ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
” Καί ὁ παντοδύναμος καί ἀπειροτέλειος Θεός ἐπῆρε τόν ἄνθρωπον, πού ἐδημιούργησεν ἔξω ἀπό τόν παράδεισον καί τόν ὡδήγησε μέσα εἰς τόν παράδεισον τῆς εὐτυχίας καί τῆς μακαριότητος, διάνά τόν κασλλιεργῇ, νά τόν φωτίζῃ καί νά τόν φυλάττῃ ἀπό τά πτηνά, τά ζῶα καί τά θηρία” (Ἀπό τήν “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τόμος 1ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ Γ΄(τελευταῖο)
Νὰ ἐξετάζουμε ἐπίσης κατὰ πόσο ἐκπληρώνουμε τὸ καθῆκον ποὺ μᾶς ἔχει ἀνατεθεῖ καὶ ποὺ μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει καὶ ἡ ἀφιερωμένη στὴν ἔξοδο τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς: «ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν»! Τί κάνουμε γιὰ νὰ προφυλάξουμε τὴ γῆ μας ἀπὸ τὴν καταστροφή; Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶχαν πολὺ λεπτὴ συνείδηση καὶ δὲν ἀνέχονταν οὔτε τὴν ἐλάχιστη καταστροφὴ στὸ περιβάλλον. Διότι πίστευαν ὅτι ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ «οὐ δύναται φέρειν βλάβην τινα γινομένην ἐν τῇ κτίσει»· δὲν ἀνέχεται νὰ βλέπει νὰ γίνεται κάποια καταστροφὴ στὴν κτίση (ἀββᾶς Ἰσαάκ). Ὁ δὲ γνωστὸς ἀσκητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ π. Παΐσιος, φρόντιζε ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ χόρτα ποὺ χωρὶς λόγο τὰ χτυποῦσαν μὲ τὰ ραβδιά μας οἱ ἐπισκέπτες ποὺ πήγαιναν νὰ τὸν συμβουλευτοῦν. Ὅταν ἔβλεπε τέτοια χόρτα τσακισμένα, τὰ ἀνασήκωνε, ἔπαιρνε ἕνα ξυλαράκι καὶ μὲ λίγο σχοινάκι τὸ στερέωνε ἐπάνω μας ὡς ἕνα εἶδος νάρθηκα, γιὰ νὰ μὴν ξεραθοῦν πρόωρα. Ἀπίστευτη εὐαισθησία!
Οἱ ἄνθρωποι μποροῦμε νὰ χρησιμοποιοῦμε ἀπὸ τὴν κτίση ὅ τι εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ τὴ ζωή μας. Ἂν ἀσυλλόγιστα σπαταλοῦμε τὰ ἀγαθὰ τῆς φύσεως καὶ μολύνουμε τὸ περιβάλλον μὲ τὴν ἀχαλίνωτη καταναλωτική μας μανία, ἁμαρτάνουμε. Καὶ κάποια μέρα, ὄχι μόνο θὰ πληρώσουμε ἀκριβὰ τὴν καταστροφικὴ τακτική μας, ἀλλὰ καί, ὅπως ἀκούσαμε τὴν περασμένη Κυριακή, θὰ δώσουμε λόγο ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ γιὰ τὴ συμπεριφορά μας. Ἂς ἀναλογιστοῦμε τὴν εὐθύνη μας. Δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ παραδώσουμε στὰ παιδιά μας ἕναν κόσμο κατεστραμμένο. Χρέος μας εἶναι νὰ τὸν φροντίζουμε καὶ νὰ τὸν προστατεύουμε: «ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν».