Ἐάν δέν ὑπάρξει στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ δοκιμασία καί πειρασμός, δέν θά ὑπάρξουν γι᾽ αὐτόν καί στέφανοι. Ἐάν δέν ὑπάρξουν ἀγωνίσματα, δέν θά ὑπάρξουν καί βραβεῖα. Ἐάν δέν ὑπάρξει θλίψη, οὔτε καί ἀνάπαυση θά ὑπάρξει. Ἐάν δέν ὑπάρξει χειμώνας, οὔτε καί τό θέρος θά ἔλθει. Καί αὐτό δέν συμβαίνει μόνο μέ τούς ἀνθρώπους καί ὅσα ἀφοροῦν τούς ἀνθρώπους μόνο, ἀλλά τό βλέπουμε νά γίνεται καί σ᾽ αὐτά τά σπέρματα. Διότι καί ἐκεῖ τό ἴδιο συμβαίνει. Πολλή χρειάζεται ἡ βροχή, μεγάλη ἡ συσσώρευση τῶν νεφῶν, μεγάλη καί ἡ παγωνιά, ἐάν πρόκειται νά ὑψωθεῖ τό στάχυ κατάφορτο ἀπό καρπό. (Ἰω.Χρυσοστόμου, «Πρός Ἀντιοχεῖς» Λόγος Δ´).
