ΚΕΙΜΕΝΟ
“Μηδὲν κατὰ ἐριθείαν ἢ κενοδοξίαν, ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν. μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Χωρίς τίποτε νά πράττετε ἤ νά φρονῆτε ἐκ φατριασμοῦ καί ἀντιζηλίας ἤ ἐκ κενοδοξίας. Ἀλλά διά τῆς ταπεινοφροσύνης νά θεωρῇ ὁ καθένας σας τούς ἄλλους ὅλους ὑπερτέρους καί ἀνωτέρους ἀπό τόν ἑαυτόν του καί ὡς τοιούτους νά τούς σέβεται καί νά τούς τιμᾶ. Μή ἐπιδιώκετε ἕκαστος τά συμφέροντά του ἤ ἐκεῖνα, πού ἀρέσουν εἰς τόν ἑαυτόν του, ἀλλ’ ἄς ἐπιζητῇ ἕκαστος καί τά συμφέροντα τῶν ἄλλων” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
Ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο ζοῦμε ἔχει γίνει στὴν ἐποχή μας κόσμος ἔντονα ἀνταγωνιστικός. Ὁ καθένας πασχίζει νὰ ξεπεράσει τοὺς ἄλλους καὶ νὰ ὑπερασπίσει τὰ συμφέροντά του. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι συχνὰ νὰ δημιουργοῦνται ἔντονες συγκρούσεις, διότι κανένας δὲν ὑποχωρεῖ χάριν τοῦ ἄλλου. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ παρατηρεῖται καὶ στὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν κρατῶν, καὶ στὶς κοινωνικὲς σχέσεις, καὶ στὶς ἐργασιακές, καὶ στὶς οἰκογενειακές, παντοῦ, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅπου κάποτε δημιουργεῖ σχίσματα, ἀκόμη καὶ αἱρέσεις.
Ἐπειδὴ ὅλοι μας ἀντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις, κάποτε μάλιστα φτάνουμε σὲ ἀδιέξοδα μὲ πολὺ ἄσχημες συνέπειες, ἀξίζει νὰ μελετήσουμε τὸ θέμα βαθύτερα, νὰ συζητήσουμε πάνω σ᾿ αὐτὸ καὶ νὰ ἀναζητήσουμε τοὺς τρόπους ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωστὴ ἀντιμετώπισή του.
Ὁ ἀπόστολος παραγγέλλει στοὺς πιστοὺς τῶν Φιλίππων νὰ μὴν ἐνεργοῦν κυριαρχούμενοι ἀπὸ ἐριστικότητα καὶ κενοδοξία ἀλλὰ νὰ βλέπει ὁ καθένας τοὺς ἄλλους ὡς ἀνωτέρους του. Ἐπίσης παραγγέλλει νὰ μὴν ἐπιδιώκει καθένας μόνο τὸ δικό του συμφέρον ἀλλὰ νὰ φροντίζει καὶ γιὰ τὸ συμφέρον τῶν ἄλλων. Μήπως ὅμως ἡ ὑποχωρητικότητα εἶναι δεῖγμα ἀδυναμίας; Ἂν κανεὶς ὑποχωρεῖ συνεχῶς, μήπως σημαίνει ὅτι γίνεται κατὰ κάποιο τρόπο αὐτὸ ποὺ λένε «κορόιδο»;
Ἡ ὑποχωρητικότητα εἶναι δύναμη, ὄχι ἀδυναμία. Φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως παράδοξο καὶ ἀκατανόητο, εἶναι ὅμως ἀλήθεια ἀναμφισβήτητη. Χρειάζεται πολὺ μεγαλύτερη δύναμη ψυχῆς γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ὑποχωρήσει κανείς, παρὰ γιὰ νὰ ἐπιμείνει ὑποστηρίζοντας τὸ δίκαιό του καὶ τὸ συμφέρον του. Ἴσως μερικοὶ νὰ θεωρήσουν τὸν ὑποχωρητικὸ ἄνθρωπο δειλὸ καὶ ἀδύναμο. Αὐτὸ ὅμως θὰ εἶναι μιὰ πρόσκαιρη ἐντύπωση. Ὅταν οἱ πρῶτες ἐντυπώσεις καταλαγιάσουν, θὰ φανεῖ σὲ ὅλο μας τὸ μεγαλεῖο ἡ ψυχικὴ δύναμη καὶ ὁ ἡρωισμὸς τοῦ ὑποχωρητικοῦ ἀνθρώπου.
