KEIMENO
«Πᾶσα πνοή αἰνεσάτω τόν Κύριον. ἀλληλούϊα »
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Κάθε τι πού ἔχει ζωήν καί ἀναπνέει, ἄς αἰνέσῃ τόν Κύριον. Ἀλληλούϊα. Αἰνεῖτε τόν Θεόν» (Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας», ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Β´ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
῾Ο Ψαλμωδὸς γνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ὁ δημιουργὸς τῶν πάντων. ᾿Εδημιούργησε τὴ γῆ. Εἶναι ὁ δημιουργὸς τῶν ἐγγὺς καὶ τῶν μακρὰν τῆς γῆς. ᾿Εδημιούργησε τοὺς ἀγγέλους, ποὺ τὸ ἔργον τους εἶναι ὁ συνεχὴς ὕμνος πρὸς τὸν Θεό· «ἀκαταπαύστοις στόμασιν, ἀσιγήτοις δοξολογίαις». ᾿Εδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο. Μπροστὰ στὸ ἔργο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου κάθε ἄνθρωπος στέκεται μὲ δέος, φοβᾶται. ῾Ο ἄνθρωπος πλάσθηκε μὲ ἰδιαίτερη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. ῾Ο ἄνθρωπος πλάσθηκε μὲ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. ῾Ο Θεὸς «ἐνεφύσησε πνοὴν ζωῆς» στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν σφράγισε μὲ τὴν δική του εἰκόνα (Γεν. β΄ 7, α΄ 26). Τέλος, τὸν ὥρισε βασιλέα τῆς ὅλης δημιουργίας. ῾Ο ἄνθρωπος εἶναι ἐξαίρετο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Θὰ λέγαμε, χωρὶς ὑπερβολή, ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Θεὸς ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, τὴν εἰκόνα του, νὰ τὸν δοξάζει. ῞Οταν ὁ ἄνθρωπος ψάλλει στὸ Θεό, τότε ὅλη ἡ δημιουργία ψάλλει στὸν Θεὸν ἐν ἀλαλαγμῷ. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν ἐκπρόσωπος τῆς ὅλης δημιουργίας.
᾿Αργότερα θὰ γράψει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Διὰ τὴν φιλόθεον ψυχὴν τὸ νὰ ἐνθυμῆται συνεχῶς τὸν Θεὸν εἶναι αἴσθημα εὐσεβείας ποὺ δὲν ἔχει κόρον» (ΕΠΕ 7, 28). Τί σημαίνει συνεχῶς; Τημαίνει δι᾿ ὅλου τοῦ εἰκοσιτετραώρου, στὸν ὕπνο, στὸ δρόμο, στὸ γραφεῖο, στὴν ἐργασία, στὸ ταξίδι, στὸν ἱερὸ ναό. Παντοῦ. «Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον».
Δεῖγμα τῆς δοξολογίας, τοῦ αἴνου πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ ποὺ κάνουμε ὅταν περνᾶμε ἔξω ἀπὸ μία ἐκκλησία, ὅταν μπαίνουμε μέσα καὶ ἀνάβουμε τὸ κερὶ καὶ προσευχώμαστε, ὅταν πιάνουμε τὸ τιμόνι τοῦ αὐτοκινήτου, ὅταν ταξιδεύουμε μὲ ὁποιοδήποτε μέσο.
᾿Αλλὰ αὐτὸν τὸν αἶνον τὸν ἀναλαμβάνει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους ὁ ἱερεύς. Τί εἶναι ὁ ἱερεύς; Εἶναι προσφορὰ αἴνου γιὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ τοὺς πιστούς. Τί εἶναι ὁ ἱερεύς, τί πρέπει νὰ εἶναι ὁλόκληρος ἡ ζωή του, τὸ εἶναι του, ἡ παρουσία του, ἡ ἀναπνοή του, οἱ κτύποι τῆς καρδιᾶς του, ὁ ψυχικός του κόσμος, τὰ αἰσθήματά του, οἱ πράξεις του, ὁ λευκὸς χιτώνας του; ῞Ολα αἶνος πρὸς τὸν Θεόν.
Τί εἶναι ὁ μοναχός; ῾Ο μοναχὸς φεύγει ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ αἰνεῖ τὸ Θεὸ γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν κόσμο, εἶναι ὁ ἀκοίμητος στὴν προσευχή.
᾿Ακόμη ὁ ἄνθρωπος δοξάζει τὸ Θεὸ μὲ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ποὺ ἔχει ἀνεγείρει σέ ὅλη τὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, καὶ οἱ καμπάνες τους καλοῦν τοὺς πιστοὺς νὰ δοξάζουν τὸ Θεό. Οἱ ἁγιογραφίες τῶν ἱερῶν ναῶν καλοῦν τοὺς πιστούς: Αἰνέσατε τὸν Κύριον. Οἱ ἱεροψάλτες; Αὐτοὶ τονίζουν τοῦτον τὸ λόγο: «Ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω» (Ψαλ. ρμε´ [145] 2).
