Νὰ μὴ φοβούμεθα μήπως ἀδικηθοῦμε καὶ ὑποφέρουμε, ἀλλὰ μήπως ἀδικήσουμε καὶ βλάψουμε κάποιον· διότι αὐτὸ μὲν εἶναι νίκη, ἐκεῖνο δὲ εἶναι ἧττα… Διότι στὴν κακοπάθεια γιὰ τὸν Χριστὸ ἀκολουθοῦν οἱ στέφανοι, τὰ βραβεῖα, ἡ ἀνάδειξι σὲ νικητή. Καὶ αὐτὸ εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ δῆς σὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους. Ἀφοῦ λοιπὸν ὅλοι ἔτσι στεφανώθηκαν, ἔτσι ἀνακηρύχθηκαν νικηταί, καὶ ἐμεῖς αὐτὸν τὸν δρόμο νὰ βαδίζουμε. Καὶ νὰ εὐχώμεθα μὲν νὰ μὴ εἰσέλθουμε σὲ πειρασμό· ἐὰν ὅμως ἔλθῃ δοκιμασία, ἀφοῦ σταθοῦμε μὲ πολλὴ ἀνδρεία, νὰ δείξουμε τὴν πρέπουσα προθυμία, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὰ μέλλοντα ἀγαθά (Ἰω.Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Β´πρός Κορινθίους Λόγος ΚΗ´§4, PG 61,596)
