ΚΕΙΜΕΝΟ
«Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν»·
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Nὰ φέρνετε στὴ μνήμη σας πάντοτε τὸ ἅγιο παράδειγμα τῶν πνευματικῶν καθοδηγῶν σας, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἐδίδαξαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐξετάζοντας δὲ τὴν θεάρεστη κατάληξη τῆς συμπεριφορᾶς τους νὰ μιμεῖσθε τὴν πίστη τους.
ΣΧΟΛΙΟ Α´
Σέ λίγες μέρες στίς 13 τοῦ μηνός θά γιορτάσουμε τή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔχει κάτι ξεχωριστό, διότι δὲν εἶναι μόνο κορυφαῖος διδάσκαλος ἀλλὰ καὶ μάρτυρας ταυτοχρόνως. Μάρτυρας, ποὺ χάριν τῆς σταθερῆς καὶ ἀκλόνητης ἐμμονῆς του στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὑπέφερε συκοφαντικοὺς διασυρμοὺς καὶ στὸ τέλος μαρτυρικὴ ἐξορία ποὺ τὸν ὁδήγησε στὸ θάνατο.
Στό σημερινό καί τά ἑπόμενα ἀναγνώσματά μας θά δοῦμε πῶς ἐφαρμόζεται αὐτὸς ὁ λόγος τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς ἐδῶ, μὲ τὴν ἐνθύμηση καὶ μελέτη τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου μας.
Ἄν ἐπιχειρούσαμε νά παρουσιάσουμε μιά εἰκόνα τοῦ πνεύματος καί τῆς βασικῆς διδασκαλίας τοῦ ἱεροῦ Πατρός θά ὑπογραμμίζαμε τρία κυρίως πράγματα: Πρῶτον τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, δεύτερον τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας καὶ τρίτον τὸν πόθο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
α) Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν ἅγιό μας δὲν εἶχε δευτερεύουσα θέση στὴ ζωή του καὶ στὴν ὅλη ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλα, κατὰ τὸ κήρυγμά του, ἔπρεπε νὰ ἔχουν κέντρο καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς τὸν Χριστό. Ὁ Χριστός, ἔλεγε, εἶναι τὰ πάντα στὴ ζωή μας. Δὲν τὸν ἀκοῦτε τί μᾶς βεβαιώνει; «Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος, πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ καὶ δουλεύσω· ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλή, καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφή, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ· καὶ ἀλήτης διὰ σέ· ἐπὶ σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ· ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρὶ, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σύ, καὶ ἀδελφός, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις;».
Αὐτὸ τὸ κείμενο ποὺ παραθέσαμε εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα τοῦ ἁγίου μας καὶ καταλαβαίνουμε καὶ μόνο απὸ αὐτὸ γιὰ ποιὸ λόγο ὀνομάστηκε Χρυσόστομος. Πέρα ὅμως ἀπὸ τὴν ὡραιότητά του τὸ κείμενο φανερώνει μὲ πολλὴ ἐκφραστικότητα τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ποὺ ὑπογραμμίσαμε, ὅτι γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο τὸ πᾶν στὴ ζωὴ ἦταν ὁ Χριστὸς καὶ αὐτὸ ἤθελε νὰ μεταδώσει καὶ στοὺς πιστούς. •’υσικὰ αὐτὸ ποὺ κήρυττε ὁ ἅγιος τὸ ἐφάρμοζε μὲ τρόπο ἀπόλυτο ὁ ἴδιος στὴ ζωή του. Ἐπεδίωκε ὅλα τὰ ἔργα του καὶ τὰ λόγια του καὶ οἱ σκέψεις του νὰ ἔχουν κέντρο τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλα ὅσα συνέβαιναν στὴ ζωή του τὰ δεχόταν ὡς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ὅσο πικρὰ καὶ ἂν ἦσαν. Καὶ ἡ μόνιμη φράση στὸ στόμα του ἦταν τὸ «δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Ἔγραφε ἀπὸ τὸν τόπο τῆς ἐξορίας του: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν· οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεὶ ἐπὶ πᾶσί μοι τοῖς συμβαίνουσιν». Καί, ὅπως εἴδαμε, αὐτὰ ἦσαν καὶ τὰ τελευταῖα λόγια τῆς ζωῆς του.
