στὶς ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν, ἂς ἀφήνουμε τὴν καρδιά μας νὰ ξεχειλίζῃ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη. Νὰ μετέχουμε ὁλόψυχα. Ὄχι τυπικά. Μὲ φλόγα ψυχῆς καὶ ἀφοσίωσι.

 β) Νὰ τὴν παρακαλέσουμε εἰδικὰ γιὰ τὴν πατρίδα μας θερμά. Γνωρίζουμε ὅλοι πολὺ καλὰ τὰ προβλήματα καὶ τὴν κακὴ κατάστασι στὴν ὁποία βρισκόμαστε. Καιροὶ ἀποστασίας εἶναι οἱ καιροί μας. Καὶ ὁ τόπος μας δυστυχῶς ἔχει παρασυρθῆ σὲ κατήφορο φοβερό. Ἂς καταφύγουμε λοιπὸν κοντά της, ὅπως σύσσωμο τόσες φορὲς κατέφυγε τό ῎Εθνος μας σ᾿ Αὐτήν. Καὶ ἐὰν καὶ σήμερα ἀποφασίσουμε νὰ ζητήσουμε τὴν προστασία καὶ τὴν ἐπέμβασί της, μὴ μᾶς μένῃ καμμία ἀμφιβολία ὅτι ᾿Εκείνη θὰ ἁπλώσῃ καὶ πάλι τὴν ἁγία Σκέπη Της πάνω ἀπὸ τὴν Πατρίδα μας. Θὰ τὴν ἁπλώσῃ καὶ θὰ μᾶς ἀγκαλιάσῃ ὅλους μὲ τὴν ἀπέραντη μητρική Της στοργὴ καὶ τὴν ἀνεξάντλητη ἀγάπη Της.