KEIMENO
«Πᾶσα πνοή αἰνεσάτω τόν Κύριον. ἀλληλούϊα »
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Κάθε τι πού ἔχει ζωήν καί ἀναπνέει, ἄς αἰνέσῃ τόν Κύριον. Ἀλληλούϊα. Αἰνεῖτε τόν Θεόν» (Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας», ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Α´
Τὸ Ψαλτήριο κλείνει μὲ τὸν 150ὸ Ψαλμό. ῾Ο τελευταῖος στίχος τοῦ Ψαλμοῦ καλεῖ: «Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. ἀλληλούϊα»· Εἶναι τὸ τέλος τοῦ Ψαλτηρίου, εἶναι ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Ψαλμωδοῦ. Τὸ Ψαλτήριο κλείνει μὲ τὸ «πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον». Δὲν εἶναι ἕνας ἁπλοῦς λόγος, εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ὅλης δημιουργίας. Τὸν ἔχει θέσει ὁ Θεός. Ναί, τὸ ὅλο Ψαλτήριο εἶναι ἡ φωνὴ πολλῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ ἡ φωνή, οἱ φωνὲς ἐγγίζουν τὸν Θεὸν μὲ ποικίλους τρόπους. Ὑμνοῦν τὸν Θεὸν μὲ τὸν πόνο, τὴν χαρά, τὸ δέος, τὴν ἀπογοήτευση, τὸν στεναγμό, τὴν ἐλπίδα, τὸ κλάμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς λύπης.
Κλαίει ὁ συντάκτης, οἱ συντάκτες τῶν Ψαλμῶν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους· κλαίει γιὰ τὰ ἐρείπια τοῦ ἑαυτοῦ του, κλαίει γιὰ τὰ ἐρείπια τοῦ ἔθνους του. Κλαίει στὸν χῶρο τῆς αἰχμαλωσίας του. Κλαίει καὶ περιμένει καὶ ἐλπίζει στὴν νίκη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ εἶναι καὶ δική του νίκη.
῾Ο τελευταῖος Ψαλμὸς κλείνει μὲ διθυραμβικὸ τρόπο. ῾Ο συντάκτης ἔχει καλέσει μουσικὰ ὄργανα ποικίλης μορφῆς, ποὺ συνεχῶς ἀνεβάζουν τὸν μουσικὸ τόνο. Θέλει νὰ δείξει τὴν θρησκευτικότητά του, τὸν θρησκευτικὸ ἐνθουσιασμό του. ῾Η κορύφωση τοῦ ὑψηλοῦ τόνου τονίζεται μὲ τὶς λέξεις «ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ». Τί σημαίνει «ἀλαλαγμός»; Κάτι σὰν πολεμικὴ ἰαχή, κάτι σὰν φωνὴ βουερὴ πλήθους ἀνθρώπων. Καὶ μετὰ προσθέτει: «Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. ἀλληλούϊα». Δὲν πέφτει ὁ ὑψηλὸς τόνος, ὄχι· ἀλλὰ τώρα στρέφει τὸ βλέμμα στὸν ἔσω ἄνθρωπο καὶ ζητεῖ ὅ,τι τὸ πολυτιμότερο. Τοῦ ζητεῖ τὸ ἐκχύλισμα τῆς ψυχῆς, τῆς καρδιᾶς του.
