«Ὅπου θλῖψις, ἐκεῖ καὶ παράκλησις· ὅπου παράκλησις, ἐκεῖ καὶ χάρις. Ὅτε γοῦν ἐνέπεσεν εἰς τὸ δεσμωτήριον, τότε τὰ θαυμαστὰ ἐποίησεν ἐκεῖνα· ὅτε ἐναυάγησε καὶ εἰς τὴν βάρβαρον ἐξηνέχθη χώραν, τότε μάλιστα ἐδοξάσθη. Ὅτε εἰς τὸ δικαστήριον εἰσῆλθε δεδεμένος, τότε καὶ τοῦ δικαστοῦ περιγέγονεν. Οὕτω καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ συνέβαινεν· ἐν τοῖς πειρασμοῖς ἤνθουν οἱ δίκαιοι. Οὕτως οἱ τρεῖς παῖδες, οὕτως ὁ Δανιήλ, καὶ Μωϋσῆς, καὶ Ἰωσήφ· πάντες ἐντεῦθεν λαμπροί, καὶ μεγάλων κατηξιώθησαν στεφάνων».
Ἑρμηνευτική ἀπόδοση
Ὅπου ὑπάρχει θλῖψις, ἐκεῖ χαρίζεται καὶ παρηγορία· ὅπου παρηγορία, ἐκεῖ καὶ Χάρις Θεοῦ. Ὅταν λοιπὸν ρίχθηκε μέσα στὴν φυλακὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τότε ἔκανε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα θαύματα. Ὅταν ἐναυάγησε στὴν Μελίτη καὶ βγῆκε στὴ βάρβαρη χώρα, τότε περισσότερο δοξάσθηκε. Ὅταν εἰσῆλθε στὸ δικαστήριο δεμένος, τότε ἐνίκησε καὶ τὸν δικαστή. Ἔτσι ἐγίνετο καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης· στὶς δοκιμασίες ἔλαμπαν πνευματικὰ οἱ δίκαιοι. Ἔτσι οἱ τρεῖς Παῖδες, ἔτσι ὁ Δανιὴλ καὶ ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἰωσήφ· ὅλοι τους στοὺς πειρασμούς, στὶς θλίψεις ἀναδείχθηκαν λαμπροὶ καὶ ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν μεγάλα βραβεῖα. (Ἁγ.Ἰω.Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Β´πρός Κορινθίους λόγος ΚΣΤ´§4, PG 61, 579)
