Πόσο ἀξιοθαύμαστες εἶναι οἱ δωρεὲς τοῦ Χριστοῦ! Ἐπάνω, στὸν οὐρανό, δοξολογοῦν (τὸν Θεό) οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγέλων. Κάτω, στοὺς ἱεροὺς ναούς, τὰ πλήθη τῶν πιστῶν ψάλλουν καὶ μιμοῦνται τὴν ἀγγελικὴ δοξολογία. Ἐπάνω τὰ Σεραφεὶμ ψάλλουν μὲ δύναμη τὸν τρισάγιο ὕμνο. Κάτω τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν ἀναπέμπει τὸν ἴδιο ὕμνο (πρὸς τὸν Θεό). Συγκροτεῖται κοινὴ πανήγυρις τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων. Μία εὐχαριστία, μία ἀγαλλίαση, μία εὐφρόσυνη συμψαλμωδία. Διότι αὐτὴν τὴ συμψαλμωδία τὴ συγκρότησε ἡ ἀπερίγραπτη συγκατάβαση τοῦ Κυρίου, τὴ συνέπλεξε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτῆς τῆς συμψαλμωδίας ἡ ἁρμονία τῶν μουσικῶν φθόγγων συναρμολογήθηκε μὲ τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός. Ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἔχει τὴν εὐρυθμία τῶν ἀσμάτων της, καὶ καθὼς κινεῖται ἀπὸ τὴν Ἁγία Τριάδα – σὰν ἀπὸ κάποιο πλῆκτρο – ἀποδίδει τὴν εὐχάριστη καὶ μακαρία μελωδία, τὸ ἀγγελικὸ ἄσμα, τὴν ἀκατάπαυστη συμφωνία.(Ἰω.Χρυσοστόμου, Εἰς τό «εἶδον τόν Κύριον καθήμενον…», Ὁμιλία Α´, ΕΠΕ 8Α,322)
