Δέν ὑπάρχει ἄλλο ὄργανο τόσο ἐπιτήδειο νά παραπλανᾶ καί νά ἐργάζεται ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς τήν καταστροφή μας, ὅσο ἡ ἁμαρτωλή καί πονηρή γλώσσα καί τό ἀπύλωτο στόμα. Ἀπό αὐτά ( κακή γλώσσα καί ρυπαρό στόμα) προέρχονται οἱ πολλές πτώσεις, ἀπό αὐτά προέρχονται τά πολλά καί μεγάλα ἐγκλήματα. Καί ὅσο ἀφορᾶ τήν εὐκολία αὐτή τῶν πτώσεων καί ὀλισθημάτων ἐξ ἀφορμῆς τῆς γλώσσας ὁ σοφός Σειράχ ἔλεγε: «Πολλοί σκοτώθηκαν μέ μαχαίρι, ἀλλά αὐτοί δέν εἶναι τόσο πολλοί, ὅσοι εἶναι ἐκεῖνοι πού θανατώθηκαν μέ τή γλώσσα». Γιά νά παρουσιάσει δέ τό φοβερό κακό τῆς πτώσεως αὐτῆς πάλι ὁ ἴδιος ἔλεγε: «Εἶναι προτιμότερο νά γλιστρήσεις ἀπό ἀπροσεξία στό ἔδαφος μέ κίνδυνο νά τσακιστεῖς, παρά νά γλιστρήσεις ἀπό τή γλώσσα σου». Μέ αὐτό πού λέει, δηλώνει πώς εἶναι καλύτερα νά πέσει καί νά συντριβεῖ τό σῶμα, παρά νά βγεῖ ἀπό τό στόμα μας λόγος, ὁ ὁποῖος θά γίνει ἀφορμή νά χαθεῖ ἡ ψυχή μας. (Ἰω.Χρυσοστόμου, Λόγος Α´Κατηχήσεως).
