Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011 Α´Κορ. ις´22

ag_apostoloi

ΚΕΙΜΕΝΟ

«Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον  Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ.»

 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

          «Ἐάν κανείς δέν γαπ μέ τήν καρδιά του τόν Κύριο ησο Χριστό, ς εναι χωρισμένος πό τό σμα τς κκλησίας. Κύριος θά λθει καί θά καταδικάσει κάθε ναθεματισμένο.» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)

 

ΣΧΟΛΙΟ Α´

Πράδοξος λόγος τομεγάλου ποστόλου:

–«Μαρν θᾶ»!

Τόν τοποθετήσει πρς ττέλος τς Α΄ πρς Κορινθίους πιστολς του. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἔχει δώσει τος παραίτητους χαιρετισμος καλίγο πρν διατυπώσει τν τελικεχνεναι χά

ρις τοΘεομαζί τους, σμιὰ ἀπρόσμενη ποστροφτολόγου του σημειώνει: «Ετις οφιλετν Κύριον ησον Χριστόν, ἤτω νάθεμα. μαρν θᾶ» (Α΄ Κορ. ις΄ 22)· ν κάποιος δν γαπάει μτν καρδιά του τν Κύριο ησοΧριστό, ἂς εναι χωρισμένος πτσμα τς κκλησίας. Μαρν θᾶ!

«Τί σημαίνει «μαρν θᾶ»;

Ἡ ἔκφραση εναι διατυπωμένη στν ραμαϊκγλώσσα, τγλώσσα δηλαδπομιλοσαν οἱ Ἑβραοι τν ποχὴ ἐκείνη. Κατλέξη σημαίνει: Ὁ Κύριος ρθε! Ἑπομένως θλέγαμε: Ἂν κάποιος δν γαπάει τν Κύριο, ἂς εναι χωρισμένος πτν κκλησία. Ὁ Κύριος ρθε. Ἀλλβέβαια τσι δν φαίνεται νβγαίνει κάποιο νόημα. Τί ἄραγε θέλει νπεῖ ὁ ἅγιος πόστολος;

Ἡ ἀπάντηση δν εναι διαίτερα δύσκολη. Ἡ φράση «ὁ Κύριος ρθε» εναι διατυπωμένη σὲ   χρόνο όριστο. Ὅμως ατς ὁ ἀόριστος δν εναι γνωστς κασυνηθισμένος χρόνος τν ρημάτων. Εναι νας όριστος ποχρησιμοποιεῖ-ται μόνο στν γία Γραφκαὶ ἔχει ση

μασία μέλλοντος, ὁπότε σημαίνει: Ὁ Κύριος θὰ ἔρθει. Εναι λεγόμενος προφητικς όριστος

Εναι δηλαδὴ ὁ χρόνος ποχρησιμοποιεται γινφανερώσειτι κάτι ποπρόκειται νγίνει στμέλλον εναι τόσο βέβαιοτι θγίνει, ὥστε λέμετιδηγινε. Παρόμοιεςκφράσειςπάρχουνρκετς στνγία Γραφή. Λέγει π.χ. γιτν πρωτεύουσα τοῦ Ἀντιχρίστου, ποτννομάζει Βαβυλώνα: «Ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλνμεγάλη…» (Ἀποκ. ιη΄ 2). Δηλαδεναι τόσο βέβαιοτι θπέσει καθκαταστραφεατὴ ἡ νέα Βαβυλώνα, ὥστε τν πτώση της τθεωρομεδη γεγονς συντελεσμένο.  Ἑπομένωςδστκείμενό μας τνόημα εναι: Ἂν κάποιος δνγαπάει τν Κύριο, ἂς εναι χωρισμένοςπτνκκλησία. Ὁ Κύριος θὰ ἔρθει   ἐξάπαντος καθτν κρίνει, ὅπως θκρίνει καὶ ὅλο τν κόσμο. (Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τόμος2009, σ. 23)