Ἀποστρέφει τά μάτια του νά μή ἰδεῖ πονηρά. Ἀποστρέφει τό αὐτί του νά μή ἀκούει κουτσομοπολιά καί κατακρίσεις. Τή γλώσσα του τή χαλιναγωγεῖ νά μή λέει λόγια μάταια καί ἀνωφελῆ. Τά χέρια καί τά πόδια του τά ἐμποδίζει ἀπό τά κακά ἔργα. Τή ψυχή τήν ἀποστρέφει ἀπό πονηρούς ρεμβασμούς. Μ᾽ αὐτό τόν τρόπο ἀγωνιζόμενος ὁ πιστός, διαφυλάσσει ἄσπιλο καί ἄσχιστο τόν καλό χιτώνα τῆς ψυχῆς.
Τό πᾶν ἐπιτυγχάνεται μέ τή δύναμη τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος δίνει στόν πιστό τή βοήθειά Του, διά τῆς Θείας Χάριτός Του. ( Ὁσίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, «Πνευματικαί Ὁμιλίαι» <ἐπιλογή>).
