KEIMENO
« Διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, ὅταν λάβω καιρόν· ἐγὼ εὐθύτητας κρινῶ »
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅπως ἕκαστος ἐξ ἡμῶν οὕτω καί ἐγώ θά διηγηθῶ καί θά διακηρύξω ὅλα τά θαυμάσια, ὅσα πρός προστασίαν μας ἐπετέλεσας. Ὅταν θά ἔλθῃ ὁ ὑπ᾽ἐμοῦ ὡρισμένος κατάλληλος καιρός, λέγει ὀ Κύριος, τότε ἐγώ θά κρίνω καί θά δικάσω ἐν εὐθύτητι καί δικαιοσύνῃ» (Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας», τ.10ος, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Γ´ (συνέχεια ἀπό τό προηγούμενο)
Ἀκόμη νὰ διηγούμεθα καὶ τὰ θαυμάσια ποὺ ἔκαμε ὁ πανάγαθος Θεὸς καὶ στὴν οἰκογένειά μας, γιὰ νὰ ἐκδηλώνουμε ἔτσι τὴν πρὸς Αὐτὸν εὐγνωμοσύνη μας. Πόσα θαύματα ἔχει κάμει ὁ Κύριος στὸ σπίτι μας! Τὸ ἔσωσε ἀπὸ φυσικοὺς καὶ ἠθικοὺς κινδύνους. Ἐβοήθησε νὰ σπουδάσουν καὶ νὰ ἀποκατασταθοῦν τὰ παιδιά μας μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, χωρὶς νὰ ὑπάρχουν οἰκονομικὲς εὐχέρειες. Ἐχάρισε μὲ θαῦμα τὴν ὑγεία σὲ μέλη τῆς οἰκογενείας μας, τὰ ὁποῖα ταλαιπωρήθηκαν ἀπὸ ἀσθένεια. Μέσα στὰ κύματα πολλὲς φορὲς τῶν θλίψεων ἐπροστάτευσε τὴν οἰκογένειά μας, τὴν ἐβοήθησε καὶ τὴν «ἐξήγαγεν εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλ. ξε΄ [65] 12). Ἐφάνη πράγματι ὁ Κύριός μας καὶ σὲ δύσκολες περιστάσεις ὁ Κυβερνήτης τῆς οἰκογενείας μας. Καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἐνθυμούμεθα καὶ διηγούμεθα τὰ ὅσα θαυμαστὰ ἔκαμε στὴν οἰκογένεια μας, συγκινούμεθα καὶ Τὸν εὐγνωμονοῦμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας.
Ἀλλὰ καὶ στὸν ἑαυτό μας ἡ πατρική του ἀγάπη ἔκαμε θαύματα πολλά. Ἐὰν μελετήσῃ ὁ καθένας τὴν ἱστορία του, βλέπει ὅτι ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου τὸν ἐστήριξε, τὸν ἐβοήθησε καὶ ἔσωσε. Βλέπει ὅτι κάποτε τὸν ἐπροστάτευσε σὲ πολὺ δύσκολες ὧρες. Ἄλλοτε τὸν ἐλύτρωσε ἀπὸ κινδύνους ποικίλους καὶ πειρασμοὺς μεγάλους. Εἶναι ἡ ζωὴ ἑκάστου γεμάτη ἀπὸ θεῖες ἐπεμβάσεις γιὰ τὴν λύτρωσί του.
Ἂς μελετοῦμε λοιπὸν τὶς ὅσες εὐεργεσίες ἀπολαύσαμε κατὰ τὸ παρελθὸν ἀπὸ τὸν πολυεύσπλαγχνο καὶ πανάγαθο Θεὸ εἴτε ὡς Ἔθνος εἴτε ὡς οἰκογένεια εἴτε ὡς ἄτομα, γιὰ νὰ αὐξάνῃ ἡ πρὸς Αὐτὸν εὐγνωμοσύνη μας· γιὰ νὰ διηγούμεθα καὶ ἐμεῖς μὲ εὐχαριστίες καὶ δοξολογίες τὰ θαυμάσιά του σ’ ἐμᾶς. Ἔτσι θὰ αὐξάνῃ καὶ ἡ πίστι μας στὸν Κύριο καὶ θὰ ἑλκύουμε πιὸ πολὺ τὸ μέγα καὶ πλούσιο ἔλεός του. ( Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τ. 1932, σ.212-213)
