Ἐρωτοῦν κάποιοι: πῶς εἶναι δυνατό νά μιμηθοῦμε σήμερα τούς μάρτυρες; Διότι τώρα δέν εἶναι καιρός διωγμοῦ. Τό ξεύρω καί ἐγώ αὐτό. Δέν εἶναι μέν καιρός διωγμοῦ, εἶναι ὅμως καιρός μαρτυρίου. Δέν εἶναι καιρός γιά ἀγωνίσματα σάν ἐκεῖνα τῶν μαρτύρων, ἀλλά καιρός γιά στεφάνια εἶναι. Σήμερα δέν καταδιώκουν ἄνθρωποι, ἀλλά καταδιώκουν δαίμονες. Δέν κτυπᾶ ὁ τύραννος, κτυπᾶ ὅμως ὁ διάβολος, πού εἶναι ἀπό ὅλους τούς τυράννους ὁ πιό φοβερός. Σήμερα δέν βλέπεις μπροστά σου νά σέ ἀπειλοῦν ἀναμμένα κάρβουνα, βλέπεις ὅμως ἀναμμένη τή φλόγα τῆς κακῆς ἐπιθυμίας. Ἐκεῖνοι, οἱ Μάρτυρες, πάτησαν πάνω στά κάρβουνα· ἐσύ καταπάτησε τή φωτιά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖνοι, οἱ Μάρτυρες, πάλαιψαν μέ θηρία· ἐσύ χαλιναγώγησε τό θυμό, αὐτό τό ἀνήμερο καί ἀτίθασο θηρίο. Ἐκεῖνοι ὑπέμειναν μέ φρόνημα ἀκατάβλητο τούς ἀφόρητους πόνους τοῦ μαρτυρίου· ἐσύ νίκησε τούς ἄτοπους καί πονηρούς λογισμούς, πού ἀναβλύζουν ἀπό τήν καρδιά σου. Ἔτσι θά μιμηθεῖς τούς μάρτυρες. ( Ἰω.Χρυσοστόμου, Εἰς τόν ἅγιον Βαβύλαν).
