ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπον· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις.»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Τότε ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος ἐκ μέρους καί τῶν ἄλλων ἀποστόλων καί εἶπε: Ὑποχρέωση καί καθῆκον ἔχουμε νά πειθαρχοῦμε πιό πολύ στό Θεό, πού μᾶς διέταξε μέ τόν ἄγγελό του νά ἐξακολουθήσουμε τό δημόσιο κήρυγμά μας, παρά σέ σᾶς τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς διατάξατε νά σιωποῦμε.» (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΣΧΟΛΙΟ Α´
Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα ζοῦσαν μέσα στὸν Παράδεισο σὲ μιὰ κατάσταση εὐτυχίας χωρὶς πόνους, βάσανα καὶ ἀρρώστιες. Καὶ ὅμως μέσα ἐκεῖ σὲ μιὰ στιγμὴ τὰ ἔχασαν ὅλα. Ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ; Ἦταν τὸ ὅτι ἀντὶ νὰ μείνουν πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὸν Δημιουργό τους τηρώντας τὴν μία καὶ μοναδικὴ ἐντολὴ ποὺ τοὺς εἶχε δώσει, προτίμησαν νὰ ὑπακούσουν στὴ συμβουλὴ τοῦ φιδιοῦ, δηλαδὴ τοῦ διαβόλου.
Ἂν λοιπὸν οἱ πρωτόπλαστοι ἔχασαν ἐκεῖνον τὸν προσωρινὸ Παράδεισο τότε ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς κακῆς ἐπιλογῆς ποὺ ἔκαναν, καταλαβαίνουμε πόσο πολὺ περισσότερο κινδυνεύουμε ὅλοι μας νὰ χάσουμε τὸν Παράδεισο, τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἂν κάνουμε τὸ ἴδιο λάθος σήμερα. Tὸ λάθος δηλαδὴ νὰ προτιμήσουμε νὰ συμβιβασθοῦμε ἀκολουθώντας ἄλλους δρόμους καὶ ὄχι αὐτὸν τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ἐπειδὴ ὁ κίνδυνος δὲν εἶναι οὔτε μικρὸς οὔτε μακρινός, εἶναι καλὸ καὶ ὠφέλιμο νὰ ἀπασχοληθοῦμε περισσότερο μὲ αὐτὸ τὸ θέμα, καὶ σ’ αὐτὸ ἑπομένως θὰ ἀφιερώσουμε τὴ σημερινή μας μελέτη.
Σὲ ποιὲς περιπτώσεις ἀντιμετωπίζουμε ἐμεῖς σήμερα τὸ δίλημμα νὰ διαλέξουμε ἀνάμεσα στὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ σὲ ἀπαιτήσεις ἀνθρώπων;
α) Δὲν εἶναι λίγες αὐτὲς οἱ περιπτώσεις. Πρῶτα-πρῶτα ἄνθρωποι εὑρισκόμενοι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ζητοῦν νὰ συμμορφωθοῦμε στὶς ἀπαιτήσεις τους. Εἶναι κυρίως καταστάσεις ποὺ ἀφοροῦν τὶς συνήθειες καὶ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση. Ἡ κοσμικὴ νοοτροπία ἀπαιτεῖ προκλητικότητα στὴν ἐμφάνιση, πολυτέλεια στὸν τρόπο ζωῆς, ἐλευθερία στὶς ἀχαλίνωτες σαρκικὲς ἐπιθυμίες. Τὸν πειρασμὸ αὐτὸ τὸν ἀντιμετωπίζουν ἐντονότερα κυρίως τὰ νέα παιδιὰ καὶ περισσότερο τὰ κορίτσια, στὰ ὁποῖα προβάλλεται ἔντονα, κυρίως ἀπὸ τοὺς στενοὺς συγγενεῖς τους, ὁ φόβος ὅτι δὲν θὰ μπορέσουν νὰ παντρευτοῦν, ἂν δὲν συμμορφωθοῦν μὲ αὐτὲς τὶς ἀπαιτήσεις.
Τραγικότερο δίλημμα ἀντιμετωπίζουν πάλι οἱ γυναῖκες, ὅταν βρεθοῦν σὲ κατάσταση ἐγκυμοσύνης καὶ τὸ περιβάλλον τους ἀπαιτεῖ νὰ προχωρήσουν σὲ ἔκτρωση. Δυστυχῶς καὶ πάρα πολλοὶ γιατροί, γιὰ λόγους καθαρὰ οἰκονομικοῦ συμφέροντος, πιέζουν ἀσφυκτικὰ τὶς κυοφοροῦσες γυναῖκες νὰ προχωρήσουν στὴν ἐγκληματικὴ ἐνέργεια, μὲ τὸ ἐπίπλαστο σκεπτικὸ ὅτι δῆθεν μπορεῖ νὰ κινδυνεύσει καὶ ἡ δική τους ὑγεία. Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν καὶ τέτοιες περιπτώσεις κινδύνου ζωῆς τῆς μητέρας, ὅπου οἱ πνευματικοὶ θὰ δώσουν τὶς ἀνάλογες ὁδηγίες, ἀλλὰ δὲν ὁμιλοῦμε γι᾿ αὐτές. Ἐννοοῦμε τὶς περιπτώσεις ὅπου αὐτὸ χρησιμοποιεῖται συνειδητὰ εὔκολα καὶ πρόχειρα ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν ἔκτρωση.
