ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
” Καί ὁ παντοδύναμος καί ἀπειροτέλειος Θεός ἐπῆρε τόν ἄνθρωπον, πού ἐδημιούργησεν ἔξω ἀπό τόν παράδεισον καί τόν ὡδήγησε μέσα εἰς τόν παράδεισον τῆς εὐτυχίας καί τῆς μακαριότητος, διάνά τόν κασλλιεργῇ, νά τόν φωτίζῃ καί νά τόν φυλάττῃ ἀπό τά πτηνά, τά ζῶα καί τά θηρία” (Ἀπό τήν “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τόμος 1ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ
Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο στὸν ὁποῖο ζοῦμε, μὲ πολὺ μεγάλη στοργὴ καὶ ἀγάπη. Τὸν ἔπλασε ἔτσι ποὺ νὰ εἶναι ὄχι μόνο ἀπόλυτα κατάλληλος γιὰ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου ἀλλὰ καὶ πανέμορφος. Ἡ γῆ μας, ὅπως τὴν εἶδαν πρὸ δεκαετιῶν οἱ ἀστροναῦτες ἀπὸ τὸ διάστημα, ἦταν, λένε, χάρμα ὀφθαλμῶν, ἔμοιαζε μὲ ὁλόλαμπρο γαλάζιο διαμάντι, τὸ ὡραιότερο οὐράνιο σῶμα, θέαμα ὑπέροχο, μαγευτικό.
Σ᾿ αὐτὸν τὸν ὡραῖο κόσμο καὶ τὴ γῆ, μέσα στὸν Παράδεισο, τοποθέτησε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔπλασε μὲ τὴν ἐντολὴ νὰ τὸν καλλιεργεῖ καὶ νὰ τὸν προστατεύει. Νὰ τὸν προστατεύει ἀπὸ τί; Προφανῶς ἀπὸ τὶς ζημιὲς ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ προξενήσουν τὰ ζῶα. Ὁ ἄνθρωπος ἀνέλαβε ἔτσι ἀπὸ τότε νὰ προστατεύει τὴ γῆ.
Καὶ ὅμως αὐτὴ ἡ πανέμορφη γῆ ἐδῶ καὶ μερικὲς δεκαετίες κινδυνεύει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν προστάτη μας, τὸν ἄνθρωπο! Κινδυνεύει! Στὶς μέρες μας διερχόμαστε μιὰ ἀπὸ τὶς πλέον κρίσιμες στροφὲς τῆς ἱστορίας μας. Πρωτοφανὴ γεγονότα κόβουν κυριολεκτικὰ τὴν ἀναπνοή μας. Προβλήματα παγκοσμίων διαστάσεων ἔχουν κάνει γιὰ πρώτη φορὰ ἀπειλητικὴ τὴν ἐμφάνισή μας. Καὶ στὸ βάθος ἔχει ἀρχίσει νὰ φαίνεται ὁ κίνδυνος ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς τοῦ κόσμου ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου.
Πόσο ἐπικίνδυνα εἶναι αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία ποὺ τὰ δημιουργεῖ;
α) Ὑπάρχει κίνδυνος ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς. Φαίνεται ἀπίστευτο, εἶναι ὅμως πραγματικότητα. Τὰ προβλήματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὸ περιβάλλον σχεδὸν ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ κάθε ἔλεγχο καὶ ἀπειλοῦν νὰ προξενήσουν καταστροφὴ ποὺ ὁ νοῦς μας δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ τὴ συλλάβει. Ἤδη τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2007 οἱ ἐπιστήμονες μετακίνησαν τοὺς δεῖκτες τοῦ Ρολογιοῦ τῆς Καταστροφῆς, ὅπως ὀνομάζεται, κατὰ δύο λεπτά. Τὸ Ρολόι τῆς Καταστροφῆς εἶναι ἕνα συμβολικὸ ρολόι ποὺ δημιούργησαν οἱ ἐπιστήμονες τὸ ἔτος 1945, ἀμέσως μετὰ τὴν ἔκρηξι τῶν ἀτομικῶν βομβῶν στὴν Ἰαπωνία. Καὶ γιὰ νὰ δείξουν μὲ αὐτὸ πόσο κοντὰ βρίσκεται ἡ γῆ στὸ νὰ καταστραφεῖ ὁλοκληρωτικά, τοποθέτησαν τοὺς δεῖκτες του νὰ δείχνουν 12 παρὰ 7 λεπτά. Αὐτὸ σήμαινε ὅτι ἐξαιτίας τῶν ἀτομικῶν βομβῶν ἡ γῆ βρισκόταν στὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς, 7 συμβολικὰ λεπτὰ πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος. Ἤδη ὅμως συνεκτιμώντας τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχει ἐξαιτίας τῶν περιβαλλοντολογικῶν προβλημάτων ἔβαλαν τοὺς δεῖκτες τοῦ συμβολικοῦ ρολογιοῦ νὰ δείχνουν 12 παρὰ 5 λεπτά. Πέντε μόλις συμβολικὰ λεπτὰ πρὶν ἡ γῆ καταστραφεῖ ἐντελῶς!
Μόλις δὲ τὸν περασμένο Φεβρουάριο, παρατηρώντας οἱ ἐπιστήμονες τὸν ταχύτατο ρυθμὸ μὲ τὸν ὁποῖο λιώνουν οἱ πάγοι τῶν πόλων καὶ τῆς Γροιλανδίας, ἀνακοίνωσαν ὄτι τὸ φαινόμενο τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς ἐξελίσσεται πολὺ ταχύτερα ἀπὸ τοὺς δικούς μας ὑπολογισμούς. Τὸ κλίμα, εἶπαν, δὲν μεταβάλλεται ὁμαλὰ ἀλλὰ ἀντιδρᾶ σὰν ἐξαγριωμένο κτῆνος!
Πρόκειται γιὰ κάτι πρωτόγνωρο στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Μολύνεται ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπὸ τὰ καυσαέρια, μολύνονται οἱ θάλασσες ἀπὸ τὰ χημικὰ ἀπόβλητα, ἀπὸ τὸ πετρέλαιο ποὺ διαρρέει καὶ τὰ σκουπίδια ποὺ ἀλόγιστα πετᾶμε σ᾿ αὐτές, μολύνεται τὸ ἔδαφος ἀπὸ τὰ ἐπικίνδυνα χημικὰ λιπάσματα καὶ τοὺς τόνους τῶν σκουπιδιῶν ποὺ ἐγκαταλείπουμε ὅπου τύχει. Μολύνονται τὰ ποτάμια, οἱ λίμνες, τὰ πάντα. Καίγονται τὰ δάση σὲ ὅλο τὸν κόσμο μὲ ἀνεξέλεγκτους ρυθμούς. Ἡ ζούγκλα π.χ. τοῦ Ἀμαζονίου, ποὺ εἶναι τὸ μεγαλύτερο πνευμόνι τῆς γῆς, καταστρέφεται μὲ ἀπίστευτη ταχύτητα. Πρὸ 10 περίπου ἐτῶν εἶχε ὑπολογιστεῖ ὅτι ἐκεῖ καίγεται κάθε χρόνο ἔκταση ἴση περίπου μὲ τὸ Βέλγιο. Καὶ βέβαια εἶναι σχεδὸν ἀναρίθμητα τὰ προβλήματα ποὺ ἀπειλοῦν τὸ περιβάλλον.
β)Ἡ ἀλόγιστη ἀνάπτυξη καὶ ἡ καταναλωτικὴ μανία εἶναι ἡ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς καταστροφῆς. Ὅλοι ἐπιδιώκουμε μὲ κάθε τρόπο τὸ κέρδος καὶ τὴν καλοπέραση, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει ἡ συμπεριφορά μας στὸ περιβάλλον. Αὐτὴ δὲ ἡ νοοτροπία διακρίνει τόσο τὰ ἄτομα ὅσο καὶ τὰ κράτη. Εἶναι σύμπτωμα τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας, στὴν ὁποία βασικὸ δόγμα εἶναι ἡ αὔξηση τῆς κατανάλωσης. Ἔτσι ἔχει γίνει τρόπος ζωῆς ἡ ἀλόγιστη σπατάλη τῶν ποικίλων ἀγαθῶν καὶ ἡ ὑποχώρηση τῶν περισσότερων στὴν τεχνητὴ αὔξηση τῶν θεωρούμενων ἀναγκῶν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀγοράζονται πάρα πολλὰ προϊόντα χωρὶς πραγματικὴ ἀνάγκη ἀλλὰ μόνο γιὰ ἐπίδειξη καὶ συμμόρφωση πρὸς τὴ μόδα.
