Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπέφερε ναυάγιο γιὰ νὰ παύσῃ τὸ πνευματικὸ ναυάγιο τῆς οἰκουμένης ποὺ τὸ προκαλοῦσε τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἔμεινε ἕνα ἡμερονύκτιο στὸν βυθὸ τῆς θάλασσας γιὰ νὰ ἀνασύρῃ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ βυθὸ τῆς πλάνης τὸν κόσμο. Ἐκοπίασε γιὰ νὰ ξεκουράσῃ τοὺς κουρασμένους ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς ἁμαρτίας ἀνθρώπους. Ὑπέμεινε σωματικὲς πληγὲς γιὰ νὰ θεραπεύσῃ ὅσους εἶχαν πληγωθῆ ἀπὸ τὸν Διάβολο. Ἔζησε σὲ φυλακὲς γιὰ νὰ βγάλῃ στὸ πνευματικὸ φῶς ὅσους βρίσκονταν στὸ πνευματικὸ σκοτάδι καὶ στὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Κινδύνευσε πολλὲς φορὲς νὰ θανατωθῇ γιὰ νὰ ἀπαλλάξῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ φρικτοὺς σωματικοὺς καὶ πνευματικοὺς θανάτους. Πέντε φορὲς μαστιγώθηκε μὲ τριάντα ἐννέα μαστιγώσεις γιὰ νὰ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν μάστιγα τοῦ Διαβόλου ἀκόμη καὶ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους ποὺ τὸν ἐμαστίγωναν. Ραβδίσθηκε γιὰ νὰ ὁδηγήσῃ τοὺς ἀνθρώπους κάτω ἀπὸ τὴν παιδαγωγικὴ καὶ βοηθητικὴ ράβδο καὶ βακτηρία τοῦ Χριστοῦ. Λιθοβολήθηκε γιὰ νὰ ἀπαλλάξῃ τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν λατρεία τῶν ἀναισθήτων λιθίνων εἰδώλων. Πέρασε μέσα ἀπὸ ἐρημιὲς καὶ ἔμεινε ἔρημος καὶ μόνος γιὰ νὰ βγάλῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἐρημιὰ τῆς χωρὶς Θεὸν ζωῆς. Ὑπέμεινε ὁδοιπορίες γιὰ νὰ στερεώσῃ στὴν πίστι τοὺς πλανεμένους καὶ παρασυρμένους καὶ νὰ ἀνοίξῃ τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὸν οὐρανό. Ἐκινδύνευσε σὲ πόλεις γιὰ νὰ ὑποδείξῃ τὴν ἄνω πόλι, τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἐπείνασε καὶ ἐδίψασε γιὰ νὰ ἀπαλλάξῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν χειρότερη πεῖνα τῆς ζωῆς μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὑπέμεινε τὴν γύμνωσι, ὅταν τὸν ἐμαστίγωναν καὶ ὅταν δὲν εἶχε κατάλληλα ροῦχα νὰ φορέσῃ, γιὰ νὰ ἐνδύσῃ μὲ τὴν πνευματικὴ στολὴ τοῦ Χριστοῦ αὐτοὺς ποὺ ἕως χθὲς ἦσαν γυμνοὶ ἀπὸ ἀρετὲς καὶ ἐζοῦσαν τὴν ἀσχήμια τῆς ζωῆς τῆς ἁμαρτίας. Ὑπέφερε τὴν ἐπιτήρησι καὶ ἐξουσία τοῦ ὄχλου καὶ τῶν ὀργάνων τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῆς Ρώμης γιὰ νὰ βγάλῃ καὶ λυτρώσῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν περικύκλωσι καὶ πολιορκία τῶν δαιμόνων. Καιγόταν ἀπὸ πόνο καὶ θλῖψι, γιὰ νὰ σβήσῃ τὰ πυρακτωμένα βέλη τοῦ Διαβόλου. Κατέβηκε μὲ σχοινὶ μέσα σὲ καλάθι ἀπὸ ἕνα παράθυρο τοῦ τείχους τῆς Δαμασκοῦ, γιὰ νὰ ἀποστείλῃ ἀπὸ κάτω πρὸς τὰ ἄνω, πρὸς τὴν οὐράνια ζωὴ καὶ Βασιλεία, ὅσους πνευματικὰ εἶχαν καταπέσει πολὺ λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. (Ἰω.Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Β´πρός Κορινθίους, Ὁμιλία ΚΕ´, ΕΠΕ 20, 22-24)
