Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου, δηλαδή τή ψυχή σου. Αὐτήν νά στολίζεις καί αὐτήν νά φροντίζεις, ὥστε μέ τήν προσοχή νά κατορθώνεις νά τήν ἀπαλλάσσεις ἀπό ὁλόκληρο τό ρύπο πού καθίζει πάνω της ἀπό τήν πονηρία, νά ἀποκαθαίρεται ἡ ψυχή σου ἀπό κάθε αἴσχος κακίας· καί μάλιστα ὄχι μόον αὐτό ἀλλά καί νά τήν στολίζεις καί τήν κάνεις ὁλόλαμπρη καί φωτεινή μέ ὅλο τό κάλλος τῆς ἀρετῆς. Ἐξἐτασε τόν ἑαυτό σου· ποιός εἶσαι; γνώρισε τή φύση σου, ὅτι δηλαδή τό σῶμα σου εἶναι θνητό ἡ δέ ψυχή σου ἀθάνατη…. Πρόσεχε λοιπόν τόν ἑαυτό σου, νά μή προσκολληθεῖς στά θνητά σάν σέ αἰώνια, οὔτε νά περιφρονήσεις τά αἰώνια σάν περαστικά. Νά περιφρονεῖς τή σάρκα, διότι παρέρχεται. Νά ἐπιμελεῖσαι τήν ψυχή, γιατί εἶναι πράγμα ἀθάνατο. (Μ.Βασιλείου εἰς τό «πρόσεχε σεαυτῷ», ΕΠΕ 6, 222)
