ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπον· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις“
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἀπεκρίθη δέ ὁ Πέτρος ἐξ ὀνόματος καί τῶν Ἀποστόλων καί εἶπεν· Ὑποχρέωσιν καί καθῆκον ἔχομεν νά πειθαρχῶμεν μᾶλλον εἰς τόν Θεόν, πού μᾶς διέταξε διά τοῦ ἀγγέλου του νά ἐξακολουθήσωμεν τό δημόσιον κήρυγμά μας, παρά εἰς σᾶς τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς διετάξατε νά σιωπῶμεν” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ“).
ΣΧΟΛΙΟ Γ΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Μπροστὰ σὲ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις τί ὀφείλουμε οἱ πιστοὶ νὰ κάνουμε;
α) Ὀφείλουμε νὰ μένουμε ἀνυποχώρητοι καὶ σταθεροὶ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὅταν τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἤ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἄνθρωποις»· Ὅταν διαταχθοῦμε ἀπὸ κάποιον κάτι ἀντίθετο πρὸς τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, κάτι τὸ ὁποῖο καταστρέφει ἢ μολύνει τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, τότε εἶναι ὁ καιρὸς νὰ ποῦμε: ὀφείλουμε νὰ πειθαρχοῦμε στὸν Θεὸ μᾶλλον παρὰ στοὺς ἀνθρώπους (Μ. Βασιλείου, Λόγος ἀσκητικὸς ὁ μέγας, P.G. 31,1160).
Καὶ νὰ μένουμε ἀνυποχώρητοι ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πατρική Του φροντίδα γιὰ μᾶς. Μάλιστα οἱ νέοι ἂς ἀγωνίζονται νὰ μένουν ἁγνοὶ μέχρι τὸ γάμο τους, μὴν ὑποκύπτοντας στὶς βλακώδεις καὶ καταστροφικὲς ἀντιλήψεις ὅτι δῆθεν θὰ γίνουν προβληματικοὶ ἂν δὲν ἔχουν σαρκικὲς σχέσεις ἀπὸ ἐνωρίς. Προβληματικὸς γίνεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν ἁμαρτάνει, ὄχι ὅταν μένει πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης οἱ νέες κυρίως ἂς μὴν ἐπηρεάζονται στὸ ζήτημα τῆς ἐμφανίσεώς τους. Ἂς ντύνονται σεμνὰ μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ φροντίσει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὸ μέλλον τους. Εἶναι παράλογο νὰ σκέφτονται ὅτι ὁ διάβολος θὰ τακτοποιήσει τὸ θέμα τοῦ γάμου τους ἀσφαλέστερα ἀπ’ ὅ τι ὁ Θεός. Καὶ βέβαια μὲ κανένα τρόπο νὰ μὴν ὑποχωρήσουν καὶ καταφύγουν σὲ μέντιουμ μάγους καὶ μάγισσες γιὰ νὰ βροῦν τὸν σύντροφό τους στὴ ζωή. Κάτι τέτοιο θὰ ἀποβεῖ καταστροφικό.
