Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011 Ἐφεσ. δ΄ 1-2

ag_prodromos

ΚΕΙΜΕΝΟ 

“Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε,  μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ” 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

“Σύμφωνα λοιπόν μέ αὐτά, πού σᾶς ἔγραψα προηγουμένως, σᾶς παρακαλῶ ἐγώ, ὁ ὁποῖος εἶμαι φυλακισμένος διά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, νά πολιτευθῆτε κατά τρόπον ἄξιον τῆς ὑψηλῆς κλήσεως, εἰς τήν ὀποίαν προσεκλήθητε ἀπό τόν Θεόν. Σᾶς παρακαλῶ δέ νά πολιτευθῆτε μέ πᾶσαν ταπεινοφροσύνην καί πραότητα, μέ μεγαλόψυχον ὑπομονήν, ἀνεχόμενοι διά τῆς ἀγάπης ὁ ἔνας τοῦ ἄλλου τά ἐλαττώματα” ( Ἀπό τήν “ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας” τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”) 

ΣΧΟΛΙΟ Γ΄ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)

Σὲ τί ὅμως ὀφείλεται αὐτὴ ἡ κατάσταση τῆς ἀνυπομονησίας καὶ τοῦ ἐκνευρισμοῦ; Φταῖνε μόνο οἱ δύσκολες καὶ συχνὰ αἰφνίδιες συνθῆκες γι᾿ αὐτό;

Ἔλλειψη ἀληθινῆς πνευματικότητος φανερώνει αὐτὴ ἡ ἀντιμετώπιση. Ὁ μὴ πνευματικὸς ἄνθρωπος τὶς ποικίλες δυσκολίες τὶς ἀντιμετωπίζει μὲ τέτοιους καὶ παρόμοιους τρόπους.

Μᾶς λείπει πρωτίστως ἡ πραγματικὴ πίστη στὴν πρόνοια καὶ φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι σὲ τέτοιες περιστάσεις ἔλεγαν: «Κάθε ἐμπόδιο γιὰ καλό»! Καὶ ἔτσι εἰρήνευαν. Σήμερα δὲν θέλουμε νὰ βάλουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὶς καθημερινές μας μικροδυσκολίες. Τὰ διάφορα ἐμπόδια καὶ τὰ προβλήματα τὰ βγάζουμε ἔξω ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Νομίζουμε ὅτι εἶναι τυχαῖα, ὅτι ἐπέρχονται τυφλὰ καὶ ἀκυβέρνητα. Ἢ ἀκόμη σκεπτόμαστε ὅτι εἶναι πολὺ ἀσήμαντα γιὰ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τέτοιες λεπτομέρειες ὁ Θεός. Ταυτόχρονα ὅμως γιὰ τὸν ἑαυτό μας δὲν τὰ θεωροῦμε λεπτομέρειες, ὥστε νὰ τὰ παραθεωρήσουμε καὶ νὰ τὰ προσπεράσουμε χωρὶς ἀγανάκτηση.

Μᾶς λείπει ἀκόμη ἡ ταπείνωση. Νομίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ προσβολὴ γιὰ τὴν προσωπικότητά μας ἡ ὑποχώρηση στὶς ποικίλες τέτοιες δυσκολίες. Αὐτὸ ὅμως εἶναι δεῖγμα ἐγωισμοῦ.

Καὶ βέβαια ἀπουσιάζει παντελῶς ἡ ὑπομονή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται ἀνυπομονησία ὁ τρόπος ἀντιδράσεώς μας.