“Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Σέ ἐξορκίζω λοιπόν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέλλει νά κερίνῃ ζῶντας καί νεκρούς κατά τήν δευτέραν καί ἔνδοξον φανέρωσίν του καί τήν βασιλείαν του· κήρυξε τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητής καί καθοδηγός ἐπί τῶν ἀκροατῶν σου ὄχι μόνον εἰς περιστάσεις καταλλήλους, ἀλλά καί εἰς ἐκείνας, πού φαίνονται ἀκατάλληλοι, ἔέγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μέ κάθε μακροθυμίαν καί μέ κάθε μέθοδον διδασκαλίας. Πρέπει δέ ἔτσι ἀκούραστα νά ἐπιτελῇς τό ἔργον σου, διότι θά ἔλθῃ καιρός, πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά ἀνέχωνται τήν ὑγιᾶ καί ὀρθήν διδασκαλίαν, ἀλλά σύμφωνα μέ τάς ἰδίας των ἐπιθυμίας καί ἀρεσκίας θά ἐκλέγουν εἰς τούς ἑαυτούς των σωρόν ὁλόκληρον διδασκάλους. Καί θά προτιμοῦν ἐκείνους, ἀπό τήν διδασκαλίαν τῶν ὁποίων θά αἰσθάνωνται γαργαλισμόν καί τέψιν εἰς τά αὐτιά των. Καί ἀπό μέν τήν ἀλήθειαν θά ἀποστρέψουν μέ δυσαρέσκειαν τήν ἀκοήν των, θά παρεκτραποῦν δέ μόνοι των εἰς μύθους” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Γ΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Πῶς ὀφείλουμε ἐμεῖς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ φαινόμενα αὐτὰ καὶ τί περισσότερο χρειάζεται νὰ κάνουμε; α) Πρῶτον νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι βρισκόμαστε σὲ πόλεμο. Ὅλα αὐτά, ὅπως ἐξηγήσαμε, ἀποτελοῦν ἐκδηλώσεις τῆς μανίας τῶν ἀθέων. Θέλουν μὲ κάθε τρόπο νὰ πλήξουν τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως ματαιοπονοῦν. Ἡ χριστιανική μας πίστι, ἡ Ἐκκλησία μας, ἔχει μιὰ ἱστορία 2000 χρόνων. Στὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἱστορίας ἀντιμετώπισε πολλοὺς κινδύνους καὶ ἀπίστευτα μανιώδεις διωγμούς. Στὴν ἀρχὴ ἀκόμη τῆς ἱστορίας της δέχθηκε ἕναν κατακλυσμὸ διωγμῶν, ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ἔχῃ ἐξαφανίσει τελείως ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Ποτὲ ἄλλοτε καμμία ἄλλη πίστι, ἰδεολογία, φιλοσοφία κ.τ.λ. δὲν ἀντιμετώπισε παρόμοιους διωγμούς. Καὶ τί λέμε παρόμοιους; Οὔτε κἄν σὲ ἐλάχιστο ποσοστὸ δὲν μποροῦν νὰ βρεθοῦν διωγμοὶ ἄλλων ὁποιασδήποτε φύσεως συστημάτων. Καὶ ὅμως ἡ πίστι μας ἄντεξε. Καὶ ὄχι μόνο ἄντεξε ἀλλὰ καὶ δυναμώθηκε ἀπὸ τοὺς φρικτοὺς αὐτοὺς διωγμούς.
Πῶς ἄντεξε; Ποιὰ δύναμι τὴν κράτησε ὄρθια στὶς φοβερὲς θύελλες καὶ τὶς μανιώδεις ἐπιθέσεις; Τὸ γνωρίζουμε βέβαια. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ κάνει ἀνίκητη τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸς τὴν ἐδημιούργησε καὶ Αὐτὸς εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ δύναμί της. Γι’ αὐτὸ καὶ καμμία δύναμι στὸν κόσμο δὲν θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ τὴν ἐξαφανίσῃ.
Στὶς μέρες μας ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ δέχθηκε τὰ προηγούμενα χρόνια ἕνα φοβερὸ λουτρὸ αἵματος ἀπὸ ἀντίθεες ἰδεολογίες, ἀντιμετωπίζει καὶ αὐτοὺς τοὺς ἄλλου εἴδους διωγμούς. Τώρα ἐπιχειρεῖται νὰ ἐξοντωθῇ μὲ πόλεμο ἰδεῶν, μὲ βιβλία, κινηματογραφικὲς ταινίες καὶ παρόμοια. Τὰ τελευταῖα δὲ χρόνια αὐτὸς ὁ πόλεμος ἔχει γίνει συστηματικός. Λοιπὸν αὐτὴ ἡ ἀλήθεια δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγῃ ποτέ. Ἔχουμε πόλεμο. Πόλεμο σατανικό. Πόλεμο ὕπουλο καὶ μανιώδη. Ἀρκεῖ νὰ διαβάσῃ κανεὶς τὰ περιοδικὰ καὶ τὰ βιβλία, ἢ νὰ ἐπισκεφθῇ τὶς ἱστοσελίδες τῶν Δωδεκαθεϊστῶν νεοειδωλολατρῶν γιὰ νὰ τὸ διαπιστώσῃ πέρα ὣς πέρα. Πόλεμος λυσσαλέος, μιὰ ἀπίστευτη μανία ἐναντίον ὁποιουδήποτε χριστιανικοῦ. Ἕνα ἀβυσσαλέο μῖσος ἐναντίον τῶν χριστιανῶν καὶ τοῦ Εὐαγγελίου.
β) Ὀφείλουμε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο θετικώτερο νὰ κάνουμε. Πρωτίστως νὰ μὴ δίνουμε καμμία σημασία στὶς ἱστορίες αὐτές. Εἶναι, ὅπως τὸ λέει ὁ Ἀπόστολος, μῦθοι. Καὶ ὅπως τὰ τιτλοφοροῦν καὶ οἱ ἴδιοι, μυθιστορήματα, δηλαδὴ παραμύθια. Ὀφείλουμε ὅμως νὰ πληροφοροῦμε καὶ νὰ ἐνημερώνουμε καὶ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας. Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ θὰ τοὺς τονίζουμε. Ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μύθους. Ὁ «Κώδικας Ντὰ Βίντσι» εἶναι τέτοιος πράγματι μῦθος, μυθιστόρημα (παραμύθι). Ἂν κανεὶς θέλῃ νὰ δέχεται ὡς ἀλήθεια τὰ παραμύθια, ἂς τὸ κάνῃ. Ἀλλὰ νὰ ξέρῃ ὅτι διαβάζει ἢ βλέπει παραμύθια. Τὸ λεγόμενο «Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα» εἶναι πάλι τέτοιο παραμύθι. Μόνο ποὺ εἶναι παλιὸ παραμύθι. Φθάνει νὰ διαβάσῃ κανεὶς τὸ ἀνόητο κείμενό του, ἔστω καὶ λίγες σελίδες ἀπ’ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ καταλάβῃ. Μεταξὺ τῶν ἄλλων κάνει λόγο ἐκεῖ καὶ γιὰ κάποιο ἀστέρι, τὸν Σάκλα. Καὶ πολὺ πετυχημένα ὁ ἐξαίρετος συγγραφέας, ἀρχιμανδρίτης καὶ φυσικὸς π. Ἰωάννης Κωστὼφ στὸ βιβλίο του «ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ» ἔβαλε ὡς ὑπότιτλο τὴ λέξι «ΣΑΚΛΑ-ΜΑΡΕΣ». Διότι πράγματι γιὰ σαχλαμάρες πρόκειται. Ὅσον ἀφορᾷ τὸ παραμύθι γιὰ δῆθεν Τάφο τοῦ Ἰησοῦ, ἀνέλαβαν νὰ τὸ διαψεύσουν οἱ Ἑβραῖοι. Αὐτὸ τὰ λέει ὅλα. Τουλάχιστον γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν στοιχειώδη λογική.
Ἐπὶ 20 αἰῶνες τώρα ἡ Ἐκκλησία δέχεται λυσσαλέο πόλεμο ἀπὸ τὶς σατανικὲς δυνάμεις καὶ τοὺς σατανοκίνητους ἀνθρώπους. Αὐτοὶ πιστεύουν ὅτι μὲ τὶς ἐπιθέσεις αὐτὲς θὰ καταστρέψουν τὴ χριστιανικὴ πίστι καὶ αὐτὸ ἐπιδιώκουν. Ὅμως μάταια κοπιάζουν. Αὐτοὶ θὰ χαθοῦν, ἡ Ἐκκλησία ὅμως θὰ παραμένῃ λαμπρὴ καὶ ἀνίκητη. Αὐτὴ ἡ βεβαιότητα δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐγκαταλείπῃ ποτέ. Καὶ ὅσο αὐτοὶ ἐπιτίθενται, τόσο ἐμεῖς ἂς μένουμε πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὸν ἐν Τριάδι Θεό μας.
