ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπον· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις.»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Τότε ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος ἐκ μέρους καί τῶν ἄλλων ἀποστόλων καί εἶπε: Ὑποχρέωση καί καθῆκον ἔχουμε νά πειθαρχοῦμε πιό πολύ στό Θεό, πού μᾶς διέταξε μέ τόν ἄγγελό του νά ἐξακολουθήσουμε τό δημόσιο κήρυγμά μας, παρά σέ σᾶς τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς διατάξατε νά σιωποῦμε.» (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΣΧΟΛΙΟ Β´
β) Ἀντιμετωπίζουμε ὅμως ἀντίθεες ἀπαιτήσεις ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους εὑρισκόμενους μέσα στὴν Ἐκκλησία. Τὸ πρόβλημα στὶς μέρες μας ἐντοπίζεται πρωτίστως στὰ θέματα αὐτὰ ποὺ ἀναφέρονται στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἄνθρωποι ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχουν καίριες θέσεις μέσα στὴν Ἐκκλησία, προχωρώντας πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ τοποθέτησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἐπιδιώκουν ἀνεπίτρεπτες σχέσεις ἑνότητος μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀπαιτοῦν κάποτε ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ ὑπακούουν στὶς δικές τους ἐπιλογὲς καὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν σ’ αὐτές. Δὲν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις ποὺ ἐπιβάλλουν ἀκόμη καὶ ποινὲς σὲ πιστοὺς ποὺ ἀρνοῦνται νὰ σιωπήσουν. Καὶ εἶναι πραγματικὰ αὐτὴ ἡ κατάσταση δυσκολότερη ἀπὸ κάθε ἄλλη, διότι ἀντιμετωπίζουν οἱ πιστοὶ πόλεμο ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θὰ ἔπρεπε νὰ τοὺς ἐνισχύουν στὸ νὰ μένουν ἀνυποχώρητοι καὶ ἀσυμβίβαστοι. Χρειάζεται βέβαια ἰδιαίτερη προσοχὴ στὶς περιπτώσεις αὐτὲς.
Μπροστὰ σὲ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις τί ὀφείλουμε οἱ πιστοὶ νὰ κάνουμε;
α) Ὀφείλουμε νὰ μένουμε ἀνυποχώρητοι καὶ σταθεροὶ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὅταν τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἤ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἄνθρωποις»· Ὅταν διαταχθοῦμε ἀπὸ κάποιον κάτι ἀντίθετο πρὸς τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, κάτι τὸ ὁποῖο καταστρέφει ἢ μολύνει τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, τότε εἶναι ὁ καιρὸς νὰ ποῦμε: ὀφείλουμε νὰ πειθαρχοῦμε στὸν Θεὸ μᾶλλον παρὰ στοὺς ἀνθρώπους (Μ. Βασιλείου, Λόγος ἀσκητικὸς ὁ μέγας, P.G. 31,1160).
Καὶ νὰ μένουμε ἀνυποχώρητοι ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πατρική Του φροντίδα γιὰ μᾶς. Μάλιστα οἱ νέοι ἂς ἀγωνίζονται νὰ μένουν ἁγνοὶ μέχρι τὸ γάμο τους, μὴν ὑποκύπτοντας στὶς βλακώδεις καὶ καταστροφικὲς ἀντιλήψεις ὅτι δῆθεν θὰ γίνουν προβληματικοὶ ἂν δὲν ἔχουν σαρκικὲς σχέσεις ἀπὸ ἐνωρίς. Προβληματικὸς γίνεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν ἁμαρτάνει, ὄχι ὅταν μένει πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης οἱ νέες κυρίως ἂς μὴν ἐπηρεάζονται στὸ ζήτημα τῆς ἐμφανίσεώς τους. Ἂς ντύνονται σεμνὰ μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ φροντίσει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὸ μέλλον τους. Εἶναι παράλογο νὰ σκέφτονται ὅτι ὁ διάβολος θὰ τακτοποιήσει τὸ θέμα τοῦ γάμου τους ἀσφαλέστερα ἀπ’ ὅ τι ὁ Θεός. Καὶ βέβαια μὲ κανένα τρόπο νὰ μὴν ὑποχωρήσουν καὶ καταφύγουν σὲ μέντιουμ μάγους καὶ μάγισσες γιὰ νὰ βροῦν τὸν σύντροφό τους στὴ ζωή. Κάτι τέτοιο θὰ ἀποβεῖ καταστροφικό.
