ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Κι ἐπειδή αὐτή ἦταν ἡ καταγωγή τῆς Εὔας καί εἶχε τόσο στενό σύνδεσμο μέ τόν Ἀδάμ, γι’ αὐτό, ὅπως ἀναφέρεται στήν Ἁγία Γραφή, θά ἐγκαταλείψει ὁ ἄνθρωπος τόν πατέρα του καί τή μητέρα του καί θά προσκολληθεῖ στή γυναίκα του, καί θά εἶναι οἱ δύο ἑνωμένοι σ’ ἕνα σῶμα. Καί ἡ ἀλήθεια αὐτή γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι ἕνα μυστήριο μεγάλης σημασίας, τό ὁποῖο, ἐνῶ ἦταν ἄγνωστο μέχρι τώρα, μᾶς ἀποκαλύφθηκε ἀπ’ τόν Θεό. Καί τό μεγάλο αὐτό μυστήριο ἀναφέρεται στήν πνευματική ἕνωση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὅ,τι δηλαδή εἶπε ὁ Θεός στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας γιά τόν ἄνδρα καί τή γυναίκα, τό ἴδιο ἐκπληρώθηκε καί πραγματοποιήθηκε μέ τή μυστική ἕνωση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας» (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ Γ´
Μεγάλα τὰ προβλήματα τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας σήμερα. Τί ὅμως ὀφείλουμε οἱ πιστοὶ νὰ κάνουμε;
α) Νὰ ἐκτιμήσουμε τὴν ἀξία τους. Ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια εἶναι πολὺ μεγάλη εὐλογία στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι μυστήριο ἱερὸ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ, ὅπως ἀκούσαμε, νομοθετήθηκε ἤδη στὸν Παράδεισο. Ἀποτελεῖ, ὅπως τονίζεται καὶ στὸ ἄρθρο, ἀπομίμηση τῆς κοινωνίας τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἡ οἰκογένεια πραγματικὰ ἀποτελεῖ φανέρωση τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριό μας. Ἐκεῖ εἶναι τρία τὰ θεῖα Πρόσωπα, ἔχουν ὅμως μία φύση, μία οὐσία. Καὶ ὄχι μόνο μία φύση καὶ οὐσία ἀλλὰ καὶ μία θέληση καὶ μία ἐνέργεια. Κοινὰ τὰ πάντα. Αὐτὸ σὲ κάποια ἀναλογία καλεῖται νὰ πραγματοποιήσει καὶ ἡ οἰκογένεια. Οἱ σύζυγοι νὰ εἶναι ἑνωμένοι σὲ ἕνα· «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»! Καὶ ὅπως ὁ Κύριος τόνισε: «Ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία» (Ματθ. ιθ΄ 6). Αὐτὸ πρακτικότερα σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ τὰ ἔχουν ὅλα κοινά. Ὄχι ξεχωριστὰ ταμεῖα καὶ πορτοφόλια! Μία οὐσία – κοινὴ περιουσία! Καὶ βέβαια μία θέληση! Κάτι ποὺ ἀσφαλῶς ἀποδεικνύεται ἰδιαίτερα δύσκολο. Νὰ ὑποχωρεῖ ἀκόμη ὁ ἕνας στὸν ἄλλο καὶ νὰ ἐπιμένει ὁ καθένας νὰ γίνεται ὄχι τὸ δικό του θέλημα ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ ἄλλου. Ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι συμβαίνει συνήθως ποὺ διαπληκτίζονται οἱ σύζυγοι προσπαθώντας νὰ ἐπιβάλει ὁ καθένας τὸ δικό του θέλημα, τώρα ὁ «διαπληκτισμὸς» θὰ γίνεται γιὰ τὸ ἀντίθετο: νὰ γίνει τὸ θέλημα τοῦ ἄλλου!
