ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ.” (στ.10)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Θά μείνετε δέ εἰς τήν ἀγάπην πού σᾶς ἔχω, ἐάν φυλάξετε τάς ἐντολάς μου, καθώς καί ἐγώ, ἀφ’ ὅτου ἔγινα ἄνθρωπος, ἔχω τηρήσει τάς ἐντολάς τοῦ Πατρός μου καί μένω εἰς τήν ἀγάπην του, ἐξακολουθῶν πάντοτε νά τοῦ εἶμαι ἀγαπητός, χωρίς ποτέ ἡ πρός ἐμέ ἀγάπη του νά ὀλιγοστεύῃ”(Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Γ΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Τί συνεπάγονται τώρα τά ὅσα εἴπαμε στά προηγούμενα ἀναγνώσματά μας γιὰ μᾶς; Ὁ Κύριος στὸν στίχο 4 μᾶς παραγγέλλει νὰ μείνουμε μέσα του καὶ Ἐκεῖνος μέσα σὲ μᾶς· καὶ στὸν στίχο 9 νὰ μείνουμε μέσα στὴν ἀγάπη του. Πῶς λοιπὸν θὰ τὰ ἐφαρμόσουμε αὐτά; Πῶς μένουμε μέσα Του καὶ πῶς μένει Ἐκεῖνος μέσα μας;
α) Μένουμε μέσα Του ὅταν ἀνταποκρινώμαστε στὴν ἀγάπη του ζῶντας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του. Ἐδῶ βρίσκεται ὅλο τὸ μυστικὸ τῆς ὑποθέσεως! Τὸ εἶπε ἄλλωστε ξεκάθαρα ὁ Ἴδιος: «Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου» (στίχ. 10). Καὶ δὲν εἶναι τὸ μόνο σημεῖο στὸ ὁποῖο τὸ λέγει αὐτό. Καὶ στὸ προηγούμενο κεφάλαιο τρεῖς φορὲς ἐντόνως τὸ ὑπογράμμισε, στοὺς στίχους 21, 23 καὶ 24. Τὸ νόημα εἶναι παντοῦ τὸ ἴδιο: «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με».
Γιατί αὐτὴ ἡ τόσο ἔντονη ὑπόδειξι τοῦ Κυρίου ὅτι ἡ ἀγάπη μας πρὸς Αὐτὸν ἐκδηλώνεται μόνον μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἐντολῶν του; Ὁ Κύριος ἐπιμένει τόσο πολὺ στὴν ἀνάγκη τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἐντολῶν του ὡς ἔκφρασι τῆς πρὸς Αὐτὸν ἀγάπης μας, ἐπειδὴ πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι ξεγελοῦν τὸν ἑαυτό τους νομίζοντας ὅτι ἀγαποῦν τὸν Θεὸ μὲ τὸ νὰ αἰσθάνωνται διάφορες πνευματικὲς συγκινήσεις. Κλαῖνε ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου, συγκινοῦνται στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, δακρύζουν καθὼς μελετοῦν τοὺς βίους τῶν ἁγίων, τρέχουν μὲ λαχτάρα στὰ διάφορα ἱερὰ προσκυνήματα καὶ ἄλλα παρόμοια. Ὅλα αὐτὰ ἀσφαλῶς εἶναι σπουδαῖα καὶ ἅγια. Ὅμως αὐτὰ ἀπὸ μόνα τους δὲν φθάνουν γιὰ νὰ ἀποτελέσουν ἐκδήλωσι ἀληθινῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἂν δὲν συνοδεύωνται ἀπὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Τί νὰ τὰ κάνῃ τὰ δάκρυα καὶ τὶς συγκινήσεις ἀκόμα καὶ τὶς θερμὲς προσευχές μας ὁ Θεός, ἂν ἔχουμε π.χ. μίση καὶ ἀντιπάθειες γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας μέσα στὴν ψυχή μας; Ἢ τί εἴδους ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο μπορεῖ νὰ ἔχουμε, ἂν, ἐνῶ τρέχουμε στὰ ἱερὰ προσκυνήματα, τρέχουμε ὅμως καὶ σὲ τόπους ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀφήνουμε ἀχαλίνωτα τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας;
Νά λοιπὸν πῶς ὀφείλουμε νὰ περάσουμε καὶ καὶ τὴν περίοδο τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ ὅλη βέβαια τὴ ζωή μας. Νὰ εἴμαστε πραγματικὰ ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό μας, νὰ μένουμε μέσα Του, νὰ ἀνταποκρινώμαστε στὴν ἀγάπη του. Θὰ τὸ κατορθώσουμε αὐτό, ὅταν τηροῦμε τὶς ἐντολές του, ὅταν ἀγωνιζώμαστε νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἐργαζώμαστε μὲ ζῆλο τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς. Μεταξύ μας μπορεῖ αὐτὸ τὸ διάστημα νὰ ἀποχωριστοῦμε. Ἀπὸ τὸν Χριστό μας δὲν πρέπει νὰ χωριστοῦμε οὔτε στὸ ἐλάχιστο. Νὰ προσευχώμαστε, νὰ μελετοῦμε τὸ θέλημά Του, νὰ ἀγωνιζώμαστε καθημερινὰ μὲ ζῆλο.
