§1 Ὁ Δαβίδ δείχνει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἀγενεαλόγητος κατά τή θεότητα, τό ἴδιο δέ λέγουν ὁ Ἡσαΐας καί μετά ἀπό αὐτούς ὁ ἀπόστολος. Διότι πῶς θά γενεαλογηθῆ αὐτός πού εἶναι στήν ἀρχή καί εἶναι μέ τόν Θεό, αὐτός πού εἶναι Θεός, καί εἶναι Λόγος καί Υἱός Θεοῦ; αὐτός πού οὔτε πατέρα ἔχει προγενέστερο ἀπό αὐτόν καί ὄνομα ἔχει μαζί μέ τόν πατέρα τό ἐπάνω ἀπό κάθε ὄνομα καί ἀπό κάθε λόγο; Διότι ἡ γενεαλογία προάγεται διά κυρίων καί τό περισσότερο διά διαφόρων ὀνομάτων τοῦ Θεοῦ δέ δέν εἶναι δυνατό νά εὑρεθῆ κύριο ὄνομα καί ὅ,τι εἶναι δυνατό νά λεχθῆ ἐπί τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἕνα εἶναι καί δέν διαφέρει σέ τίποτε.
§2 Εἶναι λοιπόν ἀνεκδιήγητη κατά τήν Θεότητα ἡ γενεά τοῦ Χριστοῦ· γενεαλογεῖται ὅμως αὐτός κατά τό ἀνθρώπινο, ἀφοῦ εἶναι ἀπόγονος ἀνθρώπων αὐτός πού καταξίωσε νά γίνη καί υἱός ἀνθρώπου γιά νά σώση τόν ἄνθρωπο. Κι’ αὐτή τή γενεαλογία του συνέταξαν οἱ δυό ἀπό τούς εὐαγγελιστάς, Ματθαῖος καί Λουκᾶς. Ἀλλά ὁ μέν Ματθαῖος κατά τήν ἀναγινωσκομένη σήμερα περικοπή τοῦ εὐαγγελίου του, ἀρχίζοντας ἀπό τούς προγενεστέρους, δέν ἐμνημόνευσε κανένα ἀπό τούς πρό τοῦ Ἀβραάμ, ἀλλά κατεβαίνοντας ἀπό ἐκεῖνον ἔφθασε μέχρι τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ ὁποίου κατά θεία οἰκονομία ἔγινε μνηστή ἡ Θεοτόκος Παρθένος, ἀφοῦ ἦταν ἀπό τήν ἴδια φυλή καί πατριά, ὥστε νά φαίνεται ὄχι λιγώτερο καί ἀπό αὐτό τό γένος της. Ὁ δέ Λουκᾶς, ἀρχίζοντας ὄχι ἀπό τούς προγενεστέρους ἀλλά ἀπό τούς πλησιεστέρους καί ἀνεβαίνοντας ἀπό αὐτόν τόν μνηστῆρα δέν ἔσταματησε ἕως τόν Ἀβραάμ, ἀλλά συμπεριλαμβάνοντας καί τούς προηγουμένους δέν ἐστάθη οὔτε ἕως τόν Ἀδάμ, ἀλλά συναρίθμησε καί τόν Θεό ἀνάμεσα στούς προπάτορες τοῦ Χριστοῦ κατά τό ἀνθρώπινο, ὅπως νομίζω ἐγώ, διότι ἤθελε νά δεί- ξη ὅτι ἀπό τήν ἀρχή ὁ ἄνθρωπος δέν ἦταν μόνο κτίσμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί υἱός κατά τό πνεῦμα, τό ὁποῖο τότε τοῦ ἐδόθηκε μαζί μέ τήν ψυχή διά τοῦ ζωαρχικοῦ ἐμφυσήματος. Τοῦ ἐδόθηκε δέ ὡς ἀρραβών, ὥστε, ἄν ἀφωσιωνόταν σ’ αὐτό κι’ ἐφύλαττε τήν ἐντολήν, νά μποροοῦσε δι’ αὐτοῦ νά μετάσχη καί τῆς τελειοτέρας πρός τόν Θεόν ἑνώσεως, διά τῆς ὁποίας ἐπρόκειτο νά ζῆ αἰωνίως μαζί μέ τόν Θεό ἀποκτῶντας τήν ἀθανασία. ( Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, «Περί τῆς κατά σάρκα γενεαλογίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας πού τόν γέννησε ἐν παρθενίᾳ». Ἡ μετάφραση εἶναι παρμένη ἀπό τόν 11ο τόμο τῶν ἔργων τοῦ Ἁγίου, τῶν ἐκδόσεων Ἐλ.Μερετάκη ΕΠΕ)
