Πολλά πράγματα τά ὁποῖα ἀπό τή φύση τους εἶναι εὔκολα, δύσκολα γίνονται κατορθωτά, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ραθυμοῦμε. Ὅπως ἐπίσης καί ἄλλα, πού εἶναι αὐτά καθ᾽ ἑαυτά δύσκολα, γίνονται ἐλαφρά καί εὔκολα, ὅταν ἐμεῖς καταβάλουμε σύντονη προσπάθεια. Διότι ἡ δυσκολία τῶν πραγμάτων δέν ἔγκειται στή φύση τους, ἀλλά στήν προαίρεση ἐκείνων, πού ἀσχολοῦνται μέ αὐτά. Καί ὅτι αὐτά πού σᾶς λέω εἶναι σωστά, ἀποδεικνύεται ἀπό τό ἑξῆς: Τό μέλι ἀπό τή φύση του εἶναι γλυκό καί εὐχάριστο, ἀλλά γιά τούς ἄρρωστους εἶναι καί πικρό καί ἀηδιαστικό. Ὄχι βεβαίως ἀπό τή φύση του, ἀλλ᾽ ἐξ αἰτίας τῆς ἀσθένειας τῶν ἄρρωστων ἀνθρώπων. Ἔτσι καί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ἄν γιά ὁρισμένους φαίνεται ὅτι εἶναι φορτικός καί δύσκολος, δέν εἶναι ἐξ αἰτίας τῆς φύσεώς του, ἀλλά ἀπό τή δική τους ραθυμία καί ἀμέλεια. (Ἰω.Χρυσοστόμου, Λόγος Γ´ περί μετανοίας).
