… Τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λές, ἄνθρωπέ μου; Ἐνῶ εἶσαι ἄνθρωπος μετέχεις τῆς ἰδίας φύσεως μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἤ καλύτερα, ἀφοῦ ὁ λόγος περί μετοχῆς σέ κοινή φύση, ἐνῶ ἔχεις κεφαλή τό Χριστό, τολμᾶς νά πεῖς, ὅτι δέν ἔχεις τίποτε κοινό μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, τούς πιστούς δηλαδή, πού εἶναι μέλη σου; Πῶς λοιπόν ὁμολογεῖς, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας; Διότι στά ἔργα τῆς κεφαλῆς εἶναι νά ἑνώνει καί νά συνδέει μέ πολλή ἀκρίβεια ὅλα τά μέλη μεταξύ τους. Ἐάν τώρα δέν σέ συνδέει τίποτε κοινό μέ τό ἄλλο μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή μέ τόν ἀδελφό σου, καί ἄν δέν αἰσθάνεσαι τίποτε κοινό μέ τόν ἀδελφό σου, νά ξέρεις, ὅτι οὔτε τό Χριστό ἔχεις ἀρχηγό καί κεφαλή σου. (Ἰω.Χρυσοστόμου, Λόγος Α´κατά Ἰουδαίων).
