KEIMENO
« Ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Καί εἶναι ἀπόδειξη αἰώνιας σωτηρίας γιά σᾶς, διότι σέ σᾶς δόθηκε τό χάρισμα ὄχι μόνο νά πιστεύετε στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλά καί νά πάσχετε γιά χάρη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» μέ σύντομη Ἑρμηνεία, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ A´
Στοὺς ὑποτονικοὺς καιρούς μας λείπει τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν θέλουν οὔτε νὰ ἀκούσουν γιὰ σταυρό, γιὰ ἀπόφασι θανάτου, γιὰ μαρτύριο. Στὶς μεταξύ μας σχέσεις κυριαρχοῦν ὁ ἀτομισμός, τὸ συμφέρον, ἡ ἐκμετάλλευσι. Θυσιάζουμε τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ ζήσουμε ἐμεῖς. Αἱματοκυλίζουμε ἄμαχο πληθυσμό, γιατὶ θίγονται τὰ συμφέροντά μας.
Δὲν ὑπάρχει ὅμως ὡραιότερο πρᾶγμα ἀπὸ τὸ νὰ πάσχουμε ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Δὲν πάσχουμε γιὰ ἀνθρώπους ἢ γιὰ κάτι ἄλλο βιοτικό, ἀλλὰ γιὰ τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων. «Οὐ γὰρ δι’ ἀνθρώπους, οὐδὲ δι’ ἄλλο τι βιoτικὸν ταῦτα πάσχομεν, ἀλλὰ διὰ τὸν τῶν ὅλων βασιλέα». Αὐτὸ εἶναι τὸ γνήσιον πνεῦμα τοῦ Eὐαγγελίου. Νὰ ἔχουμε πνεῦμα θυσίας, ἀπόφασι θανάτου, πόθο νὰ ὑποστοῦμε ἀκόμη καὶ μαρτύριο γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. «Τὸν Χριστὸν μου παρακαλῶ νὰ μὲ ἀξιώσῃ νὰ χύσω τὸ αἷμα μου διὰ τὴν ἀγάπην του», ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
Δὲν εἶναι ὑποτιμητικὸ ἀλλὰ τιμητικὸ νὰ πάσχουμε ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Δὲν τιμοῦμε ἐμεῖς τὸν Θεό, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀνενδεής, δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ τιμᾶται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τιμώμεθα ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν ἀξιωνώμαστε νὰ πάθουμε ὑπὲρ τοῦ ἁγίου ὀνόματός του. Τὸ «ὑπὲρ Χριστοῦ πάσχειν» εἶναι προνόμιο τῶν Χριστιανῶν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸ ὀνομάζει χάρισμα. «Ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄ 29). Ὅπως δὲν εἶναι γιὰ ὅλους ἡ πίστι – «οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις» (Β΄ Θεσ. γ΄ 2) – ἔτσι δὲν εἶναι γιὰ ὅλους καὶ τὰ παθήματα ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως κανεὶς δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν πίστι καὶ ἀπὸ τὰ παθήματα, ἀλλὰ δὲν ἀνταποκρίνονται ὅλοι μὲ τὴν ἴδια προθυμία οὔτε στὴν πίστι οὔτε στὰ παθήματα. Δὲν ἐκδηλώνουν ὅλοι τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνουν μέτοχοι στὸ πάθος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Δὲν προσφέρονται ὅλοι νὰ πάθουν ὑπὲρ τοῦ ἁγίου ὀνόματός του, νὰ βαστάσουν τὸ ὄνομά του «ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ» (Πράξ. θ΄ 1516).
