Λοιπόν, ἐσεῖς πρέπει νὰ εἶστε καὶ ἄλλων ἀνθρώπων διδάσκαλοι καὶ καθοδηγοί, ὥστε καὶ οἱ φίλοι τοὺς δικούς τους καὶ οἱ δοῦλοι τοὺς συνδούλους καὶ οἱ νέοι τοὺς συνομηλίκους τους νὰ τοὺς παίρνουν καὶ νὰ τοὺς παιδαγωγοῦν καὶ νὰ τοὺς συμβουλεύουν.
Ἆραγε, ἂν κάποιος σοῦ ὑποσχόταν νὰ σοῦ δίνῃ ἕνα χρυσὸ νόμισμα (μία λίρα) γιὰ κάθε ἕναν ἄνθρωπο ποὺ θὰ διορθώνῃς, δὲν θὰ ἔδειχνες κάθε φροντίδα καὶ δὲν θὰ παρέμενες ὅλη τὴν ἡμέρα κοντά του προσπαθῶντας νὰ τὸν πείσῃς καὶ παρακαλῶντας τον νὰ σὲ ἀκούσῃ; Τώρα ὅμως ὁ Θεὸς γι’ αὐτοὺς τοὺς κόπους σου δὲν σοῦ ὑπόσχεται ἁπλῶς ἕνα χρυσὸ νόμισμα, οὔτε δέκα, οὔτε εἴκοσι καὶ ἑκατὸ καὶ χίλια, ἀλλὰ σοῦ δίνει αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο, τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ἁγ.Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εἰς τούς ἀνδριάντας ιστ´PG 49, 170-172).
