ΚΕΙΜΕΝΟ
“Ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν”
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Ἐπειδή δέ αὐτή ἦτο ἡ καταγωγή τῆς Εὔας καί τόσον στενός ὁ σύνδεσμός τη;ς πρός τόν Ἀδάμ, ἕνεκα τούτου, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τήν Γραφήν, θά ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τόν πατέρα του καί τήν μητέρα καί θά προσκολληθῇ πρός τήν γυναῖκα του καί θά εἶναι οἱ δύο ἑνωμένοι εἰς ἕνα σῶμα. Ἡ ἀλήθεια δέ αὐτή περί τῆς Ἐκκλησίας, πού ἕως τώρα ἦτο ἄγνωστον μυστήριον καί μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπό τόν Θεόν, εἶναι μεγάλης σημασίας. Λέγω δέ τοῦτο ἀναφερόμενος εἰς τήν πνευματικήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὅ,τι δηλαδή ἐλέχθη εἰς τήν ἀρχήν τῆς δημιουργίας περί τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός, τό αὐτό ἐπληρώθη καί ἐπραγματοποιήθη διά τῆς μυστικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας” ( Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”)
ΣΧΟΛΙΟ Β΄(συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
β) Ἡ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς πολὺ θλιβερῆς καταστάσεως εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ δὲ ἡ ἀπομάκρυνση ἐκδηλώνεται κυρίως στὸ πνεῦμα τῆς αἰσχρῆς φιληδονίας καὶ τῆς μανιώδους ὑλοφροσύνης. Τὸ πρῶτο, ἡ φιληδονία, προβάλλεται ἐπίμονα ἀπὸ τὶς τηλεοράσεις, καὶ οἱ ψυχὲς διαφθείρονται ἤδη μέσα ἀπὸ τὸ σπίτι. Καὶ βέβαια, ὅταν ἡ ψυχὴ ἔχει διαφθαρεῖ, εἶναι ζήτημα χρόνου νὰ διαφθαρεῖ καὶ τὸ σῶμα, καὶ ἡ συζυγικὴ πίστη νὰ τραυματιστεῖ θανάσιμα. Τὸ ἄλλο, ἡ μανιώδης ὑλοφροσύνη, τὸ εἴπαμε ἤδη, εἶναι ἡ φρικτὴ ἀσθένεια τῆς ἐποχῆς. Ὅλοι σκυμμένοι κάτω, στὴ γῆ, στὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Σπίτια, αὐτοκίνητα, ἐξοχικά, ταξίδια στὸ ἐξωτερικό, διασκεδάσεις. Καμία φροντίδα γιὰ τὴν ψυχή, γιὰ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Δημιουργό μας, γιὰ τὴ Βασιλεία Του.
Μεγάλα τὰ προβλήματα τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας σήμερα. Τί ὅμως ὀφείλουμε οἱ πιστοὶ νὰ κάνουμε;
α) Νὰ ἐκτιμήσουμε τὴν ἀξία τους. Ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια εἶναι πολὺ μεγάλη εὐλογία στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι μυστήριο ἱερὸ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ, ὅπως ἀκούσαμε, νομοθετήθηκε ἤδη στὸν Παράδεισο. Ἀποτελεῖ, ὅπως τονίζεται καὶ στὸ ἄρθρο, ἀπομίμηση τῆς κοινωνίας τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἡ οἰκογένεια πραγματικὰ ἀποτελεῖ φανέρωση τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριό μας. Ἐκεῖ εἶναι τρία τὰ θεῖα Πρόσωπα, ἔχουν ὅμως μία φύση, μία οὐσία. Καὶ ὄχι μόνο μία φύση καὶ οὐσία ἀλλὰ καὶ μία θέληση καὶ μία ἐνέργεια. Κοινὰ τὰ πάντα. Αὐτὸ σὲ κάποια ἀναλογία καλεῖται νὰ πραγματοποιήσει καὶ ἡ οἰκογένεια. Οἱ σύζυγοι νὰ εἶναι ἑνωμένοι σὲ ἕνα· «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»! Καὶ ὅπως ὁ Κύριος τόνισε: «Ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία» (Ματθ. ιθ΄ 6). Αὐτὸ πρακτικότερα σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ τὰ ἔχουν ὅλα κοινά. Ὄχι ξεχωριστὰ ταμεῖα καὶ πορτοφόλια! Μία οὐσία – κοινὴ περιουσία! Καὶ βέβαια μία θέληση! Κάτι ποὺ ἀσφαλῶς ἀποδεικνύεται ἰδιαίτερα δύσκολο. Νὰ ὑποχωρεῖ ἀκόμη ὁ ἕνας στὸν ἄλλο καὶ νὰ ἐπιμένει ὁ καθένας νὰ γίνεται ὄχι τὸ δικό του θέλημα ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ ἄλλου. Ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι συμβαίνει συνήθως ποὺ διαπληκτίζονται οἱ σύζυγοι προσπαθώντας νὰ ἐπιβάλει ὁ καθένας τὸ δικό του θέλημα, τώρα ὁ «διαπληκτισμὸς» θὰ γίνεται γιὰ τὸ ἀντίθετο: νὰ γίνει τὸ θέλημα τοῦ ἄλλου!
