Στούς μέν Ἰουδαίους ὁ Θεός ἔδωσε ἐντολή (ἐνομοθέτησε) νά παραβλέψουν ὅλη τήν ἄλλη γῆ καί σέ ἕνα μόνο τόπο νά προσφέρουν θυσίες καί νά προσεύχονται. Καί τοῦτο, διότι ὅλη ἡ γῆ ἦταν ἀκάθαρτη ἀπό τόν καπνό καί τήν κνίσσα τῶν εἰδωλολατρικῶν θυσιῶν, πού γίνονταν πάνω στή γῆ, καί ἀπό τούς ἄλλους παρόμοιους μολυσμούς, πού συνδυάζονταν μέ τήν εἰδωλολατρία. Γιά μᾶς ὅμως τούς χριστιανούς δέν συμβαίνει τό ἴδιο. Ἐπειδή δηλαδή ὁ Χριστός ἦρθε στή γῆ καί μέ τήν ἐνανθρώπησή Του καί τή σταυρική Του θυσία ἐκαθάρισε ὅλη τήν οἰκουμένη, ὁ κάθε τόπος, ὅλη ἡ γῆ εἶναι κατάλληλη γιά προσευχή καί θεία λατρεία… Εἶδες πῶς ἐκαθαρίστηκε ἡ οἰκουμένη; Γι᾽ αὐτό σέ κάθε τόπο, παντοῦ, μποροῦμε νά ὑψώνουμε πρός τό Θεό «ὁσίους χεῖρας», ἐπειδή ὅλη ἡ γῆ ἔγινε ἅγια, ἁγιότερη ἀκόμη καί ἀπό αὐτά τά Ἅγια τῶν ἁγίων τοῦ Ναοῦ τῶν Ἑβραίων (Ἰω.Χρυσοστόμου, Λόγος εἰς τόν Σταυρόν).
