ΚΕΙΜΕΝΟ
«Σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ.»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἐλευθερώθητε παντός περισπασμοῦ καί μέ ἥρεμον διάνοιαν προσέξατε ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ θεός, πού κρατῶ εἰς χεῖρας μου καί διευθύνω τά πάντα· θά ὑψωθῶ μέγας καί κραταιός καί θαυμαστός ἐπάνω ἀπό ὅλα τά ἔθνη, θά ὑπερυψωθῶ ἀνώτερος ἀπό τήν γῆν καί ἀπό τούς κατοίκους αὐτῆς , ἰσχυρότερος πάντων καί κυριαρχῶν ἐπί πάντων” (Ἀπό τήν “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τόμος 10ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ Ε΄ (τελευταῖο)
β) Χρειάζονται καὶ κάποιες σταθερὲς καὶ δραστικὲς ἀποφάσεις. Ἀποφάσεις νὰ ἐξασφαλίσουμε τὶς στοιχειώδεις καὶ ἀπολύτως ἀπαραίτητες συνθῆκες ἡσυχίας στὴ ζωή μας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ περιορίσουμε μερικὲς ἀπασχολήσεις καὶ ἐργασίες μὴ ἀναγκαῖες καὶ θὰ ἀσκήσουμε βία στὸν ἑαυτό μας νὰ μὴν παρασύρεται ἀπὸ τὴν μανιώδη ἐπιδίωξη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Σὲ ἕναν διδακτικότατο μύθο του ὁ Αἴσωπος παρουσιάζει ἕνα γαϊδουράκι νὰ ζηλεύει τὸ ἄλογο, διότι τὸ ἐπεριποιοῦντο πολὺ καὶ τὸ ἔτρεφαν καλά. Ταυτόχρονα ἐλεεινολογοῦσε τὸν ἑαυτό του, διότι τὸ βαρυφόρτωναν καὶ μόνο λίγο ἄχυρο τοῦ ἔδιναν γιὰ τροφή. Ἦρθε ὅμως, λέγει, καιρὸς πολέμου καὶ ὁ στρατιώτης πάνοπλος ὁδήγησε τὸ ἄλογο στὴ μάχη, ὅπου αὐτὸ σκοτώθηκε. Τότε τὸ γαϊδουράκι ἄλλαξε γνώμη καὶ ἄρχισε νὰ ἐλεεινολογεῖ τὸ ἄλογο καὶ νὰ μακαρίζει τὸν ἑαυτό του. Γι᾿ αὐτό, καταλήγει ὁ μύθος, δὲν πρέπει νὰ ζηλεύουμε τοὺς πλούσιους καὶ τοὺς ἄρχοντες, ἀλλά, σκεπτόμενοι τὶς ταλαιπωρίες τους, «ἀγαπᾶν χρὴ τὴν πενίαν, ἡσυχίας μητέρα», νὰ ἀγαπᾶμε τὴν φτώχεια, ποὺ εἶναι μητέρα τῆς ἡσυχίας. Θαυμαστὰ λόγια ἀπὸ κάποιον ποὺ δὲν ἦταν κὰν Χριστιανός, ἔχει ὅμως ἀποκτήσει τὴν σοφία ἀπὸ τὴν πεῖρα τῆς ζωῆς.
Ταυτόχρονα ἀπαιτεῖται νὰ βάλουμε ἕνα ὅριο καὶ στὶς ἐπικοινωνίες μας. Ἔχει ἀνάγκη καὶ ἡ ψυχή μας νὰ ἐπικοινωνήσει. Νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Θεό, τὴν πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ζωῆς της. Διαφορετικὰ θὰ μαραζώσει, θὰ χάσει τὴ χάρη τοῦ οὐρανοῦ, θὰ γίνει ἕνα ἄθλιο ἑρπετὸ τῆς γῆς. Ἂς κλείνει λοιπὸν καὶ τὸ κινητὸ τηλέφωνο κάποιες ὧρες. Ἂς μὴ μᾶς ἐπηρεάζει ἡ τυχὸν δυσαρέσκεια φίλων καὶ συγγενῶν μας, ἂν δὲν εἴμαστε διαθέσιμοι γιὰ ἐπικοινωνία ὅλες τὶς ὧρες. Στὸ τέλος θὰ καταλάβουν καὶ θὰ τὸ σεβαστοῦν. Αὐτὲς τὶς ὧρες τῆς ἡσυχίας θὰ βάζουμε στὸ νοῦ μας τὴ σκέψη ὅτι μόνον ἐγὼ καὶ ὁ Θεὸς βρισκόμαστε στὸν κόσμο αὐτό: «ἐγὼ μόνος καὶ ὁ Θεός ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ» (ἀββᾶς Ἁλώνιος). Αὐτὴ ἡ σκέψη μπορεῖ πραγματικὰ νὰ μᾶς συνεφέρει καὶ νὰ μᾶς κάνει νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς.
Ἡσυχία! Ἕνας ἄλλος πραγματικὰ τρόπος ζωῆς! Τρόπος καὶ δρόμος σωτηρίας. Τρόπος ποὺ τρέφει τὸν ἄνθρωπο πνευματικὰ καὶ δρόμος ποὺ τὸν πλησιάζει στὸν Δημιουργό του. Τὴν ἔχουμε ὅλοι μας τόσο πολὺ ἀνάγκη! Ἂς τὴν ἐκτιμήσουμε καὶ ἂς ἀγωνιστοῦμε ἀναλόγως νὰ τὴν ἀποκτήσουμε.
