ΚΕΙΜΕΝΟ
“Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Τό σπουδαιότερον δέ ἀπό ὅσα εἴπομεν εἶναι τοῦτο, ὅτι ἔχομεν τέτοιον Ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ἐκάθησεν εἰς τά δεξιά τοῦ θρόνου τῆς θείας μεγαλειότητος εἰς τούς οὐρανούς, καί ἔγινε λειτουργός τῶν Ἁγίων, πού εὑρίσκονται εἰς τούς οὐρανούς, καί τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, τήν ὁποίαν κατεσκεύασεν ὁ Κύριος καί ὄχι ἄνθρωπος” (Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ Δ΄(τελευταῖο)
β) Μὲ συναίσθηση καὶ συγκλονισμὸ ψυχῆς. Ἐφ᾿ ὅσον ὅλα αὐτὰ ποὺ εἴπαμε εἶναι ἀλήθεια, εἶναι φανερὸ ὅτι θὰ πρέπει νὰ μετέχουμε στὴ θεία Λειτουργία μὲ συγκλονισμὸ ψυχῆς, μὲ ἀφοσίωση, μὲ θερμότητα, μὲ βαθειὰ συναίσθηση ὅτι βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Θὰ πρέπει νὰ λατρεύουμε τὸν Θεὸ μὲ φόβο καὶ ἀγάπη, ὅπως ἱκετεύει γιὰ μᾶς ὁ λειτουργὸς στὴ δεύτερη εὐχὴ τῶν πιστῶν: «Δὸς αὐτοῖς πάντοτε μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης λατρεύειν σοι». Μὲ φόβο καὶ ἀγάπη! Νὰ μὴ μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ ἄλλοι, οὔτε νὰ δίνουμε σημασία στὶς τυχὸν ἀταξίες ἢ τὰ ἀναπόφευκτα κάποτε ἀνθρώπινα λάθη τοῦ λειτουργοῦ καὶ τῶν ἱεροψαλτῶν. Νὰ μὴν ἐπιτρέπουμε νὰ διασπᾶται ἡ προσοχή μας ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν γύρω μας. Οὔτε ἡ καλὴ ψαλμωδία ἔχει μεγάλη σημασία οὔτε ἡ καλλιφωνία τῶν λειτουργῶν οὔτε ἡ εὐγλωττία τῶν ἱεροκηρύκων. Ὀφείλουμε ὑπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες νὰ εἴμαστε ἀφοσιωμένοι στὸ Μυστήριο, ἡ ὕπαρξή μας νὰ εἶναι στραμμένη πρὸς τὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Νὰ Τὸν λατρεύουμε ὁλόψυχα «μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης»!
Τί μεγαλεῖο ἀλήθεια ἔχει ἡ θεία Λειτουργία μας! Εἶναι Λειτουργία Ἀρχιερατική. Ἀληθινὰ Ἀρχιερατική, ἀκόμη κι ἂν τὴν τελεῖ ὁ πλέον ἀδύναμος, κακόφωνος καὶ ἀμαθὴς ἱερεὺς σὲ κάποιο μακρινὸ καὶ ἀπόμερο, ἔρημο ἐκκλησάκι κάποιας ἐγκαταλειμμένης περιοχῆς. Εἶναι ὁ Κύριος, ὁ αἰώνιος Ἀρχιερεύς, πραγματικὸς Λειτουργὸς τοῦ Μυστηρίου. Ἐκεῖνος εὐλογεῖ, Ἐκεῖνος ἁγιάζει, Ἐκεῖνος διδάσκει, Ἐκεῖνος ἱερουργεῖ. Εἶναι «ὁ προσφέρων, καὶ προσφερόμενος, καὶ προσδεχόμενος, καὶ διαδιδόμενος». Μυστήριο ὄντως ὑπερθαύμαστο! Μακάριοι ὅσοι ἔχουν μάτια πνευματικὰ νὰ βλέπουν, αὐτιὰ νὰ ἀκοῦν καὶ ψυχὴ συγκλονισμένη νὰ αἰσθάνεται τὰ ἀσύλληπτα μεγαλεῖα τοῦ ζῶντος Θεοῦ!
