ΚΕΙΜΕΝΟ
«Περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηρεύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες, ἐρευνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς Πνεῦμα Χριστοῦ προμαρτυρόμενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα δόξας· οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς, ὑμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά, ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀ-ποσταλέντι ἀπ’ οὐρανοῦ, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Γιά τή σωτηρία αὐτή πού ἀποκτοῦμε οἱ πιστοί μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ζήτησαν μέ πόθο πολύ νά μάθουν καί ἐρεύνησαν οἱ προφῆτες, οἱ ὁποῖοι προφήτευσαν σχετικά μέ τή χάρη πού θά σᾶς δινόταν. Οἱ προφῆτες δηλαδή ἐρευνοῦσαν νά μάθουν σέ ποιά χρονική στιγμή καί κάτω ἀπό ποιές περιστάσεις τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶχαν μέσα τους γιά νά δίνει ἀπό πρίν μαρτυρία γιά τά μελλοντικά γεγονότα, φανέρωνε ὅτι θά συμβοῦν τά παθήματα πού θά ὑπέφερε ὁ Χριστός, καί τίς δόξες πού θά ἀκολουθοῦσαν ὕστερα ἀπό τά παθήματα αὐτά. στούς προφῆτες αὐτούς ἀποκάλυψε ὁ Θεός ὅτι οἱ ὑποσχέσεις του δέν ἦταν γιά τούς ἑαυτούς τους καί γιά τή δική τους ἐποχή, ἀλλά γιά σᾶς γίνονταν αὐτοί διάκονοι καί ὄργανα τοῦ Θεοῦ· γιά νά σᾶς προαναγγείλουν δηλαδή αὐτά πού τώρα πλέον σᾶς ἀναγγέλθηκαν ὡς γεγονότα ἀπό τούς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, τούς ὁποίους ἐμπνέει τό Ἅγιον Πνεῦμα πού στάλθηκε ἀπό τόν οὐρανό. Καί εἶναι τόσο ὑψηλές καί μεγάλες οἱ ἀλήθειες αὐτές πού περιλαμβάνονται στό εὐαγγελικό κήρυγμα, ὥστε κι ἴδιοι οἱ ἄγγελοι ἐπιθυμοῦν νά τίς κατανοήσουν καί νά ἐμβαθύνουν σ’ αὐτές.»
ΣΧΟΛΙΟ Γ´
β) Τὸ χρέος μας ἑπομένως εἶναι τώρα φανερό. Ὀφείλουμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε καὶ ἐμεῖς στὶς μεγάλες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Καὶ ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀνταπόκρισή μας; Ὁ πολὺ γνωστὸς ὕμνος «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε…» τὴν φανερώνει τέλεια: Νὰ δοξάσουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄπειρη δωρεά Του, νὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε καὶ νὰ ξεκολλήσουμε ἀπὸ τὴ γῆ.
«Δοξάσατε, ἀπαντήσατε, ὑψώθητε». Γιὰ νὰ Τὸν δοξάσουμε ὅμως ὁλόψυχα, εἶναι ἀνάγκη, ἔστω καὶ στοιχειωδῶς νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ μέγεθος τῆς δωρεᾶς. Κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει, ὅταν δὲν ἑορτάζουμε ἐπιπόλαια, μόνο μὲ στολισμοὺς δένδρων καὶ ἑορταστικὰ δῶρα τὰ Χριστούγεννα, ἀλλὰ σκύβουμε καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους πάνω στὴ φάτνη, στὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου καὶ τὸ μελετοῦμε μὲ ἱερὸ δέος. Τότε ἡ ψυχή μας θὰ ξεχειλίσει ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Δημιουργό μας. Καὶ τότε πρόθυμα θὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ Τὸν ὑποδεχθεῖ. Τὸ ὁποῖο σημαίνει ὅτι θὰ τὴν ἀδειάσουμε προηγουμένως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ τὴν γεμίζουν ἀσφυκτικά, τὰ τόσα μάταια ἐνδιαφέροντά μας, καὶ θὰ παραχωρήσουμε ὅλο τὸν χῶρο της στὸν ἐνανθρωπήσαντα Δημιουργό μας. Καὶ ἔτσι εὐκολότερα θὰ ξεκολλήσουμε ἀπὸ τὴ γῆ καὶ τὰ ψεύτικα ἀγαθά της γιὰ νὰ ὑψωθοῦμε στὸν Οὐρανό, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινή μας πατρίδα, τὸ σπίτι τὸ πατρικό μας.
********
Χριστούγεννα, λοιπόν! Ὄχι μιὰ γιορτὴ μόνο γιὰ δῶρα καὶ εὐχές. Ἀλλὰ πραγματοποίηση τῶν μεγάλων ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ! Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἦρθε στὴ γῆ, ἔγινε ἄνθρωπος! Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων καὶ τὸ μέγιστο τῶν θαυμάτων. Μὲ δέος καὶ ἅγιο φόβο ἂς πλησιάσουμε ἐφέτος στὴ φάτνη. Ἐκεῖ ἂς μὴ βλέπουμε ἁπλῶς καὶ μόνο ἕνα ἀδύναμο βρέφος, ἀλλὰ ἂς συνειδητοποιοῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ βρέφος εἶναι ὁ Θεός μας. Καὶ συγκινημένοι ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του, ἂς στρεφόμαστε ὁλόψυχα πρὸς Ἐκεῖνον!
