ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ναί· δέν ὁρίζετε τόν ἑαυτό σας. Διότι ἐξαγορασθήκατε μέ τίμημα βαρύ, μέ τό ἀτίμητο αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀποφεύγετε λοιπόν κάθε αἰσχρή πράξη πού γίνεται μέ τό σῶμα· καί ἀποδιώκετε κάθε πονηρή σκέψη καί ἐπιθυμία ἀπό τό πνεῦμα σας. Καί ἔτσι νά δοξάζετε τόν Θεό μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, τά ὁποῖα ἀνήκουν στό Θεό» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μέ σύντομη ἑρμηνεία» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἀπόδοση στή δημοτική Μ.Δομουχτσῆ, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Α´
Στὴν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου φαίνεται ὅτι ἔγινε κάποια σύγχυση καὶ παρεξήγηση τῶν λόγων τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Τοὺς εἶχε πεῖ ὅτι ἐπιτρέπεται νὰ τρώγουν ὅ,τι τροφὲς ἐπιθυμοῦν· καὶ ἐκεῖνοι τὸ ἐπεξέτειναν σὲ κάθε εἴδους ἐπιθυμία. Γι᾽αὐτό καὶ ὁ Ἀπόστολος τοὺς γράφει σχετικῶς στήν (Α΄ Κορ. Ϛ΄ 12-20) καὶ κάνει ξεκαθάρισμα. Ἐμεῖς σήμερα θά σχολιάσουμε τόν 20ο στίχο τῆς περικοπῆς.
Μὲ πολλὴν συγκίνηση, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ τέσσερα ἀλλεπάλληλα ἐρωτηματικὰ στή μικρή αὐτὴ περικοπή· ἀλλὰ καὶ μὲ ἐπιμελῆ προσπάθεια νὰ ἐκφράσει πιστῶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πρὸς διαφώτιση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ· ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν διαλεκτικὴ ἱκανότητα ποὺ τὸν διακρίνει, καυτηριάζει μὲ ἕξι ἀλλεπάλληλα ἐπιχειρήματα τὶς ἠθικὲς παρεκτροπές· καὶ τὶς χαρακτηρίζει ἀπαράδεκτες, ἀξιοκατάκριτες καὶ μισητὲς γιὰ τὸ Χριστιανό.
Καὶ καταλήγει τὴν περικοπήν του μὲ τὰ κόσμια αὐτά, εὐγενῆ καὶ προτρεπτικὰ λόγια: «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ».
Ἤδη κατανοήσαμε ὅτι τὸ ζήτημα ποὺ θίγει ἡ περικοπὴ εἶναι ζήτημα ζωῆς ἢ θανάτου· πνευματικῆς ζωῆς ἢ πνευματικοῦ θανάτου.
Φεύγετε τὸ μολυσμό.
Τό «Δοξάσατε τὸν Θεὸν» προϋποθέτει ἕνα ἀρνητικὸ καθῆκον τῶν Χριστιανῶν. Καὶ αὐτὸ τὸ καθῆκον τὸ ἐκφράζει ὁ Ἀπόστολος μὲ τὸ ἐνεργητικὸ καὶ ρωμαλέο ρῆμα: «φεύγετε»· ἀπομακρύνεσθε ταχέως, ἀποχωρεῖτε μὲ σπουδή, τρέπεσθε σέ φυγή ἀμέσως. Διότι γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τὴν ὀξύτητα καὶ βιαιότητα τῶν ἁμαρτωλῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν.
Φεύγετε τὸ μολυσμὸ τοῦ σώματος.
Ὅσον ἀφορᾶ στὶς τροφές, τοὺς συνιστᾶ καὶ τοὺς ὑπενθυμίζει τὴν ἀλήθεια: «Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει». Τὰ φαγητὰ ἔχουν γίνει διὰ τὴν κοιλία καὶ ἡ κοιλία διὰ τὰ φαγητά. Ὁ δὲ Θεὸς θὰ καταργήσει στή μέλλουσα ζωὴ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκεῖνα. Ἠμπορεῖτε λοιπὸν νὰ τρώγετε ὅ,τι ἐπιθυμεῖτε, ἀρκεῖ μόνον νὰ μὴ γίνεσθε δοῦλοι τοῦ φαγητοῦ καὶ τῆς κοιλίας. Διότι «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»· ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλ’ ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιασθῶ καὶ δὲν θὰ γίνω δοῦλος σέ τίποτε. Καὶ αὐτὸ τὸ νόμιμο καὶ αὐτὸ τὸ ἀθῶο καὶ αὐτὸ τὸ ἀδιάφορο δὲν πρέπει νὰ τὸ κάνουμε, ὅταν πρόκειται νὰ ὑποδουλωθοῦμε. Ὅταν τρῶμε χωρὶς μέτρο καὶ χωρὶς ἀνάγκη, ὅταν εἴμεθα λαίμαργοι, ἀδηφάγοι καὶ ἄπληστοι στὴν τροφή, τότε εἴμεθα ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Πόσο μᾶλλον ἔνοχοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μολύνουν τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο δὲν πρόκειται νὰ καταργηθεῖ, ὅπως θὰ καταργηθεῖ ἡ κοιλία! Τὸ μολύνουν δέ, ὅταν τὸ παραδίδουν σέ χρήση γιὰ τὴν ὁποία τὸ σῶμα δὲν ἐπλάσθηκε. Διότι «τὸ σῶμα… τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι»· τὸ σῶμα δὲν ἐπλάσθη γιὰ τὴν ἁμαρτία ἀλλὰ γιὰ τὸν Κύριο, γιὰ νὰ εἶναι μέλος του. Καὶ ὁ Κύριος εἶναι γιὰ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ κατοικεῖ σ᾽ αὐτό.
Τὸ ὅτι τὸ φθαρτὸ τοῦτο σῶμα μας διαλύεται διὰ τοῦ θανάτου, δὲν ἔχει σημασία. Διότι ὅπως ὁ Κύριος ἐτίμησε τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, ἀφοῦ τὸ προσέλαβε μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, θὰ τὸ ἀναστήσει κατὰ τὴ Δευτέρα του Παρουσία ἄφθαρτο, αἰώνιο καὶ ἔνδοξο, ὅπως ἀνέστησε καὶ τὸ ἰδικό του σῶμα.
Θά συνεχίσουμε στό αὐριανό μας ἀνάγνωσμα.
