ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ.” (στ.10)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Θά μείνετε δέ εἰς τήν ἀγάπην πού σᾶς ἔχω, ἐάν φυλάξετε τάς ἐντολάς μου, καθώς καί ἐγώ, ἀφ’ ὅτου ἔγινα ἄνθρωπος, ἔχω τηρήσει τάς ἐντολάς τοῦ Πατρός μου καί μένω εἰς τήν ἀγάπην του, ἐξακολουθῶν πάντοτε νά τοῦ εἶμαι ἀγαπητός, χωρίς ποτέ ἡ πρός ἐμέ ἀγάπη του νά ὀλιγοστεύῃ” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Δ΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
β) Τότε πραγματοποιεῖται καὶ ἡ μεγάλη αὐτὴ ὑπόσχεσι τοῦ Κυρίου νὰ μένῃ καὶ Ἐκεῖνος μέσα μας. Ἔτσι μόνον μένει. Ἔρχεται μυστικὰ μέσα μας μὲ τὴ θεία του χάρι, πρωτίστως δὲ μὲ τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κατ’ ἐξοχὴν μὲ τὴ θεία Κοινωνία. Ἔρχεται καὶ κάνει κατοικητήριό του καὶ ναό του ἱερὸ τὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ζῇ σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο θέλημά του. Καὶ τότε τροφοδοτεῖ μὲ τὴν θεία του χάρι τὴν ψυχὴ καὶ μπορεῖ ἐκείνη νὰ φέρῃ καρποὺς πνευματικούς, νὰ ἀποκτήσῃ δηλαδὴ ἀληθινὲς ἀρετὲς καὶ ἁγιότητα. Διαφορετικά, χωρὶς αὐτὸν τὸν ἀγῶνα τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ θείου θελήματος, καὶ κάθε μέρα μπορεῖ νὰ κοινωνῇ κάποιος, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεὸ νὰ μὴν ἔχῃ, καὶ ὁ Κύριος νὰ εἶναι τελείως ξένος πρὸς αὐτόν. Ἐνῶ ἡ καρδιὰ τοῦ πιστοῦ ποὺ εἰλικρινὰ ποθεῖ νὰ ἐφαρμόζῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή του γίνεται οὐρανός. Καὶ μέσα σ’ αὐτὴν βασιλιᾶς καὶ κύριος εἶναι μόνον ἕνας· ὁ Κύριος καὶ Θεός μας!
Ὑπάρχει μιὰ πολλὴ ὡραία εἰκόνα μέσα σὲ πολλοὺς ναούς μας ποὺ παρουσιάζει τὸν Κύριο ὡς ἄμπελο καὶ τοὺς μαθητάς του ὡς κλήματα. Εἶναι εἰκόνα ἐκφραστικώτατη καὶ διατυπώνει μὲ χρώματα τὰ λόγια τοῦ Κυρίου «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα». Τί ὡραῖο θὰ ἦταν ἂν ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς μποροῦσε νὰ γίνῃ ἕνα τέτοιο κλῆμα στὴν κληματαριὰ ποὺ εἶναι ὁ Κύριος! Καὶ μποροῦμε νὰ γίνουμε. Νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε ἐμπράκτως τηρῶντας τὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἑνωνώμαστε ἔτσι μαζί Του μέσῳ τῶν ἱερῶν μυστηρίων του μὲ ἀγάπη αἰώνια.
