KEIMENO
« Mακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται≥
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν μέσα τους τήν εἰ¬ρήνη πού προέρχεται ἀπό τόν ἁγιασμό τῆς ψυχῆς καί τή μεταδίδουν καί στούς ἄλλους, εἰρηνεύοντάς τους καί μέ τούς συνανθρώπους τους καί μέ τόν Θεό· διότι αὐτοί θά ἀναγνωρισθοῦν καί θά ἀνακηρυχθοῦν στόν οὐράνιο κόσμο υἱοί τοῦ Θεοῦ» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μέ σύντομη ἑρμηνεία» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἀπόδοση στή δημοτική Μ.Δομουχτσῆ, ἔκδοση « Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ A´
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι γιὰ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα λόγο κλείνουν τὴν καρδιά τους καὶ δὲν ἀνταλλάσσουν οὔτε χαιρετισμὸ μεταξύ τους. Ἀκόμη καὶ συγγενεῖς δὲν μιλιοῦνται καὶ δὲν θέλουν νὰ ἀντικρύσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Γιὰ λόγους οἰκογενειακοὺς ἢ κληρονομικοὺς ἢ καὶ ἐπαγγελματικοὺς ὑψώνονται τείχη ἀνάμεσά τους καὶ ζοῦν σὰν νὰ εἶναι ἐχθροί. Tοὺς ζαλίζει ὁ Σατανᾶς, ποὺ εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν συμφορῶν μας, καὶ τοὺς ἐμποδίζει νὰ σκεφθοῦν σωστά. Ἡμέρα καὶ νύχτα ψιθυρίζει μέσα τους καὶ τοὺς γεμίζει μὲ σκέψεις ἐχθρικὲς ἐναντίον τῶν ἄλλων.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ παγιώνεται συνήθως, καὶ τὸ κακὸ χρονίζει. Κυλοῦν οἱ μῆνες καὶ τὰ χρόνια καὶ οἱ καρδιὲς σκληρύνονται ἀκόμη περισσότερο. Tὰ βλέμματα σκοτεινιάζουν. Οἱ σκέψεις θολώνουν. Καὶ οἱ δαίμονες πανηγυρίζουν.
Ὑπάρχει ἆραγε ἐλπὶδα νὰ λειώσουν οἱ πάγοι τῆς ψυχρότητος, ποὺ δυσκολεύουν τὴ ζωή μας καὶ ταλαιπωροῦν καὶ τὰ δύο ἀντίθετα μέρη; Ὑπάρχει τρόπος νὰ φωτισθοῦν καὶ πάλι τὰ σκυθρωπὰ πρόσωπα καὶ νὰ γλυκάνουν οἱ καρδιές; Ὑπάρχει διέξοδος ἀπὸ αὐτὴ τὴν κρίση, ποὺ γίνεται αἰτία νὰ μὴ τρώγουν γλυκὸ ψωμὶ ἀρκετὲς οἰκογένειες;
Ἀσφαλῶς ὑπάρχει, ἀλλοίμονο ἂν δὲν ὑπῆρχε. Ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας, ὁ Κύριος τοῦ ἐλέους καὶ τῆς συγγνώμης, ὁ παντοδύναμος καὶ πάνσοφος ἔχει τὸν τρόπο, ἢ καλύτερα τοὺς τρόπους, πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ εἰρηνεύσει καὶ συμφιλιώσει αὐτοὺς ποὺ ζοῦν σὰν ἐχθροί. Ἔχει τὴν δύναμη νὰ ἁρπάσει ἀπὸ τὰ νύχια τοῦ Διαβόλου τὰ πλάσματά Του.
Σέβεται βέβαια τὴν ἐλευθερία μας καὶ δὲν ἐπεμβαίνει ἀμέσως πιέζοντας τὰ αἰσθήματα καὶ τὶς ἀποφάσεις μας. Γνωρίζει Ἐκεῖνος στὴν ἐντέλεια τὶς ψυχικὲς διαθέσεις τοῦ καθενὸς καὶ πότε καὶ πῶς θὰ ἐνεργήσει γιὰ τὴν κάθε περίπτωση, ὥστε νὰ διαλυθοῦν τὰ πλοκάμια τοῦ Πονηροῦ.
Ἐπιτρέπει κάποτε θλίψεις, ἀτυχήματα, ἀρρώστιες, οἰκονομικὲς ἀνέχειες καὶ ἄλλες ὑλικὲς συμφορὲς καὶ δοκιμασίες στὸ ἕνα ἢ καὶ στὰ δύο ἀντίθετα μέρη καὶ ἀρχίζουν νὰ μαλακώνουν οἱ καρδιές.
Παρακινεῖ ἐπίσης ὁ πανάγαθος Κύριος ἄλλους ἀνθρώπους, καταλλήλους καὶ συνετούς, νὰ ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὴν συμφιλίωση τῶν γνωστῶν τους, ποὺ εἶναι ψυχραμένοι. Τοὺς παρακινεῖ νὰ πάρουν τὴν εὐλογία καὶ τὶς ὁδηγίες τῶν Πνευματικῶν τους καὶ νὰ ριχθοῦν στὸ δύσκολο αὐτὸ καὶ λεπτὸ ἔργο.
Καὶ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν πολυμήχανη ἀγάπη τους, μὲ ὑπομονὴ καὶ σταθερότητα, μὲ ταπείνωση καὶ πίστη κατορθώνουν αὐτὰ ποὺ φαίνονταν ἀκατόρθωτα. Συμφιλιώνουν πρωτίστως τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν Θεό, ὁδηγώντας τους στὴν Ἐξομολόγηση καὶ ἔρχεται στὴν συνέχεια καὶ τὸ θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα τῆς μεταξύ τους συμφιλιώσεως. (Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τ. 1929, 2007, σ. 130-31)
