Πολλοί εἰσέρχονται στό Ναό, ψάλλουν ἀμέτρητους στίχους προσευχῆς καί ἔπειτα ἐξέρχονται ἀπό τό ναό καί δέν ξέρουν τί εἶπαν. Τά χείλη κινοῦνται, ἀλλά ἡ ἀκοή δέν ἀντιλαμβάνεται. Σύ, χριστιανέ, δέν προσέχεις τά λόγια τῆς προσευχῆς σου καί ἔπειτα θέλεις ὁ Θεός νά προσέξει τήν προσευχή σου; Λές, ἐγονάτισα. Ναί, ἀλλά ἡ διάνοιά σου πετοῦσε ἔξω. Τό σῶμα σου βρισκόταν μέσα στήν ἐκκλησία, ἀλλά ἡ σκέψη σου ἦταν ἔξω ἀπ᾽ αὐτήν. Τό στόμα σου ἔλεγε τήν προσευχή καί ἡ διάνοιά σου ὑπολόγιζε τόκους, συμβόλαια, συνάλλαγμα, τοποθεσίες καί ἀγρούς, κτήματα καί περιουσίες τῶν φίλων. Καί τοῦτο, διότι ὁ διάβολος, πού εἶναι πονηρός καί ξέρει ὅτι σέ ὥρα προσευχῆς ὠφελούμαστε, τότε ἐπιτίθεται. Πολλές φορές βρισκόμαστε στό κρεββάτι μας ὕπτιοι καί τίποτε δέν σκεπτόμαστε. Ὅταν ἐρχόμαστε στό ναό γιά νά προσευχηθοῦμε, τότε μᾶς φέρνει μυριάδες σκέψεις. Καί τοῦτο, γιά νά μᾶς κάμει νά βγοῦμε ἀπό τό ναό χωρίς καμμιά ὠφέλεια. ( Ἰω.Χρυσοστόμου, Λόγος εἰς τήν Χαναναίαν).
