ΚΕΙΜΕΝΟ
«Σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐλευθερώθητε παντός περισπασμοῦ καί μέ ἤρεμον διάνοιαν προσέξατε καί μάθετε, ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός, πού κρατῶ εἰς χεῖρας μου καί διευθύνω τά πάντα· θά ὑψωθῶ μέγας καί κραταιός καί θαυμαστός ἐπάνω ἀπό ὅλα τά ἔθνη, θά ὑψωθῶ ἀνώτερος ἀπό τήν γῆν καί ἀπό τούς κατοίκους αὐτῆς, ἰσχυρότερος πάντων καί κυριαρχῶν ἐπί πάντων» (Ἀπό τήν «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας», τ.10ος, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Γ´
Τί χρειάζεται νὰ κάνουμε γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε αὐτὴ τὴν ἡσυχία, πῶς θὰ κατορθώσουμε νὰ τὴν ἐξασφαλίσουμε;
α) Τὸ πρῶτο ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πρωτίστως ὅλοι πόσο σημαντικὸ πράγμα εἶναι ἡ ἡσυχία. «Σχολάσατε», ἀκούσαμε νὰ μᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος στὴν ἀρχή. «Σχολάσατε καὶ γνῶτε»! Γιὰ νὰ μὲ γνωρίσετε, πρέπει νὰ σχολάσετε. Ἂν δὲν σχολάσετε, ἂν δὲν ἡσυχάσετε ἀπὸ τὶς μέριμνες, δὲν πρόκειται νὰ μὲ γνωρίσετε ποτέ! Κι αὐτὸ πάλι σημαίνει ὅτι δὲν θὰ βροῦμε ποτὲ χαρὰ στὴ ζωή μας. Οὔτε τὸν ἑαυτό μας μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε ἔτσι οὔτε τὸν Θεό. Οἱ ἅγιοι φέρνουν ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτό. Μοιάζει, λένε, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου μὲ ἕνα δοχεῖο νερό. Ἂν τὸ νερὸ εἶναι ταραγμένο, δὲν βλέπει κανεὶς τίποτε. Ὅταν ὅμως ἠρεμήσει, τότε γίνεται σὰν καθρέφτης καὶ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ δεῖ ἐκεῖ τὸ πρόσωπό του καθαρά. Ἔτσι καὶ ἡ ψυχή. Ὅσο περισπᾶται στὶς διάφορες ὑποθέσεις, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὴν κατάστασή της. Ὅταν ὅμως ἠρεμήσει, τότε βλέπει τὰ ἁμαρτήματά της, μετανοεῖ, καθαρίζεται καὶ πλησιάζει μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὸν Δημιουργό της.
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ὁμιλία του στὸν τεσσαρακοστὸ πέμπτο ψαλμὸ λέγει ὅτι «ἐφ᾽ ὅσον τοῖς ἔξω Θεοῦ σχολάζομεν πράγμασιν, οὐ δυνάμεθα χωρῆσαι γνῶσιν Θεοῦ»· ὅσο καιρὸ δηλαδὴ ἀσχολούμαστε διαρκῶς μὲ διάφορα πράγματα ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ, δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό! Αὐτὰ τὰ πράγματα, λέγει ὁ ἅγιος, εἶναι τὰ ἀγκάθια τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέως, ποὺ ἔπνιξαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν τὸν ἄφησαν νὰ καρποφορήσει. Κι αὐτὰ τὰ ἀγκάθια, συνεχίζει ὁ ἅγιος, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ οἱ σαρκικὲς ἡδονές, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα καὶ οἱ βιοτικὲς μέριμνες (P.G. 29,428). Ὅσο αὐτὰ μᾶς πνίγουν, ἀδυνατοῦμε νὰ πλησιάσουμε τὸν Κύριο. Ἑπομένως ἡ ἡσυχία δὲν εἶναι κάτι ἐπουσιῶδες καὶ δευτερεῦον στὴ ζωή μας. Εἶναι καίριο, βασικὸ καὶ οὐσιῶδες συστατικὸ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο νὰ τὴν ἀποκτήσουμε ὅλοι μας.
